δοκιμια-Αρθρα
Ποτέ,
πια, πόλεμος!
Μετά τις οδυνηρές εμπειρίες του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου, θα περίμενε κανείς πως θα αχρηστεύονταν όλα τα οπλικά συστήματα και θα σταματούσε κάθε προσπάθεια για κατασκευή νέων όπλων. Η αισιοδοξία ήταν πράγματι διάχυτη σε όλους, μόλις τελείωσε ο πόλεμος. Άλλωστε, το σύνθημα που επαναλάμβαναν όλοι ήταν "ποτέ, πια, πόλεμος". Όλα αυτά όμως γρήγορα ξεχάστηκαν και άρχισε ένας ξέφρενος ανταγωνισμός εξοπλισμών, κυρίως ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις. Στον παράλογο αυτό χορό συμπαρασύρθηκαν και οι υπόλοιποι λαοί.
Έτσι, παρουσιάζεται σήμερα ο παραλογισμός να διατίθεται το μεγαλύτερο μέρος των πόρων της κάθε χώρας για την κατασκευή υπερσύγχρονων όπλων με καταστρεπτική δύναμη, την ώρα που μένουν άλυτα βασικά προβλήματα οικονομικής ανάπτυξης, παιδείας, περίθαλψης, προστασίας του περιβάλλοντος. Αν όμως τα ποσά που πηγαίνουν για τον πόλεμο διοχετεύονταν στη γεωργία, στην υγεία, στην εκπαίδευση, η όψη του πλανήτη μας θα άλλαζε άρδην. Θα μειώνονταν η φτώχεια, οι επιδημίες, ο αναλφαβητισμός.
Σήμερα η ανθρωπότητα ζει κάτω από την απειλή του πυρηνικού ολέθρου. Κάθε υπερδύναμη διαθέτει τέτοια οπλικά αποθέματα που θα μπορούσε να καταστρέψει αρκετές φορές τον πλανήτη μας. Και είναι βέβαιο ότι με τη σημερινή τεχνολογία ένας πόλεμος θα σήμαινε καταστροφή του ανθρώπινου γένους. Σ´ έναν τέτοιον πόλεμο δε θα υπάρξουν νικητές ή ηττημένοι, μόνο νεκροί.
Εκείνο που εντείνει τις ανησυχίες μας σήμερα, είναι το γεγονός ότι στα χέρια του ο άνθρωπος έχει δυνάμεις τέτοιες που δεν μπορούν να ελεγχθούν. Γνωρίζουμε ακόμα πως η περίπτωση κάποιου λάθους δεν είναι απίθανη και, το χειρότερο, δεν υπάρχει η δυνατότητα επανόρθωσής του. Λαμβάνοντας υπόψη μας τα δεδομένα της σύγχρονης πραγματικότητας, θα ήταν ίσως χρήσιμο να ανιχνεύσουμε γενικότερα το φαινόμενο του πολέμου, για να γίνει κατανοητή η επιτακτικότητα της αντιμετώπισης και αποτροπής του.
Ο πόλεμος είναι ο πιο συνήθης τρόπος επίλυσης των διαφόρων μεταξύ των λαών. Συνήθως οι ισχυρότεροι επιβάλλουν τη θέλησή τους και προωθούν τα συμφέροντά τους με τη χρήση των όπλων. Όποιοι λόγοι κι αν προβάλλονται για την κήρυξή του, αν ερευνήσει κανείς βαθύτερα, θα διαπιστώσει πως ο μόνος πραγματικός λόγος είναι η απληστία του επιτιθέμενου. Τα αίτια είναι σχεδόν πάντα οικονομικά, όσο κι αν εξωραΐζονται με ιδεολογικά συνθήματα.
Είναι γνωστό, φυσικά, σε όλους, ότι πρόκειται για το απόλυτο κακό. Σε μία σύρραξη θυσιάζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι, προξενούνται ανυπολόγιστες υλικές ζημιές, καταστρέφονται όσα με πολύ μόχθο και χρόνο κατόρθωσε να δημιουργήσει ένας λαός.
Πρέπει να τονίσουμε ότι όλες αυτές οι πολεμικές δραστηριότητες δεν αποτελούν αναπόφευκτα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, αλλά απόρροιες της έλλειψης αποτελεσματικών θεσμών και σωστής οργάνωσης για την ειρηνική διευθέτηση των διακρατικών διαφορών. Πρέπει, επομένως, να γίνουν συνείδηση όλων, του κάθε ατόμου χωριστά, της κάθε κοινωνίας, της κάθε ηγεσίας, οι βαρύτατες συνέπειες -στην οικονομία, στην ηθική, στον πολιτισμό κ.λπ.- ενός πολέμου.
