εργασιες
Οι τραγικές συνέπειες του πολέμου για τα παιδιά
Νικόλας Καλλινίκου, Γ4
Τα παιδιά που βιώνουν πόλεμο παρουσιάζουν πολλές δυσλειτουργίες όσον αφορά τον βιολογικό και τον ψυχολογικό τους κόσμο. Παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε πόλεμο δεν έχουν ευκαιρίες να αναπτυχθούν σωστά. Αυτό συμβαίνει λόγω του οτι στερούνται αρκετά ύλικά αγαθά όπως τροφή ή βιβλία, άρα και μόρφωση. Τα παιδιά του πολέμου βιώνουν συνεχώς τρομοκρατία, φόβο, θλήψη, πόνο και άγχος καθώς δεν μπορούν να καθησυχαστούν. Οι τραυματισμοί, οι θάνατοι και η αύξηση των ορφανών είναι ακόμη μερικές από τις τραγικές συνέπειες που οφείλονται στον πόλεμο για τα παιδιά. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να απαλλαξουμε το κόσμο από αυτό το τραγικό φαινόμενο, ώστε τα παιδιά να μπορέσουν να ζήσουν και να αναπτυχθούν σε ένα ευχάριστο και δημιουργικό κλίμα ειρήνης.
Νικόλας Καλλινίκου, Γ4
Τα παιδιά που βιώνουν πόλεμο παρουσιάζουν πολλές δυσλειτουργίες όσον αφορά τον βιολογικό και τον ψυχολογικό τους κόσμο. Παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε πόλεμο δεν έχουν ευκαιρίες να αναπτυχθούν σωστά. Αυτό συμβαίνει λόγω του οτι στερούνται αρκετά ύλικά αγαθά όπως τροφή ή βιβλία, άρα και μόρφωση. Τα παιδιά του πολέμου βιώνουν συνεχώς τρομοκρατία, φόβο, θλήψη, πόνο και άγχος καθώς δεν μπορούν να καθησυχαστούν. Οι τραυματισμοί, οι θάνατοι και η αύξηση των ορφανών είναι ακόμη μερικές από τις τραγικές συνέπειες που οφείλονται στον πόλεμο για τα παιδιά. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να απαλλαξουμε το κόσμο από αυτό το τραγικό φαινόμενο, ώστε τα παιδιά να μπορέσουν να ζήσουν και να αναπτυχθούν σε ένα ευχάριστο και δημιουργικό κλίμα ειρήνης.
Σκέψεις και συναισθήματα που γεννήθηκαν από την ανάγνωση αντιπολεμικών κειμένων.
Δήμητρα Κοντοπύργου, Γ4
Μέσα από τα λογοτεχνικά κείμενα μας προκαλείται η σκέψη, αν αξίζει να θυσιάσουμε την ζωή μας σε μία πολεμική σύγκρουση. Σίγουρα αξίζει όταν πρόκειται για αμυντικό πόλεμο που αποσκοπεί στην υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδας. Ο πόλεμος ως στάση ζωής και το γεγονός ότι κάποιοι τον προτιμούν είναι απάνθρωπο. Είναι υποκρισία να πείθεις κάποιον πως θυσιάζεται για την ελευθερία, ενώ στην πραγματικότητα το όλο συμβάν να λαμβάνει χώρα για να εκπληρωθούν οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ισχυρών κρατών. Αξίζει τελικά αυτός ο πολεμικός αγώνας; Αξίζει να καταστρέφονται τόσες ζωές για τον πλούτο και τη δόξα; Ή μήπως είναι προτιμότερη μια ζωή γεμάτη από απλές, καθημερινές χαρές; Όλες αυτές οι σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό μου διαβάζοντας αντιπολεμικά και αντιηρωικά κείμενα, τα οποία έχουν ως σκοπό τους την ευαισθητοποίηση μας. Καταφέρνουν και προκαλούν μίσος και απέχθεια για τον πόλεμο, την αδικία και όλα τα αρνητικά του επακόλουθα αλλά και τεράστια απογοήτευση για το ότι κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται την άποψη πως ο πόλεμος είναι η μοναδική λύση στις διενέξεις μεταξύ λαών και κρατών.
Δήμητρα Κοντοπύργου, Γ4
Μέσα από τα λογοτεχνικά κείμενα μας προκαλείται η σκέψη, αν αξίζει να θυσιάσουμε την ζωή μας σε μία πολεμική σύγκρουση. Σίγουρα αξίζει όταν πρόκειται για αμυντικό πόλεμο που αποσκοπεί στην υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδας. Ο πόλεμος ως στάση ζωής και το γεγονός ότι κάποιοι τον προτιμούν είναι απάνθρωπο. Είναι υποκρισία να πείθεις κάποιον πως θυσιάζεται για την ελευθερία, ενώ στην πραγματικότητα το όλο συμβάν να λαμβάνει χώρα για να εκπληρωθούν οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ισχυρών κρατών. Αξίζει τελικά αυτός ο πολεμικός αγώνας; Αξίζει να καταστρέφονται τόσες ζωές για τον πλούτο και τη δόξα; Ή μήπως είναι προτιμότερη μια ζωή γεμάτη από απλές, καθημερινές χαρές; Όλες αυτές οι σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό μου διαβάζοντας αντιπολεμικά και αντιηρωικά κείμενα, τα οποία έχουν ως σκοπό τους την ευαισθητοποίηση μας. Καταφέρνουν και προκαλούν μίσος και απέχθεια για τον πόλεμο, την αδικία και όλα τα αρνητικά του επακόλουθα αλλά και τεράστια απογοήτευση για το ότι κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπερασπίζονται την άποψη πως ο πόλεμος είναι η μοναδική λύση στις διενέξεις μεταξύ λαών και κρατών.
Η τέχνη απεχθάνεται τον πόλεμο.
Λουκία Αλεξάνδρου, Γ'1
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επιπτώσεις ενός πολέμου είναι καταστροφικές για τον άνθρωπο και για τον πολιτισμό του. Κατα ακρίβεια τα άτομα αλλάζουν εξαιτίας του φόβου και της ανασφάλειας ενώ το ένστικτο της επιβίωσης τα καθιστούν αδίσταχτα και καχύποπτα. Οι πίνακες που έχουμε δει μας προκαλούν συναισθήματα απέχθειας και αποστροφής για τον πόλεμο. Λόγου χάρι ο πίνακας ‘στρατεύματα προελαύνουν μέσα σε αέρια’ αποτυπώνει με έμμεσο τρόπο την φρίκη του πολέμου και μας προκαλεί αηδία. Στην συνέχεια ο πίνακας ‘πόλεμος’ του Μarc Σανγκάλη απεικονίζει μια σκηνή πολέμου αφού μας δείχνει ένα χωριό που καίγεται, εγκλωβισμένους κατοίκους και ζώα, για να μας φανερώσει το χάος, τον πανικό καθώς και τις άλλες τραγικές συνέπειες του πολέμου. Επιπρόσθετα, ο πίνακας του Νταλί 'το πρόσωπο του πολέμου’ δέιχνει την ψυχική οδύνη ενός ανθρώπου μέσα στην ερημιά- το μόνο που του "προσφέρει" ο πόλεμος είναι ο θάνατος. Τέλος, ο πίνακας ‘γκουέρνικα’ του Πάμπλο Πικάσο περιγράφει την απανθρωπιά τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Οι δύο κυρίαρχες μορφές είναι ένας τάυρος και ένα άλογο πληγωμένο καθώς και τέσσερεις γυναίκες να ουρλιάζουν κρατώντας τα νεκρά τους μωρά. Φαίνεται λοιπόν να κυριαρχεί ο πανικός, ο φόβος και ο τρόμος. Βρίσκονται όλοι σε απόγνωση αφού δεν ξέρουν τι θα απογίνουν.
Tα συμπεράσματα για την αξία της ειρήνης όπως αυτή διακρίνεται μέσα από τα αντιπολεμικά έργα που διαβάσαμε:
Η αξία της ειρήνης είναι ανεκτίμητη αφού αποτέλεσε το ανεκτίμητο αγαθό σε όλες τις εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Όταν υπάρχει ειρήνη οι άνθρωποι νιώθουν ασφάλεια, ηρεμία, ελπίδα και πίστη για ένα καλύτερο μέλλον. Επιπλέον τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σεβαστά απο όλους και υπάρχει αλληλεγγύη, ισότητα, ελευθερία, και δημοκρατία. Τέλος το πιο σημαντικό είναι ότι ο πολιτισμός αναπτύσσεται, αφού τα Γράμματα και οι Τέχνες καλλιεργούνται, η παιδεία λειτουργεί ανεμπόδιστα δημιουργώντας ώριμους και μορφωμένους πολίτες. Με την ειρήνη επιτυγχάνεται η συνεργασία των λαών, αντιμετωπίζονται πιο εύκολα τα κοινά προβλήματα και προωθείται η ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων μεταξύ των λαών.
Λουκία Αλεξάνδρου, Γ'1
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επιπτώσεις ενός πολέμου είναι καταστροφικές για τον άνθρωπο και για τον πολιτισμό του. Κατα ακρίβεια τα άτομα αλλάζουν εξαιτίας του φόβου και της ανασφάλειας ενώ το ένστικτο της επιβίωσης τα καθιστούν αδίσταχτα και καχύποπτα. Οι πίνακες που έχουμε δει μας προκαλούν συναισθήματα απέχθειας και αποστροφής για τον πόλεμο. Λόγου χάρι ο πίνακας ‘στρατεύματα προελαύνουν μέσα σε αέρια’ αποτυπώνει με έμμεσο τρόπο την φρίκη του πολέμου και μας προκαλεί αηδία. Στην συνέχεια ο πίνακας ‘πόλεμος’ του Μarc Σανγκάλη απεικονίζει μια σκηνή πολέμου αφού μας δείχνει ένα χωριό που καίγεται, εγκλωβισμένους κατοίκους και ζώα, για να μας φανερώσει το χάος, τον πανικό καθώς και τις άλλες τραγικές συνέπειες του πολέμου. Επιπρόσθετα, ο πίνακας του Νταλί 'το πρόσωπο του πολέμου’ δέιχνει την ψυχική οδύνη ενός ανθρώπου μέσα στην ερημιά- το μόνο που του "προσφέρει" ο πόλεμος είναι ο θάνατος. Τέλος, ο πίνακας ‘γκουέρνικα’ του Πάμπλο Πικάσο περιγράφει την απανθρωπιά τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Οι δύο κυρίαρχες μορφές είναι ένας τάυρος και ένα άλογο πληγωμένο καθώς και τέσσερεις γυναίκες να ουρλιάζουν κρατώντας τα νεκρά τους μωρά. Φαίνεται λοιπόν να κυριαρχεί ο πανικός, ο φόβος και ο τρόμος. Βρίσκονται όλοι σε απόγνωση αφού δεν ξέρουν τι θα απογίνουν.
Tα συμπεράσματα για την αξία της ειρήνης όπως αυτή διακρίνεται μέσα από τα αντιπολεμικά έργα που διαβάσαμε:
Η αξία της ειρήνης είναι ανεκτίμητη αφού αποτέλεσε το ανεκτίμητο αγαθό σε όλες τις εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Όταν υπάρχει ειρήνη οι άνθρωποι νιώθουν ασφάλεια, ηρεμία, ελπίδα και πίστη για ένα καλύτερο μέλλον. Επιπλέον τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σεβαστά απο όλους και υπάρχει αλληλεγγύη, ισότητα, ελευθερία, και δημοκρατία. Τέλος το πιο σημαντικό είναι ότι ο πολιτισμός αναπτύσσεται, αφού τα Γράμματα και οι Τέχνες καλλιεργούνται, η παιδεία λειτουργεί ανεμπόδιστα δημιουργώντας ώριμους και μορφωμένους πολίτες. Με την ειρήνη επιτυγχάνεται η συνεργασία των λαών, αντιμετωπίζονται πιο εύκολα τα κοινά προβλήματα και προωθείται η ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων μεταξύ των λαών.
Τα αίτια των πολέμων
Νικόλας Καλλινίκου, Γ4
Ο πόλεμος δυστυχώς ακμάζει στις μέρες μας. Κυριότερη αιτία αυτού του καταστροφικού φαινομένου είναι η απληστία, ο εγωισμός και η αρχομανία, δηλαδή οι ηγετικές και επεκτατικές φιλοδοξίες μίας χώρας που οδηγούν σε στρατιωτικές συρράξεις με άλλους λαούς. Άλλοι, εξίσου σημαντικοί λόγοι είναι τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, όπως η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου μίας άλλης χώρας. Ας μη ξεχνάμε ακόμα τον εθνικισμό και τον φανατισμό, που τυφλώνει τους ανθρώπους και δεν τους επιτρέπουν να σεβαστούν τη διαφορετικότητα άλλων λαών, γι ’αυτό και παραβλέπουν τις τραγικές συνέπειες που θα επακολουθήσουν. Τα μίση και οι εμπάθειες που απορρέουν από το ιστορικό παρελθόν γειτονικών χωρών είναι άλλος ένας λόγος που ωθεί τους λαούς να επιλύουν τις διαφορές τους με πολεμικές συγκρούσεις. Παρ’ όλα αυτά, το μοναδικό στοιχείο που δικαιολογεί έναν πόλεμο είναι η υπεράσπιση των υψηλών ιδανικών της ελευθερίας, τιμής και περιουσίας ενός κράτους που καταπατούνται λόγω μίας καταπιεστικής κυριαρχίας. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι όποια και αν είναι τα των πολέμων, οι συνέπειες τους παραμένουν το ίδιο δραματικές και για αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε για την αποφυγή του.
Νικόλας Καλλινίκου, Γ4
Ο πόλεμος δυστυχώς ακμάζει στις μέρες μας. Κυριότερη αιτία αυτού του καταστροφικού φαινομένου είναι η απληστία, ο εγωισμός και η αρχομανία, δηλαδή οι ηγετικές και επεκτατικές φιλοδοξίες μίας χώρας που οδηγούν σε στρατιωτικές συρράξεις με άλλους λαούς. Άλλοι, εξίσου σημαντικοί λόγοι είναι τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, όπως η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου μίας άλλης χώρας. Ας μη ξεχνάμε ακόμα τον εθνικισμό και τον φανατισμό, που τυφλώνει τους ανθρώπους και δεν τους επιτρέπουν να σεβαστούν τη διαφορετικότητα άλλων λαών, γι ’αυτό και παραβλέπουν τις τραγικές συνέπειες που θα επακολουθήσουν. Τα μίση και οι εμπάθειες που απορρέουν από το ιστορικό παρελθόν γειτονικών χωρών είναι άλλος ένας λόγος που ωθεί τους λαούς να επιλύουν τις διαφορές τους με πολεμικές συγκρούσεις. Παρ’ όλα αυτά, το μοναδικό στοιχείο που δικαιολογεί έναν πόλεμο είναι η υπεράσπιση των υψηλών ιδανικών της ελευθερίας, τιμής και περιουσίας ενός κράτους που καταπατούνται λόγω μίας καταπιεστικής κυριαρχίας. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι όποια και αν είναι τα των πολέμων, οι συνέπειες τους παραμένουν το ίδιο δραματικές και για αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε για την αποφυγή του.
Παραγωγή Γραπτού Λόγου
Ένα συνομήλικό σας προσφυγόπουλο από τη Συρία αποκάλυψε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης όλη τη φρίκη που έζησε ο άμαχος πληθυσμός της συριακής πόλης Γιαρμούκ. Βαθύτατα συγκλονισμένοι από την εξομολόγησή του γράψτε ένα άρθρο που θα δημοσιευτεί στο περιοδικό του Σχολείου σας ,στο οποίο θα αναφέρεστε στα τραγικά αποτελέσματα του πολέμου, καθώς και στις ευεργετικές συνέπειες της ειρήνης. Επίσης εισηγηθείτε και τρόπους με τους οποίους η παιδεία θα βοηθούσε στην οικοδόμηση της ειρήνης .
Ένα συνομήλικό σας προσφυγόπουλο από τη Συρία αποκάλυψε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης όλη τη φρίκη που έζησε ο άμαχος πληθυσμός της συριακής πόλης Γιαρμούκ. Βαθύτατα συγκλονισμένοι από την εξομολόγησή του γράψτε ένα άρθρο που θα δημοσιευτεί στο περιοδικό του Σχολείου σας ,στο οποίο θα αναφέρεστε στα τραγικά αποτελέσματα του πολέμου, καθώς και στις ευεργετικές συνέπειες της ειρήνης. Επίσης εισηγηθείτε και τρόπους με τους οποίους η παιδεία θα βοηθούσε στην οικοδόμηση της ειρήνης .
Ιωάννα Αβρααμίδου, Γ΄1
Χωρίς αμφιβολία, η ειρήνη δεν απέχει πολύ από τον πόλεμο. Παρόλο που ο άνθρωπος αναζητά την ευτυχία, η απληστία και η υπεροψία του τον οδηγούν, συχνά, σε πράξεις βίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ηρεμία και η γαλήνη της ειρηνικής ζωή να μετατρέπεται σε κόλαση. Για αυτό τον λόγο δεν πρέπει να ξεχνάμε την αξία της ειρήνης, και αναμφίβολα, η παιδεία είναι ο καλύτερος δρόμος για να το αντιληφθούμε!
Τα αίτια που οδηγούν στον πόλεμο είναι πολλά. Αρχικά, η πιο συνηθισμένη αφορμή είναι η επεκτατική πολιτική των κρατών. Οι πολιτικοί ηγέτες θέλουν να διευρύνουν τα εδάφη τους για να ενδυναμώσουν την κυριαρχία τους . Επιπλέον, τα ιδεολογικά και θρησκευτικά κίνητρα είναι άλλος ένας λόγος για να ξεσπάσει ένας πόλεμος . Ωστόσο, πολλές φορές ο πόλεμος είναι αμυντικός, για την υπεράσπιση της πατρίδας. Όλα αυτά όμως κρύβουν οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες πίσω από μια καλοστημένη προπαγάνδα « πατριωτισμού»
Αξίζει όμως να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στις καταστροφικές συνέπειες που έχει ένας πόλεμος. Αιχμαλωτισμός αθώων , αφανισμός χωριών, υποδούλωση λαών, αγωνία , φόβος, ορφάνια των επιζώντων, είναι μερικά από όσα αφήνει πίσω του ένας πόλεμος. Η θλίψη, η φτώχια και η εξαθλίωση εξαπλώνεται . Δεν υπαρχουν πραγματικοί νικητές και ηττημένοι, αφού η θλίψη, η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι το σκηνικό που ακολουθεί μετά τη λήξη ενός πολέμου. Τα ανθρώπινα πλάσματα λειτουργούν απάνθρωπα, συμπεριφέρονται σαν κτήνη έτοιμα να κατασπαράξουν τα πάντα. 'Ετσι καταστρέφουν όσα οι ίδιοι δημιούργησαν με τόσο κόπο.