*Ο Άγγελος Μιχ. Μπαγιάτης είναι μαθητής στο ΓΕΛ Καρύστου.
ΠΗΓΗ: http://www.matia.gr/egrapsan/arthra-meletes/irini-polemos.html
Μετά τις οδυνηρές εμπειρίες του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου, θα περίμενε κανείς πως θα αχρηστεύονταν όλα τα οπλικά συστήματα και θα σταματούσε κάθε προσπάθεια για κατασκευή νέων όπλων. Η αισιοδοξία ήταν πράγματι διάχυτη σε όλους, μόλις τελείωσε ο πόλεμος. Άλλωστε, το σύνθημα που επαναλάμβαναν όλοι ήταν "ποτέ, πια, πόλεμος". Όλα αυτά όμως γρήγορα ξεχάστηκαν και άρχισε ένας ξέφρενος ανταγωνισμός εξοπλισμών, κυρίως ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις. Στον παράλογο αυτό χορό συμπαρασύρθηκαν και οι υπόλοιποι λαοί.
Έτσι, παρουσιάζεται σήμερα ο παραλογισμός να διατίθεται το μεγαλύτερο μέρος των πόρων της κάθε χώρας για την κατασκευή υπερσύγχρονων όπλων με καταστρεπτική δύναμη, την ώρα που μένουν άλυτα βασικά προβλήματα οικονομικής ανάπτυξης, παιδείας, περίθαλψης, προστασίας του περιβάλλοντος. Αν όμως τα ποσά που πηγαίνουν για τον πόλεμο διοχετεύονταν στη γεωργία, στην υγεία, στην εκπαίδευση, η όψη του πλανήτη μας θα άλλαζε άρδην. Θα μειώνονταν η φτώχεια, οι επιδημίες, ο αναλφαβητισμός.
Σήμερα η ανθρωπότητα ζει κάτω από την απειλή του πυρηνικού ολέθρου. Κάθε υπερδύναμη διαθέτει τέτοια οπλικά αποθέματα που θα μπορούσε να καταστρέψει αρκετές φορές τον πλανήτη μας. Και είναι βέβαιο ότι με τη σημερινή τεχνολογία ένας πόλεμος θα σήμαινε καταστροφή του ανθρώπινου γένους. Σ´ έναν τέτοιον πόλεμο δε θα υπάρξουν νικητές ή ηττημένοι, μόνο νεκροί.
Εκείνο που εντείνει τις ανησυχίες μας σήμερα, είναι το γεγονός ότι στα χέρια του ο άνθρωπος έχει δυνάμεις τέτοιες που δεν μπορούν να ελεγχθούν. Γνωρίζουμε ακόμα πως η περίπτωση κάποιου λάθους δεν είναι απίθανη και, το χειρότερο, δεν υπάρχει η δυνατότητα επανόρθωσής του. Λαμβάνοντας υπόψη μας τα δεδομένα της σύγχρονης πραγματικότητας, θα ήταν ίσως χρήσιμο να ανιχνεύσουμε γενικότερα το φαινόμενο του πολέμου, για να γίνει κατανοητή η επιτακτικότητα της αντιμετώπισης και αποτροπής του.
Ο πόλεμος είναι ο πιο συνήθης τρόπος επίλυσης των διαφόρων μεταξύ των λαών. Συνήθως οι ισχυρότεροι επιβάλλουν τη θέλησή τους και προωθούν τα συμφέροντά τους με τη χρήση των όπλων. Όποιοι λόγοι κι αν προβάλλονται για την κήρυξή του, αν ερευνήσει κανείς βαθύτερα, θα διαπιστώσει πως ο μόνος πραγματικός λόγος είναι η απληστία του επιτιθέμενου. Τα αίτια είναι σχεδόν πάντα οικονομικά, όσο κι αν εξωραΐζονται με ιδεολογικά συνθήματα.
Είναι γνωστό, φυσικά, σε όλους, ότι πρόκειται για το απόλυτο κακό. Σε μία σύρραξη θυσιάζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι, προξενούνται ανυπολόγιστες υλικές ζημιές, καταστρέφονται όσα με πολύ μόχθο και χρόνο κατόρθωσε να δημιουργήσει ένας λαός.