Στην αντίπερα όχθη τα θετικά της ειρήνης αφθονούν. Σε περίοδο ειρήνης επικρατεί τάξη και αρμονία. Ο κόσμος είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος. Ακόμη είναι έντονο το αίσθημα της αισιοδοξίας και της ασφάλειας γιατί δεν απειλείται η ζωή τους . Τα άτομα έχουν κίνητρα να είναι δημιουργικά και παραγωγικά. Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω επιτυγχάνεται οικονομική ανάπτυξη, τεχνολογική εξέλιξη και πολιτιστική άνθηση ,αφού απερίσπαστοι οι άνθρωποι επιδίδονται σε δημιουργικά έργα. . Οι άνθρωποι βρίσκουν το πραγματικό νόημα της ζωής, την αγάπη και είναι σε θέση να απολαύσουν τις απλές καθημερινές χαρές...
Ανακεφαλαιώνοντας ,ο πόλεμος καταστρέφει τον άνθρωπο, ενώ η ειρήνη τον ανασταίνει. Εμείς λοιπόν οφείλουμε να διαφυλάξουμε την ειρήνη και ο καλύτερος δρόμος είναι η παιδεία που μπορεί να γαλουχήσει τους νέους με αξίες και ιδανικά που αποτρέπουν την βία. Τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται ανθρωπιστικά μαθήματα όπως λογοτεχνία,νεοελληνική γλώσσα , γιανα ενστερνιστούν την άποψη του Σεφέρη πως « κάθε πόλεμος γίνεται για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη» και να θεοποιήσουν την ειρήνη. Επιπρόσθετα, με τη διδασκαλία της ιστορίας, θα οξυνθεί η κριτική σκέψη των μαθητών και θα επιλέξουν ως κυρίαρχες αξίες την αλληλεγγύη και το διάλογο για να επιλύουν ειρηνικά τις διαφορές τους.
Εν κατακλείδι, η σύγκριση ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη είναι άνιση. Είναι προφανές ότι ο πόλεμος μονάχα καταστρέφει τον άνθρωπο. Εμείς στην Κύπρο είχαμε την τύχη να γεννηθούμε σε ειρηνική περίοδο, αλλά και την ατυχία να μεγαλώνουμε σε μία πατρίδα μοιρασμένη που το βόρειο τμήμα της βρίσκεται υπό κατοχή. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα πρέπει να αναζητήσουμε μια βιώσιμη και ειρηνική λύση για το κυπριακό πρόβλημα προκειμένου να επανενωθεί η πατρίδα μας και να απολοαύσουν όλοι οι Κύπριοι πολίτες τα αγαθά της ειρήνης.
Χωρίς αμφιβολία, η ειρήνη δεν απέχει πολύ από τον πόλεμο. Παρόλο που ο άνθρωπος αναζητά την ευτυχία, η απληστία και η υπεροψία του τον οδηγούν, συχνά, σε πράξεις βίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ηρεμία και η γαλήνη της ειρηνικής ζωή να μετατρέπεται σε κόλαση. Για αυτό τον λόγο δεν πρέπει να ξεχνάμε την αξία της ειρήνης, και αναμφίβολα, η παιδεία είναι ο καλύτερος δρόμος για να το αντιληφθούμε!
Τα αίτια που οδηγούν στον πόλεμο είναι πολλά. Αρχικά, η πιο συνηθισμένη αφορμή είναι η επεκτατική πολιτική των κρατών. Οι πολιτικοί ηγέτες θέλουν να διευρύνουν τα εδάφη τους για να ενδυναμώσουν την κυριαρχία τους . Επιπλέον, τα ιδεολογικά και θρησκευτικά κίνητρα είναι άλλος ένας λόγος για να ξεσπάσει ένας πόλεμος . Ωστόσο, πολλές φορές ο πόλεμος είναι αμυντικός, για την υπεράσπιση της πατρίδας. Όλα αυτά όμως κρύβουν οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες πίσω από μια καλοστημένη προπαγάνδα « πατριωτισμού»
Αξίζει όμως να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στις καταστροφικές συνέπειες που έχει ένας πόλεμος. Αιχμαλωτισμός αθώων , αφανισμός χωριών, υποδούλωση λαών, αγωνία , φόβος, ορφάνια των επιζώντων, είναι μερικά από όσα αφήνει πίσω του ένας πόλεμος. Η θλίψη, η φτώχια και η εξαθλίωση εξαπλώνεται . Δεν υπαρχουν πραγματικοί νικητές και ηττημένοι, αφού η θλίψη, η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι το σκηνικό που ακολουθεί μετά τη λήξη ενός πολέμου. Τα ανθρώπινα πλάσματα λειτουργούν απάνθρωπα, συμπεριφέρονται σαν κτήνη έτοιμα να κατασπαράξουν τα πάντα. 'Ετσι καταστρέφουν όσα οι ίδιοι δημιούργησαν με τόσο κόπο.
Στην αντίπερα όχθη τα θετικά της ειρήνης αφθονούν. Σε περίοδο ειρήνης επικρατεί τάξη και αρμονία. Ο κόσμος είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος. Ακόμη είναι έντονο το αίσθημα της αισιοδοξίας και της ασφάλειας γιατί δεν απειλείται η ζωή τους . Τα άτομα έχουν κίνητρα να είναι δημιουργικά και παραγωγικά. Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω επιτυγχάνεται οικονομική ανάπτυξη, τεχνολογική εξέλιξη και πολιτιστική άνθηση ,αφού απερίσπαστοι οι άνθρωποι επιδίδονται σε δημιουργικά έργα. . Οι άνθρωποι βρίσκουν το πραγματικό νόημα της ζωής, την αγάπη και είναι σε θέση να απολαύσουν τις απλές καθημερινές χαρές...
Ανακεφαλαιώνοντας ,ο πόλεμος καταστρέφει τον άνθρωπο, ενώ η ειρήνη τον ανασταίνει. Εμείς λοιπόν οφείλουμε να διαφυλάξουμε την ειρήνη και ο καλύτερος δρόμος είναι η παιδεία που μπορεί να γαλουχήσει τους νέους με αξίες και ιδανικά που αποτρέπουν την βία. Τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται ανθρωπιστικά μαθήματα όπως λογοτεχνία,νεοελληνική γλώσσα , γιανα ενστερνιστούν την άποψη του Σεφέρη πως « κάθε πόλεμος γίνεται για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη» και να θεοποιήσουν την ειρήνη. Επιπρόσθετα, με τη διδασκαλία της ιστορίας, θα οξυνθεί η κριτική σκέψη των μαθητών και θα επιλέξουν ως κυρίαρχες αξίες την αλληλεγγύη και το διάλογο για να επιλύουν ειρηνικά τις διαφορές τους.
Εν κατακλείδι, η σύγκριση ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη είναι άνιση. Είναι προφανές ότι ο πόλεμος μονάχα καταστρέφει τον άνθρωπο. Εμείς στην Κύπρο είχαμε την τύχη να γεννηθούμε σε ειρηνική περίοδο, αλλά και την ατυχία να μεγαλώνουμε σε μία πατρίδα μοιρασμένη που το βόρειο τμήμα της βρίσκεται υπό κατοχή. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα πρέπει να αναζητήσουμε μια βιώσιμη και ειρηνική λύση για το κυπριακό πρόβλημα προκειμένου να επανενωθεί η πατρίδα μας και να απολοαύσουν όλοι οι Κύπριοι πολίτες τα αγαθά της ειρήνης.
Μαρία Καλλιπολίτη, Γ4
Ο πόλεμος είναι μια απαίσια κατάσταση από την οποία υπέφερε και υποφέρει παρά πολύς κόσμος, κατά την διάρκεια των χρονών που πέρασαν. Αυτό όμως δεν ωφέλησε ποτέ σε τίποτα και ούτε θα ωφελήσει, γιατί απλά είναι καταστροφικό. Πρέπει να συμβάλουμε όλοι ώστε να σταματήσει να τηράει ο πόλεμος τόσο πολύ κόσμο. Καλό θα ήταν να κάνουμε την αρχή με το να συνηδιτοποιησουμε πως δεν μας έκανε ποτέ καλό και ούτε θα μας κάνει.
Ο πόλεμος έχει τραγικές συνέπειες, και μια από αυτές είναι ότι ανατρέπεται η φυσιολογική διαδικασία της ζωής αφού ο γονιός θάβει το παιδί του αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Έπειτα είναι μάστιγα που εξαφανίζει και νεκρώνει οτιδήποτε δημιουργεί η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι υποφέρουν από την πεινά, την φτώχεια, την εξαθλίωση. Τα παιδιά χάνουν τους γονείς τους και οι γυναίκες χηρεύουν, αφού οι άντρες τους πάνε να πολεμήσουν. Σταματήσει να υπάρχει ανάπτυξη και πρόοδος στις τέχνες, τις επιστήμες, τα γράμματα γιατί ο κόσμος μένει στάσιμος δεν έχει διάθεση να δημιουργήσει και να προχωρήσει, και δεν τον αφήνουν ούτε οι συνθήκες. Η οικονομία καταρρέει , όταν υπάρχει πόλεμος οι περισσότεροι βρίσκονται σε πολύ άσχημες καταστάσεις. Επίσης συνέπεια του πολέμου είναι και η υποδούλωση ενός λάου η και ακόμα χειρότερα η αφανίσει του. Δεν απομένει τίποτα μετά από έναν πόλεμο, παρά μόνο ερείπια. Η ηθική ακεραιότητα του ανθρώπου γκρεμίζεται. Κυριαρχεί ένα χάος. Μέσα στην απόγνωση που βρίσκεται ο άνθρωπος, ξεφεύγει από τα όρια του και δεν υπάρχει τίποτα από το όποιο μπορεί να κρατηθεί και να πάρει δύναμη.
Η ειρήνη από την άλλη μεριά είναι μια κατάσταση, που ο κόσμος μπορεί να δημιουργεί και να είναι ευτυχισμένος. Ακόμη οι άνθρωποι βρίσκονται σε αρμονία και τάξη, δεν υπάρχει φόβος και αγωνιά παρά μόνο γαληνή και ασφάλεια. Ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της ειρήνης είναι ελεύθερος, μπορεί να ζει με βάση τις επιλογές του και όχι επιλογές κάποιου άλλου. Έπειτα ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την δύναμη του όχι για να προκαλέσει κακό αλλά για να δημιουργήσει και να προσφέρει σε αυτόν τον κόσμο. Έτσι όταν ο κόσμος είναι ενεργός και προσφέρει υπάρχει και οικονομική ανάπτυξη. Ο άνθρωπος είναι χαρούμενος, όχι καταπιεσμένος. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από την ειρήνη , σε ένα κόσμο όπου ο ένας νοιάζεται για τον άλλο και συνεργάζεται.
Είμαστε όμως όλοι υποχρεωμένοι να συμβάλουμε στο να βασιλεύει η ειρήνη. Είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν σε ένα τόπο ο όποιος μπορεί να προσφέρει ένα καλό βιοτικό επίπεδο. Η παιδεία θα βοηθούσε με πολλούς τρόπους στην διατήρηση της ειρήνης. Καταρχήν πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του αναλυτικού προγράμματος έτσι ώστε, όταν διδάσκονται η ιστορία, η γλωσσά, τα καλλιτεχνικά, να διαφαίνεται μέσα από αυτά τα μαθήματα το θέμα <πόλεμος και ειρήνη> για να δουν τα παιδιά τις φρικιαστικές όψεις του πολέμου, τα αιτία και τις επιπτώσεις του αλλά και τις ευεργετικές συνέπειες της ειρήνης. Επίσης τα παιδιά να λαμβάνουν μέρος σε δραστηριότητες που αφορούν τον πόλεμο και την ειρήνη, με σκοπό να προβληματιστούν και να ευαισθητοποιηθούν σε αυτό το θέμα. Στην ιστορία δεν πρέπει να διδάσκονται μόνο τα ονόματα μαχών και τα ονόματα στρατηγών αλλά να γίνει και η κριτική αξιολογήσει των έργων της ειρηνικής περιόδου που έκαναν οι προγονοί μας. Στο μάθημα της αισθητικής αγωγής τα παιδιά θα πρέπει να εξευγενιστούν και να ευαισθητοποιηθούν. Το μέλλον αυτού του κόσμου είναι τα παιδιά άρα και πρέπει να δώσουμε έμφαση στην πνευματική τους καλλιέργεια . Ακόμη στα σχολεία θα ήταν καλό τα παιδιά να είχαν σχέσεις με άλλους νέους του εξωτερικού. Τα μαθήματα πρέπει να διδάσκονται με πνεύμα αντικειμενικότητας και αληθείας, χωρίς προκατάληψης απέναντι σε άτομα του εξωτερικευτώ σχολειό θα πρέπει να διακρίνεται για τη δημοκρατική του λειτούργει και την αλληλεγγύη. Ακόμη οι αρχές στις οποίες πρέπει να βασίζεται είναι η ισότητα , η συνεργασία και ο διάλογος αφού αυτά τα στοιχειά δημιουργούν ένα κόσμο ειρηνικό. Καλό θα ήταν να σταματήσουν οι βιαιότητες και ο αυταρχισμός ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές.
Όλοι μας θα ήταν καλό να προσπαθήσουμε να συμβάλουμε με τον δικό μας τρόπο και να καλυτερεύσουμε την συμπεριφορά μας απέναντι στους γύρω μας αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. Ο κόσμος στηρίζεται στους νέους, όμως για να υπάρξει μέλλον πρέπει να υπάρχει ειρήνη. Ελπίζουμε τα πράγματα γύρω μας να καλυτερεύσουν σύντομα.
Ο πόλεμος είναι μια απαίσια κατάσταση από την οποία υπέφερε και υποφέρει παρά πολύς κόσμος, κατά την διάρκεια των χρονών που πέρασαν. Αυτό όμως δεν ωφέλησε ποτέ σε τίποτα και ούτε θα ωφελήσει, γιατί απλά είναι καταστροφικό. Πρέπει να συμβάλουμε όλοι ώστε να σταματήσει να τηράει ο πόλεμος τόσο πολύ κόσμο. Καλό θα ήταν να κάνουμε την αρχή με το να συνηδιτοποιησουμε πως δεν μας έκανε ποτέ καλό και ούτε θα μας κάνει.
Ο πόλεμος έχει τραγικές συνέπειες, και μια από αυτές είναι ότι ανατρέπεται η φυσιολογική διαδικασία της ζωής αφού ο γονιός θάβει το παιδί του αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Έπειτα είναι μάστιγα που εξαφανίζει και νεκρώνει οτιδήποτε δημιουργεί η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι υποφέρουν από την πεινά, την φτώχεια, την εξαθλίωση. Τα παιδιά χάνουν τους γονείς τους και οι γυναίκες χηρεύουν, αφού οι άντρες τους πάνε να πολεμήσουν. Σταματήσει να υπάρχει ανάπτυξη και πρόοδος στις τέχνες, τις επιστήμες, τα γράμματα γιατί ο κόσμος μένει στάσιμος δεν έχει διάθεση να δημιουργήσει και να προχωρήσει, και δεν τον αφήνουν ούτε οι συνθήκες. Η οικονομία καταρρέει , όταν υπάρχει πόλεμος οι περισσότεροι βρίσκονται σε πολύ άσχημες καταστάσεις. Επίσης συνέπεια του πολέμου είναι και η υποδούλωση ενός λάου η και ακόμα χειρότερα η αφανίσει του. Δεν απομένει τίποτα μετά από έναν πόλεμο, παρά μόνο ερείπια. Η ηθική ακεραιότητα του ανθρώπου γκρεμίζεται. Κυριαρχεί ένα χάος. Μέσα στην απόγνωση που βρίσκεται ο άνθρωπος, ξεφεύγει από τα όρια του και δεν υπάρχει τίποτα από το όποιο μπορεί να κρατηθεί και να πάρει δύναμη.
Η ειρήνη από την άλλη μεριά είναι μια κατάσταση, που ο κόσμος μπορεί να δημιουργεί και να είναι ευτυχισμένος. Ακόμη οι άνθρωποι βρίσκονται σε αρμονία και τάξη, δεν υπάρχει φόβος και αγωνιά παρά μόνο γαληνή και ασφάλεια. Ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της ειρήνης είναι ελεύθερος, μπορεί να ζει με βάση τις επιλογές του και όχι επιλογές κάποιου άλλου. Έπειτα ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την δύναμη του όχι για να προκαλέσει κακό αλλά για να δημιουργήσει και να προσφέρει σε αυτόν τον κόσμο. Έτσι όταν ο κόσμος είναι ενεργός και προσφέρει υπάρχει και οικονομική ανάπτυξη. Ο άνθρωπος είναι χαρούμενος, όχι καταπιεσμένος. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από την ειρήνη , σε ένα κόσμο όπου ο ένας νοιάζεται για τον άλλο και συνεργάζεται.