Πρέπει να τονίσουμε ότι όλες αυτές οι πολεμικές δραστηριότητες δεν αποτελούν αναπόφευκτα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, αλλά απόρροιες της έλλειψης αποτελεσματικών θεσμών και σωστής οργάνωσης για την ειρηνική διευθέτηση των διακρατικών διαφορών. Πρέπει, επομένως, να γίνουν συνείδηση όλων, του κάθε ατόμου χωριστά, της κάθε κοινωνίας, της κάθε ηγεσίας, οι βαρύτατες συνέπειες -στην οικονομία, στην ηθική, στον πολιτισμό κ.λπ.- ενός πολέμου.
*Ο Άγγελος Μιχ. Μπαγιάτης είναι μαθητής στο ΓΕΛ Καρύστου.
ΠΗΓΗ: http://www.matia.gr/egrapsan/arthra-meletes/irini-polemos.html
ΠΑΙΔΕΙA: ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
11 Φεβ 2012 από 5gymgala
της μαθήτριας Μάζαρη Δήμητρας
Η εκπαίδευση ως βασικός θεσμός κοινωνικοποίησης των νέων διαμορφώνει αξίες και ιδανικά για την αρμονική ένταξη στο κοινωνικό σύνολο και για την δημιουργία ενεργών μελών. Συνεπώς, ενισχύει τα φιλειρηνικά αισθήματα των νέων.
Θεωρητικά, ένας από τους ευρύτερους στόχους του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η διαμόρφωση της ειρηνικής συνείδησης των μαθητών. Παρ” όλα αυτά η προσέγγιση του θέματος «πόλεμος – ειρήνη» είναι επιφανειακή και περιστασιακή. Αναμφισβήτητα, κύρια προτεραιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι η ολοκλήρωση της διδακτέας ύλης καθώς και η προετοιμασία για τις εξετάσεις. Επομένως, το ειρηνικό πνεύμα δεν προωθείται με συγκεκριμένους τρόπους διδασκαλίας. Σήμερα, η ειρήνη είναι επισφαλής, πράγμα που διαπιστώνουμε από τους συνεχείς εξοπλισμούς και τις νέες πολεμικές εστίες. Συμπερασματικά, η εκπαίδευση έχει ευθύνη για την δημιουργία υπεύθυνων πολιτών που θα είναι έτοιμοι να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους για να ζήσουν σ” ένα κόσμο ειρηνικό και ασφαλή.
Η Αναδιάρθρωση του Αναλυτικού Προγράμματος έχει ως στόχο να συμβάλλει στην ανάπτυξη φιλειρηνικών αισθημάτων των μαθητών. Ιδιαίτερα η Ιστορία, η Λογοτεχνία, η Γλώσσα και τα Καλλιτεχνικά μπορούν να δώσουν αφορμές για γόνιμο προβληματισμό σχετικά με τα αίτια του πολέμου καθώς και για τις ευεργετικές επιδράσεις της ειρήνης σε όλους τους τομείς της ζωής και της δημιουργίας. Ασφαλώς, στην σημερινή εποχή, τα μαθήματα της Αισθητικής Αγωγής βοηθούν στον εξευγενισμό και την ευαισθητοποίηση των νέων. Η Ιστορία από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο σε περιγραφές μαχών, σε ονόματα στρατηγών και σε χρονολογίες αλλά και στην κριτική αξιολόγηση των έργων της ειρηνικής περιόδου που προάγουν τον πολιτισμό. Τέλος, η διδασκαλία των μαθημάτων πρέπει να γίνεται κάτω από πνεύμα αντικειμενικότητας και αλήθειας και όχι με την αναπαραγωγή προκαταλήψεων που αναζωπυρώνουν μίση και αντιπαλότητες μεταξύ κρατών.
Το φιλειρηνικό πνεύμα μπορεί να ενισχύεται μέσα από τη συμμετοχή σε δραστηριότητες που αφορούν στο θέμα «πόλεμος – ειρήνη», όπως μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών και εκθέσεις. Φυσικά, η γνωριμία με τις φρικιαστικές όψεις του πολέμου συμβάλλει στην ενεργοποίηση του ατόμου για την δημιουργία ενός ειρηνικού κόσμου. Τέλος, δίνοντας έμφαση στην επαφή και την συνεργασία με νέους από το εξωτερικό, ανακαλύπτουμε έναν ευχάριστο και ουσιαστικό τρόπο για την ανάπτυξη πνεύματος ομόνοιας και αλληλεγγύης.