Είμαστε όμως όλοι υποχρεωμένοι να συμβάλουμε στο να βασιλεύει η ειρήνη. Είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν σε ένα τόπο ο όποιος μπορεί να προσφέρει ένα καλό βιοτικό επίπεδο. Η παιδεία θα βοηθούσε με πολλούς τρόπους στην διατήρηση της ειρήνης. Καταρχήν πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του αναλυτικού προγράμματος έτσι ώστε, όταν διδάσκονται η ιστορία, η γλωσσά, τα καλλιτεχνικά, να διαφαίνεται μέσα από αυτά τα μαθήματα το θέμα <πόλεμος και ειρήνη> για να δουν τα παιδιά τις φρικιαστικές όψεις του πολέμου, τα αιτία και τις επιπτώσεις του αλλά και τις ευεργετικές συνέπειες της ειρήνης. Επίσης τα παιδιά να λαμβάνουν μέρος σε δραστηριότητες που αφορούν τον πόλεμο και την ειρήνη, με σκοπό να προβληματιστούν και να ευαισθητοποιηθούν σε αυτό το θέμα. Στην ιστορία δεν πρέπει να διδάσκονται μόνο τα ονόματα μαχών και τα ονόματα στρατηγών αλλά να γίνει και η κριτική αξιολογήσει των έργων της ειρηνικής περιόδου που έκαναν οι προγονοί μας. Στο μάθημα της αισθητικής αγωγής τα παιδιά θα πρέπει να εξευγενιστούν και να ευαισθητοποιηθούν. Το μέλλον αυτού του κόσμου είναι τα παιδιά άρα και πρέπει να δώσουμε έμφαση στην πνευματική τους καλλιέργεια . Ακόμη στα σχολεία θα ήταν καλό τα παιδιά να είχαν σχέσεις με άλλους νέους του εξωτερικού. Τα μαθήματα πρέπει να διδάσκονται με πνεύμα αντικειμενικότητας και αληθείας, χωρίς προκατάληψης απέναντι σε άτομα του εξωτερικευτώ σχολειό θα πρέπει να διακρίνεται για τη δημοκρατική του λειτούργει και την αλληλεγγύη. Ακόμη οι αρχές στις οποίες πρέπει να βασίζεται είναι η ισότητα , η συνεργασία και ο διάλογος αφού αυτά τα στοιχειά δημιουργούν ένα κόσμο ειρηνικό. Καλό θα ήταν να σταματήσουν οι βιαιότητες και ο αυταρχισμός ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές.
Όλοι μας θα ήταν καλό να προσπαθήσουμε να συμβάλουμε με τον δικό μας τρόπο και να καλυτερεύσουμε την συμπεριφορά μας απέναντι στους γύρω μας αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. Ο κόσμος στηρίζεται στους νέους, όμως για να υπάρξει μέλλον πρέπει να υπάρχει ειρήνη. Ελπίζουμε τα πράγματα γύρω μας να καλυτερεύσουν σύντομα.
Νικόλας Καλλινίκου, Γ4
Καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου, ο πόλεμος έπαιζε βαρυσήμαντο ρόλο, αν και τα έργα της ειρηνικής περιόδου ήταν επίσης εμφανή. Τα βίαια ένστικτα του ανθρώπου, η εγωιστική και άπληστη φύση του, καθώς και τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα κρατών είναι μερικά από τα αδικαιολόγητα αίτια των εχθρωπραξιών. Μοναδικός ιερός και δικαιολογημένος λόγος για ένα πόλεμο είναι η υπεράσπιση των υψηλών ιδανικών της ζωής, τιμής και ελευθερίας ενός έθνους, που στερούνται λόγω κάποιας καταπιεστικής κυριαρχίας. Παρ’ όλα αυτά οι πόλεμοι δεν πρέπει να αποσιωπούν τα ευεργετικά έργα της ειρηνικής διαβίωσης των ανθρώπων.
Ο πόλεμος επιφέρει τραγικές συνέπειες και δημιουργεί τραυματικές εμπειρίες στον άνθρωπο. Κατά την διάρκεια ενός πολέμου, η αξία της ζωής υποβιβάζεται, καθώς οι τραυματισμοί και οι θάνατοι, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων είναι αμέτρητοι. Επίσης η φυσιολογική ροή της ζωής υποβιάζεται, αφού η ορφάνεια, η πείνα, η προσφυγιά, η φτώχεια και η χηρεία αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ζωή του ανθρώπου. Οι υλικές φθορές, όπως λεηλασίες καταστρέφουν ό,τι με κόπο έκτισε ο άνθρωπος και αφήνουν απεριόριστη ζημιά. Ο πολιτισμός μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, καθώς οι εχθροπραξίες περιορίζουν την ανάπτυξη των τεχνών, των γραμμάτων και της πνευματικής δημιουργίας του ανθρώπου. Ακόμη, με την υποδούλωση και αιχμαλωσία ενός έθνους, δημιουργείται εμπάθεια και μίσος μεταξύ των κρατών, που συντηρούνται για πάρα πολλά χρόνια. Η παρακμή που γνωρίζει ολόκληρη η οικουμένη κατά τους πολέμους είναι απεριόριστη, για αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε, αν μπορούμε να το θέσουμε τοιουτοτρόπως, για την εξάλειψη του.
Αντιθέτως, κατά την διάρκεια ειρηνικής περιόδου, η ελευθερία προσφέρει στον άνθρωπο την ευκαιρία να αναπτύξει όλους τους τομείς της ζωής του. Η ζωή ακολουθεί τον φυσιολογικό της ρυθμό και έτσι οι άνθρωποι καλλιεργούνται πνευματικά και ηθικά, εξελίσσονται οι επιστήμες και καταπολεμούνται οι αρρώστιες. Σε κλίμα ασφάλειας, οι άνθρωποι τολμόυν να επεκταθούν επαγγελματικά και επέρχεται έτσι οικονομική ανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο καλυτερεύει και οι πολίτες απολαμβάνουν, απλές, χαρούμενες, καθημερινές στιγμές, που με τον πόλεμο στερούνται. Η ειρήνη εγγυάται τη ζωή, την ελευθερία, την τάξη και την αρμονία. Οι χώρες παρουσιάζουν ευγενή άμιλλα και οι σχέσεις μεταξύ των κρατών αναπτύσσονται. Για αυτούς τους λόγους η πολιτική ηγεσία καθώς και η κοινή γνώμη κάθε τόπου πρέπει να προσπαθούν για την εδραίωση της.
Η παιδεία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του φιλειρηνικού πνεύματος των μαθητών. Το αναλυτικό πρόγραμμα πρέπει να αναδιαρθρωθεί, έτσι ώστε μαθήματα όπως για παράδειγμα η Λογοτεχνία, η Γλώσσα, η Ιστορία και τα Εικαστικά να δίνουν αφορμές για γόνιμο προβληματισμό των μαθητών σχετικά με τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου και θετικά αποτελέσματα της ειρήνης. Η ιστορία πρέπει να προβάλλει τη αξιολόγηση των έργων της ειρήνης και τα εικαστικά να στοχεύουν στον εξευγενισμό και ευαισθητοποίηση των μαθητών. Ασφαλώς όλα τα μαθήματα πρέπει να διδάσκονται με αντικειμενικότητα για να μην παράγουν αντιπάθειες και προκαταλήψεις μεταξύ των λαών. Ακόμη, εκδηλώσεις όπως θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, προβολες ταινιών και εκθέσεις έργων τέχνης δίνουν την ευκαιρία στους μαθητές να έρθουν σε επαφή με τις δραματικές και φρικιαστικές συνέπειες του πολέμου. Καλό θα ήταν να λειτουργούν περισσότερα Ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα, ούτως ώστε οι μαθητές να επικοινωνούν κι να συνεργάζονται με νέους του εξωτερικού για να αναπτυχθεί ομόνοια και αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών. Στο σχολικό περιβάλλον πρέπει από την μια πλευρά να αποφεύγονται ο ανταγωνισμός, ο αυταρχισμός, και οι βίαιες αντιδράσεις και από την άλλη να ενθαρρύνονται η συνεργασία, η ισότητα και ο σεβασμός. Συμπερασματικά, η παιδεία μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην επικράτηση της ειρήνης.
Αν σκεφτεί κανείς την παρακμή που γνωρίζει η κοινωνία σε περόδους πολέμων και την ανάπτυξη σε περιόδους ειρήνης είναι αδύνατον να θεσπίσει πολεμοχαρείς διαθέσεις. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να απαλλάξουμε τον κόσμο από την φρίκη του πολέμου, ώστε να απολαύσουμε τις καθημερινές χαρές της ειρήνης.
Καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου, ο πόλεμος έπαιζε βαρυσήμαντο ρόλο, αν και τα έργα της ειρηνικής περιόδου ήταν επίσης εμφανή. Τα βίαια ένστικτα του ανθρώπου, η εγωιστική και άπληστη φύση του, καθώς και τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα κρατών είναι μερικά από τα αδικαιολόγητα αίτια των εχθρωπραξιών. Μοναδικός ιερός και δικαιολογημένος λόγος για ένα πόλεμο είναι η υπεράσπιση των υψηλών ιδανικών της ζωής, τιμής και ελευθερίας ενός έθνους, που στερούνται λόγω κάποιας καταπιεστικής κυριαρχίας. Παρ’ όλα αυτά οι πόλεμοι δεν πρέπει να αποσιωπούν τα ευεργετικά έργα της ειρηνικής διαβίωσης των ανθρώπων.
Ο πόλεμος επιφέρει τραγικές συνέπειες και δημιουργεί τραυματικές εμπειρίες στον άνθρωπο. Κατά την διάρκεια ενός πολέμου, η αξία της ζωής υποβιβάζεται, καθώς οι τραυματισμοί και οι θάνατοι, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων είναι αμέτρητοι. Επίσης η φυσιολογική ροή της ζωής υποβιάζεται, αφού η ορφάνεια, η πείνα, η προσφυγιά, η φτώχεια και η χηρεία αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ζωή του ανθρώπου. Οι υλικές φθορές, όπως λεηλασίες καταστρέφουν ό,τι με κόπο έκτισε ο άνθρωπος και αφήνουν απεριόριστη ζημιά. Ο πολιτισμός μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, καθώς οι εχθροπραξίες περιορίζουν την ανάπτυξη των τεχνών, των γραμμάτων και της πνευματικής δημιουργίας του ανθρώπου. Ακόμη, με την υποδούλωση και αιχμαλωσία ενός έθνους, δημιουργείται εμπάθεια και μίσος μεταξύ των κρατών, που συντηρούνται για πάρα πολλά χρόνια. Η παρακμή που γνωρίζει ολόκληρη η οικουμένη κατά τους πολέμους είναι απεριόριστη, για αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε, αν μπορούμε να το θέσουμε τοιουτοτρόπως, για την εξάλειψη του.
Αντιθέτως, κατά την διάρκεια ειρηνικής περιόδου, η ελευθερία προσφέρει στον άνθρωπο την ευκαιρία να αναπτύξει όλους τους τομείς της ζωής του. Η ζωή ακολουθεί τον φυσιολογικό της ρυθμό και έτσι οι άνθρωποι καλλιεργούνται πνευματικά και ηθικά, εξελίσσονται οι επιστήμες και καταπολεμούνται οι αρρώστιες. Σε κλίμα ασφάλειας, οι άνθρωποι τολμόυν να επεκταθούν επαγγελματικά και επέρχεται έτσι οικονομική ανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο καλυτερεύει και οι πολίτες απολαμβάνουν, απλές, χαρούμενες, καθημερινές στιγμές, που με τον πόλεμο στερούνται. Η ειρήνη εγγυάται τη ζωή, την ελευθερία, την τάξη και την αρμονία. Οι χώρες παρουσιάζουν ευγενή άμιλλα και οι σχέσεις μεταξύ των κρατών αναπτύσσονται. Για αυτούς τους λόγους η πολιτική ηγεσία καθώς και η κοινή γνώμη κάθε τόπου πρέπει να προσπαθούν για την εδραίωση της.
Η παιδεία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του φιλειρηνικού πνεύματος των μαθητών. Το αναλυτικό πρόγραμμα πρέπει να αναδιαρθρωθεί, έτσι ώστε μαθήματα όπως για παράδειγμα η Λογοτεχνία, η Γλώσσα, η Ιστορία και τα Εικαστικά να δίνουν αφορμές για γόνιμο προβληματισμό των μαθητών σχετικά με τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου και θετικά αποτελέσματα της ειρήνης. Η ιστορία πρέπει να προβάλλει τη αξιολόγηση των έργων της ειρήνης και τα εικαστικά να στοχεύουν στον εξευγενισμό και ευαισθητοποίηση των μαθητών. Ασφαλώς όλα τα μαθήματα πρέπει να διδάσκονται με αντικειμενικότητα για να μην παράγουν αντιπάθειες και προκαταλήψεις μεταξύ των λαών. Ακόμη, εκδηλώσεις όπως θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, προβολες ταινιών και εκθέσεις έργων τέχνης δίνουν την ευκαιρία στους μαθητές να έρθουν σε επαφή με τις δραματικές και φρικιαστικές συνέπειες του πολέμου. Καλό θα ήταν να λειτουργούν περισσότερα Ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα, ούτως ώστε οι μαθητές να επικοινωνούν κι να συνεργάζονται με νέους του εξωτερικού για να αναπτυχθεί ομόνοια και αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών. Στο σχολικό περιβάλλον πρέπει από την μια πλευρά να αποφεύγονται ο ανταγωνισμός, ο αυταρχισμός, και οι βίαιες αντιδράσεις και από την άλλη να ενθαρρύνονται η συνεργασία, η ισότητα και ο σεβασμός. Συμπερασματικά, η παιδεία μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην επικράτηση της ειρήνης.
Αν σκεφτεί κανείς την παρακμή που γνωρίζει η κοινωνία σε περόδους πολέμων και την ανάπτυξη σε περιόδους ειρήνης είναι αδύνατον να θεσπίσει πολεμοχαρείς διαθέσεις. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να απαλλάξουμε τον κόσμο από την φρίκη του πολέμου, ώστε να απολαύσουμε τις καθημερινές χαρές της ειρήνης.
Μαρία Παναγή, Γ΄4
Ανέκαθεν ο πόλεμος αποτελούσε μέσο επίλυσης εθνικών προβλημάτων. Ιδιαίτερα στην αρχαιότητα, όπως μαθαίνουμε από χιλιάδες πηγές, ο πόλεμος βασάνιζε όλη την ανθρωπότητα. Στις μέρες μας, οι πόλεμοι έχουν μειωθεί αρκετά χωρίς όμως να έχουν εξαλειφθεί. Δημιουργούνται για την εκπλήρωση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των δυνατών της γης χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για τις συνέπειες που θα προκληθούν στον κόσμο. Έτσι, οι πολίτες υποχρεούνται να ζουν χωρίς ειρήνη σε ένα κόσμο γεμάτο εχθρότητα και μίσος.
Οι συνέπειες του πολέμου είναι ποικίλες και οι πλείστες ανεπανόρθωτες. Καταρχάς, με τον πόλεμο ανατρέπεται η φυσιολογική πορεία της ζωής του ανθρώπου γιατί οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους σε αντίθεση με την ειρήνη, η οποία ακολουθεί τη σωστή πορεία. Η έλλειψη ηθικής ισορροπίας του ανθρώπου, δηλαδή η αποκτήνωσή του, αποτελεί επίσης σημαντική συνέπεια. Εξίσου σημαντικό είναι ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν πολεμώντας ή επιστρέφουν στις οικογένειες τους με βαριά ψυχικά αλλά και σωματικά τραύματα. Επιπλέον, πολλοί υποφέρουν από πείνα, φτώχεια ή μένουν άστεγοι αφού στερούνται βασικά υλικά αγαθά, χάνοντας τα σπίτια τους ή άλλες περιουσίες. Ο λαός υποδουλώνεται ή και αιχμαλωτίζεται με αποτέλεσμα τον αφανισμό του. Κοντά σε αυτές τις συνέπειες προστίθεται και το γεγονός ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής υποβιβάζεται. Δυστυχώς όμως, η αγωνία και ο φόβος βάζουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη γραμμάτων και τεχνών. Απ’ όλα αυτά γίνεται ολοφάνερο πως οι συνέπειες είναι τραγικές για την ανθρωπότητα, γι’ αυτό η ανάγκη προσπάθειας για διακοπή πολέμων και καθιέρωση της ειρήνης είναι πολύτιμη.
Από την άλλη, η ειρήνη συνεπάγεται την ηρεμία, την αρμονία και την τάξη. Διώχνει μακριά τη λύπη, τον φόβο, την αγωνία, την σκιά του θανάτου, αντικαθιστώντας τα με την ασφάλεια και την γαλήνη. Η ειρήνη φέρνει την οικονομική ανάπτυξη, αφού οι άνθρωποι εργάζονται για την ευημερία, την πρόοδο, τη συλλογικότητα, γίνονται πιο δημιουργικοί και παραγωγικοί, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου του κοινωνικού συνόλου. Έτσι όλοι οι άνθρωποι νιώθουν ασφαλείς, και κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην ζωή και στην ελευθερία. Άρα τα πιο πάνω βοηθούν την κάθε χώρα να μην παραμείνει στάσιμη αλλά να προοδεύσει και να αναπτυχθεί.
Καλό θα ήταν, εάν η παιδεία βοηθούσε τα παιδιά και τους νέους να αγαπήσουν την ειρήνη. Πρώτα απ’ όλα το σχολείο θα πρέπει να καλλιεργήσει την φιλειρηνική συνείδηση των μαθητών. Γνωστικά αντικείμενα όπως η Ιστορία, η Λογοτεχνία, η Γλώσσα και τα Καλλιτεχνικά θα μπορούσαν να πετύχουν τον πιο πάνω στόχο. Μέσα από την Ιστορία τα παιδιά θα αποκτήσουν κριτική σκέψη και θα εκτιμήσουν τα έργα που συντελούνται σε ειρηνική περίοδο. Η Λογοτεχνία, όπως και η Γλώσσα, θα τους κάνουν να μισήσουν τον πόλεμο και να αγαπήσουν την ειρήνη μέσα από αντιπολεμικά κείμενα. Και τα Καλλιτεχνικά με την σειρά τους, θα τους ευαισθητοποιήσουν για την αξία της ειρήνης. Επίσης, η οργάνωση δραστηριοτήτων αποτελεί ακόμη ένα τρόπο εδραίωσης της ειρήνης. Για παράδειγμα, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις ή ακόμη και ταινίες με αντιπολεμικό θέμα, θα συμβάλλουν στο να γίνει μισητός ο πόλεμος. Επιπλέον, το σχολείο οφείλει να λειτουργεί δημοκρατικά, αφού με αυτό τον τρόπο θα μάθουν να εφαρμόζουν τον πολιτισμένο διάλογο και οι νέοι θα εκτιμήσουν την αξία της ισότητας. Τέλος, η συνεργασία μαθητών με άλλα παιδιά από το εξωτερικό, θα αποτελούσε σημαντικό τρόπο οικοδόμησης της ειρήνης.
Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, άμεσα ή έμμεσα έχουμε υποστεί τις συνέπειες του πολέμου είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο. Ας μη ξεχνάμε ότι η λατρεμένη μας πατρίδα, η Κύπρος, υποφέρει από την εισβολή του ’74 με σημαντικό αριθμό αγνοούμενων. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Για αυτό οι νέοι οραματιζόμενοι ένα καλύτερο μέλλον, οφείλουν να αποτρέψουν τους πολέμους, για να ζήσουν σε κράτη όπου θα κυριαρχεί η γαλήνη και η δημιουργικότητα που μόνο η ειρήνη μπορεί να προσφέρει.
Ανέκαθεν ο πόλεμος αποτελούσε μέσο επίλυσης εθνικών προβλημάτων. Ιδιαίτερα στην αρχαιότητα, όπως μαθαίνουμε από χιλιάδες πηγές, ο πόλεμος βασάνιζε όλη την ανθρωπότητα. Στις μέρες μας, οι πόλεμοι έχουν μειωθεί αρκετά χωρίς όμως να έχουν εξαλειφθεί. Δημιουργούνται για την εκπλήρωση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των δυνατών της γης χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για τις συνέπειες που θα προκληθούν στον κόσμο. Έτσι, οι πολίτες υποχρεούνται να ζουν χωρίς ειρήνη σε ένα κόσμο γεμάτο εχθρότητα και μίσος.
Οι συνέπειες του πολέμου είναι ποικίλες και οι πλείστες ανεπανόρθωτες. Καταρχάς, με τον πόλεμο ανατρέπεται η φυσιολογική πορεία της ζωής του ανθρώπου γιατί οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους σε αντίθεση με την ειρήνη, η οποία ακολουθεί τη σωστή πορεία. Η έλλειψη ηθικής ισορροπίας του ανθρώπου, δηλαδή η αποκτήνωσή του, αποτελεί επίσης σημαντική συνέπεια. Εξίσου σημαντικό είναι ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν πολεμώντας ή επιστρέφουν στις οικογένειες τους με βαριά ψυχικά αλλά και σωματικά τραύματα. Επιπλέον, πολλοί υποφέρουν από πείνα, φτώχεια ή μένουν άστεγοι αφού στερούνται βασικά υλικά αγαθά, χάνοντας τα σπίτια τους ή άλλες περιουσίες. Ο λαός υποδουλώνεται ή και αιχμαλωτίζεται με αποτέλεσμα τον αφανισμό του. Κοντά σε αυτές τις συνέπειες προστίθεται και το γεγονός ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής υποβιβάζεται. Δυστυχώς όμως, η αγωνία και ο φόβος βάζουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη γραμμάτων και τεχνών. Απ’ όλα αυτά γίνεται ολοφάνερο πως οι συνέπειες είναι τραγικές για την ανθρωπότητα, γι’ αυτό η ανάγκη προσπάθειας για διακοπή πολέμων και καθιέρωση της ειρήνης είναι πολύτιμη.
Από την άλλη, η ειρήνη συνεπάγεται την ηρεμία, την αρμονία και την τάξη. Διώχνει μακριά τη λύπη, τον φόβο, την αγωνία, την σκιά του θανάτου, αντικαθιστώντας τα με την ασφάλεια και την γαλήνη. Η ειρήνη φέρνει την οικονομική ανάπτυξη, αφού οι άνθρωποι εργάζονται για την ευημερία, την πρόοδο, τη συλλογικότητα, γίνονται πιο δημιουργικοί και παραγωγικοί, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου του κοινωνικού συνόλου. Έτσι όλοι οι άνθρωποι νιώθουν ασφαλείς, και κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην ζωή και στην ελευθερία. Άρα τα πιο πάνω βοηθούν την κάθε χώρα να μην παραμείνει στάσιμη αλλά να προοδεύσει και να αναπτυχθεί.
Καλό θα ήταν, εάν η παιδεία βοηθούσε τα παιδιά και τους νέους να αγαπήσουν την ειρήνη. Πρώτα απ’ όλα το σχολείο θα πρέπει να καλλιεργήσει την φιλειρηνική συνείδηση των μαθητών. Γνωστικά αντικείμενα όπως η Ιστορία, η Λογοτεχνία, η Γλώσσα και τα Καλλιτεχνικά θα μπορούσαν να πετύχουν τον πιο πάνω στόχο. Μέσα από την Ιστορία τα παιδιά θα αποκτήσουν κριτική σκέψη και θα εκτιμήσουν τα έργα που συντελούνται σε ειρηνική περίοδο. Η Λογοτεχνία, όπως και η Γλώσσα, θα τους κάνουν να μισήσουν τον πόλεμο και να αγαπήσουν την ειρήνη μέσα από αντιπολεμικά κείμενα. Και τα Καλλιτεχνικά με την σειρά τους, θα τους ευαισθητοποιήσουν για την αξία της ειρήνης. Επίσης, η οργάνωση δραστηριοτήτων αποτελεί ακόμη ένα τρόπο εδραίωσης της ειρήνης. Για παράδειγμα, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις ή ακόμη και ταινίες με αντιπολεμικό θέμα, θα συμβάλλουν στο να γίνει μισητός ο πόλεμος. Επιπλέον, το σχολείο οφείλει να λειτουργεί δημοκρατικά, αφού με αυτό τον τρόπο θα μάθουν να εφαρμόζουν τον πολιτισμένο διάλογο και οι νέοι θα εκτιμήσουν την αξία της ισότητας. Τέλος, η συνεργασία μαθητών με άλλα παιδιά από το εξωτερικό, θα αποτελούσε σημαντικό τρόπο οικοδόμησης της ειρήνης.
Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, άμεσα ή έμμεσα έχουμε υποστεί τις συνέπειες του πολέμου είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο. Ας μη ξεχνάμε ότι η λατρεμένη μας πατρίδα, η Κύπρος, υποφέρει από την εισβολή του ’74 με σημαντικό αριθμό αγνοούμενων. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Για αυτό οι νέοι οραματιζόμενοι ένα καλύτερο μέλλον, οφείλουν να αποτρέψουν τους πολέμους, για να ζήσουν σε κράτη όπου θα κυριαρχεί η γαλήνη και η δημιουργικότητα που μόνο η ειρήνη μπορεί να προσφέρει.
Δήμητρα Κοντοπύργου, Γ΄4
Η ζωή του ανθρώπου από τα χρόνια τα παλιά ως τα σήμερα υπήρξε μια αδιάκοπη σχοινοβασία ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Αιώνιο πεπρωμένο των ανθρώπινων γενεών ήταν να κινούνται, όπως το εκκρεμές, ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Και οι δύο αυτές καταστάσεις διέπονται από δικούς τους νόμους και δημιουργούν διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτή τη διαφορά θέλει να δείξει ο πατέρας της ιστορίας, για να καταδείξει πόσο ανόητος είναι αυτός που προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Με τον πόλεμο ανατρέπεται η φυσιολογική διαδικασία της ζωής : Οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους. Αντίθετα με την ειρήνη η ζωή ακολουθεί το φυσικό της ρυθμό και τα παιδιά είναι αυτά, που όταν έλθει η ώρα θάβουν τους γονείς τους. Ολόκληρη την περικοπή αυτή διαποτίζει ένας υγιής ουμανισμός και μια βαθιά αίσθηση και γνώση του ανθρώπου και της μοίρας του. Οποιαδήποτε όμως μορφή κι αν έχει ο πόλεμος, οποιαδήποτε κι αν είναι τα ελατήριά του, γεγονός παραμένει ότι τ' αποτελέσματά του είναι πάντοτε οδυνηρά. Πολλοί μάλιστα φρονούν ότι σ' έναν πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και
νικημένοι. Υπάρχουν μόνο νικημένοι. Θα μπορούσε βέβαια να παρατηρήσει κανείς ότι χάρη στον πόλεμο επισπεύτηκε η ανάπτυξη της τεχνικής. Αλλά ποια πρόοδος μπορεί να θεραπεύσει τον πόνο μιας μητέρας που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της ; Ο πόλεμος είναι μάστιγα, που εξαφανίζει, νεκρώνει καθετί που με μόχθο δημιουργεί η ανθρωπότητα στην πορεία της. Είναι η διαρκής αγωνία, ο άφατος φόβος, είναι η σκιά του θανάτου, που βάζει τροχοπέδη στην ανάπτυξη των τεχνών και της εσωτερικής καλλιέργειας του ανθρώπου. Μετά από κάθε πόλεμο η πείνα, η φτώχεια, η έλλειψη ηθικής ισορροπίας είναι τα μόνα που απομένουν μαζί με τα πτώματα και τα ερείπια. Κι αν όλες οι πληγές των υλικών καταστροφών επουλωθούν, υπάρχουν τα δάκρυα, υπάρχει ο σπαραγμός μιας μητέρας, που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της, όπως θρηνεί η αρνάδα τ' αρνί της κι η Παναγιά τον Ιησού σταυρωμένο. Μετά τη νύχτα έρχεται η ημέρα, μετά το θάνατο η ζωή, μετά τον πόλεμο η ειρήνη. Με τη λέξη αυτή εννοούμε μια κατάσταση ησυχίας, τάξης και αρμονίας. Εννοούμε το φως που διαλύει τα ζοφερά σκοτάδια του πολέμου, διώχνει τη σκιά του θανάτου, στεγνώνει τα δάκρυα, ζεσταίνει τις πληγές των λαβωμένων, μαλακώνει τον πόνο των πονεμένων και γεμίζει ευφροσύνη τις ψυχές. Ειρήνη είναι ο δίκαιος ύπνος, είναι η θεά η «βαθύπλουτος, καλλίστη μακάρων θεών», είναι η ανατολή και η εγγύηση της ζωής. Όταν προβάλλει η ειρήνη τα πεδία των μαχών γίνονται χωράφια, τα όπλα άροτρα, τα κράνη φωλιές πουλιών, η κατάρα ευχή, η δύναμη όχι θάνατος αλλά δημιουργία. Ο άνθρωπος προάγεται με την καλλιέργεια των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών, με τα έργα ειρήνης. Χάνεται ο φόβος και η αγωνία. υπάρχει ασφάλεια και γαλήνη, υπάρχει ειρήνη. Γι’ αυτό πάντοτε άνθρωπος την αναζήτησε και δεν κουράζεται ποτέ να την αναζητεί. Μόνο αυτός που μάχεται, γνωρίζει την αξία της ειρήνης. Μόνο λαοί που γνώρισαν τη φρίκη του πολέμου ψάλλουν τους ωραιότερους ύμνους γι' αυτή. Οι Έλληνες πολέμησαν πολύ στη διάρκεια της ιστορίας τους και γι' αυτό λάτρεψαν όσο κανείς σαν θεά την ειρήνη. Ο αιώνας μας υπήρξε μια εποχή συμπυκνωμένης σκληρότητας. Έχει στο ενεργητικό του το θλιβερό προνόμιο δύο παγκόσμιων πολέμων και αναρίθμητων άλλων με μικρότερο βεληνεκές. Οι συνεχείς πόλεμοι επιφέρανε μια αλυσωτή έκρηξη του ενστίκτου και υποβίβασαν την αξία της ανθρώπινης ζωής.«Μια ζωή δεν αξίζει τίποτα, αλλά και τίποτα δεν αξίζει όσο μια ζωή». Η ζωή είναι ανεπανάληπτο αγαθό και δεν επιτρέπεται να την αφανίσουμε. Ειδικά σήμερα με τα όπλα μαζικής καταστροφής έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών. Ο πλανήτης μας ίσως να μην αντέξει σε περισσότερο αίμα. Όλοι οι μεγάλοι ανθρωπιστές πιστεύουν ότι είναι αναγκαία αλλά και δυνατή η επιβολή μιας δίκαιης και παγκόσμιας ειρήνης. Ο Τζων Κέννεντυ λίγο πριν πέσει νεκρός είχε διακηρύξει: «Όλα τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους, άρα μόνο από αυτούς μπορούν να επιλυθούν».
Η ζωή του ανθρώπου από τα χρόνια τα παλιά ως τα σήμερα υπήρξε μια αδιάκοπη σχοινοβασία ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Αιώνιο πεπρωμένο των ανθρώπινων γενεών ήταν να κινούνται, όπως το εκκρεμές, ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Και οι δύο αυτές καταστάσεις διέπονται από δικούς τους νόμους και δημιουργούν διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτή τη διαφορά θέλει να δείξει ο πατέρας της ιστορίας, για να καταδείξει πόσο ανόητος είναι αυτός που προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Με τον πόλεμο ανατρέπεται η φυσιολογική διαδικασία της ζωής : Οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους. Αντίθετα με την ειρήνη η ζωή ακολουθεί το φυσικό της ρυθμό και τα παιδιά είναι αυτά, που όταν έλθει η ώρα θάβουν τους γονείς τους. Ολόκληρη την περικοπή αυτή διαποτίζει ένας υγιής ουμανισμός και μια βαθιά αίσθηση και γνώση του ανθρώπου και της μοίρας του. Οποιαδήποτε όμως μορφή κι αν έχει ο πόλεμος, οποιαδήποτε κι αν είναι τα ελατήριά του, γεγονός παραμένει ότι τ' αποτελέσματά του είναι πάντοτε οδυνηρά. Πολλοί μάλιστα φρονούν ότι σ' έναν πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και
νικημένοι. Υπάρχουν μόνο νικημένοι. Θα μπορούσε βέβαια να παρατηρήσει κανείς ότι χάρη στον πόλεμο επισπεύτηκε η ανάπτυξη της τεχνικής. Αλλά ποια πρόοδος μπορεί να θεραπεύσει τον πόνο μιας μητέρας που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της ; Ο πόλεμος είναι μάστιγα, που εξαφανίζει, νεκρώνει καθετί που με μόχθο δημιουργεί η ανθρωπότητα στην πορεία της. Είναι η διαρκής αγωνία, ο άφατος φόβος, είναι η σκιά του θανάτου, που βάζει τροχοπέδη στην ανάπτυξη των τεχνών και της εσωτερικής καλλιέργειας του ανθρώπου. Μετά από κάθε πόλεμο η πείνα, η φτώχεια, η έλλειψη ηθικής ισορροπίας είναι τα μόνα που απομένουν μαζί με τα πτώματα και τα ερείπια. Κι αν όλες οι πληγές των υλικών καταστροφών επουλωθούν, υπάρχουν τα δάκρυα, υπάρχει ο σπαραγμός μιας μητέρας, που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της, όπως θρηνεί η αρνάδα τ' αρνί της κι η Παναγιά τον Ιησού σταυρωμένο. Μετά τη νύχτα έρχεται η ημέρα, μετά το θάνατο η ζωή, μετά τον πόλεμο η ειρήνη. Με τη λέξη αυτή εννοούμε μια κατάσταση ησυχίας, τάξης και αρμονίας. Εννοούμε το φως που διαλύει τα ζοφερά σκοτάδια του πολέμου, διώχνει τη σκιά του θανάτου, στεγνώνει τα δάκρυα, ζεσταίνει τις πληγές των λαβωμένων, μαλακώνει τον πόνο των πονεμένων και γεμίζει ευφροσύνη τις ψυχές. Ειρήνη είναι ο δίκαιος ύπνος, είναι η θεά η «βαθύπλουτος, καλλίστη μακάρων θεών», είναι η ανατολή και η εγγύηση της ζωής. Όταν προβάλλει η ειρήνη τα πεδία των μαχών γίνονται χωράφια, τα όπλα άροτρα, τα κράνη φωλιές πουλιών, η κατάρα ευχή, η δύναμη όχι θάνατος αλλά δημιουργία. Ο άνθρωπος προάγεται με την καλλιέργεια των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών, με τα έργα ειρήνης. Χάνεται ο φόβος και η αγωνία. υπάρχει ασφάλεια και γαλήνη, υπάρχει ειρήνη. Γι’ αυτό πάντοτε άνθρωπος την αναζήτησε και δεν κουράζεται ποτέ να την αναζητεί. Μόνο αυτός που μάχεται, γνωρίζει την αξία της ειρήνης. Μόνο λαοί που γνώρισαν τη φρίκη του πολέμου ψάλλουν τους ωραιότερους ύμνους γι' αυτή. Οι Έλληνες πολέμησαν πολύ στη διάρκεια της ιστορίας τους και γι' αυτό λάτρεψαν όσο κανείς σαν θεά την ειρήνη. Ο αιώνας μας υπήρξε μια εποχή συμπυκνωμένης σκληρότητας. Έχει στο ενεργητικό του το θλιβερό προνόμιο δύο παγκόσμιων πολέμων και αναρίθμητων άλλων με μικρότερο βεληνεκές. Οι συνεχείς πόλεμοι επιφέρανε μια αλυσωτή έκρηξη του ενστίκτου και υποβίβασαν την αξία της ανθρώπινης ζωής.«Μια ζωή δεν αξίζει τίποτα, αλλά και τίποτα δεν αξίζει όσο μια ζωή». Η ζωή είναι ανεπανάληπτο αγαθό και δεν επιτρέπεται να την αφανίσουμε. Ειδικά σήμερα με τα όπλα μαζικής καταστροφής έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών. Ο πλανήτης μας ίσως να μην αντέξει σε περισσότερο αίμα. Όλοι οι μεγάλοι ανθρωπιστές πιστεύουν ότι είναι αναγκαία αλλά και δυνατή η επιβολή μιας δίκαιης και παγκόσμιας ειρήνης. Ο Τζων Κέννεντυ λίγο πριν πέσει νεκρός είχε διακηρύξει: «Όλα τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους, άρα μόνο από αυτούς μπορούν να επιλυθούν».