Επιπρόσθετα, κύρια προτεραιότητα της εκπαίδευσης πρέπει να είναι η προώθηση της ειρηνικής συνύπαρξης μέσα από τον τρόπο οργάνωσης της σχολικής ζωής. Βέβαια, ο αυταρχισμός, ο εξοντωτικός ανταγωνισμός και η έλλειψη συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού ανάμεσα στους διδάσκοντες και τους μαθητές, οδηγούν στην καλλιέργεια κλίματος εμπάθειας και βίαιων αντιδράσεων. Αντιθέτως, με σεβασμό στη δημοκρατική λειτουργία της σχολικής κοινότητας, στις αρχές της ισότητας, του σεβασμού και του διαλόγου διαμορφώνονται νέοι απαλλαγμένοι από πολεμοχαρείς διαθέσεις και συνειδητοποιημένοι υποστηρικτές της ειρήνης.
Συμπερασματικά, σκοπός κάθε εκπαιδευτικής δραστηριότητας πρέπει να είναι η πρόοδος του πολιτισμού, η εξέλιξη του ανθρώπου και η ενίσχυση των ανθρωπιστικών αξιών. Αυτό, όμως, θα αποτελεί ανέφικτο όραμα, αν δεν συνειδητοποιήσουμε την αξία της ειρήνης και αν δεν συνεργαστούμε για την εδραίωσή της. Ας είναι, λοιπόν, η ειρήνη ο θεμέλιος λίθος για κάθε αρμονική συνύπαρξη και ευημερία.
ΠΗΓΗ: http://blogs.sch.gr/5gymgala/
11 Φεβ 2012 από 5gymgala
της μαθήτριας Μάζαρη Δήμητρας
Η εκπαίδευση ως βασικός θεσμός κοινωνικοποίησης των νέων διαμορφώνει αξίες και ιδανικά για την αρμονική ένταξη στο κοινωνικό σύνολο και για την δημιουργία ενεργών μελών. Συνεπώς, ενισχύει τα φιλειρηνικά αισθήματα των νέων.
Θεωρητικά, ένας από τους ευρύτερους στόχους του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η διαμόρφωση της ειρηνικής συνείδησης των μαθητών. Παρ” όλα αυτά η προσέγγιση του θέματος «πόλεμος – ειρήνη» είναι επιφανειακή και περιστασιακή. Αναμφισβήτητα, κύρια προτεραιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι η ολοκλήρωση της διδακτέας ύλης καθώς και η προετοιμασία για τις εξετάσεις. Επομένως, το ειρηνικό πνεύμα δεν προωθείται με συγκεκριμένους τρόπους διδασκαλίας. Σήμερα, η ειρήνη είναι επισφαλής, πράγμα που διαπιστώνουμε από τους συνεχείς εξοπλισμούς και τις νέες πολεμικές εστίες. Συμπερασματικά, η εκπαίδευση έχει ευθύνη για την δημιουργία υπεύθυνων πολιτών που θα είναι έτοιμοι να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους για να ζήσουν σ” ένα κόσμο ειρηνικό και ασφαλή.
Η Αναδιάρθρωση του Αναλυτικού Προγράμματος έχει ως στόχο να συμβάλλει στην ανάπτυξη φιλειρηνικών αισθημάτων των μαθητών. Ιδιαίτερα η Ιστορία, η Λογοτεχνία, η Γλώσσα και τα Καλλιτεχνικά μπορούν να δώσουν αφορμές για γόνιμο προβληματισμό σχετικά με τα αίτια του πολέμου καθώς και για τις ευεργετικές επιδράσεις της ειρήνης σε όλους τους τομείς της ζωής και της δημιουργίας. Ασφαλώς, στην σημερινή εποχή, τα μαθήματα της Αισθητικής Αγωγής βοηθούν στον εξευγενισμό και την ευαισθητοποίηση των νέων. Η Ιστορία από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο σε περιγραφές μαχών, σε ονόματα στρατηγών και σε χρονολογίες αλλά και στην κριτική αξιολόγηση των έργων της ειρηνικής περιόδου που προάγουν τον πολιτισμό. Τέλος, η διδασκαλία των μαθημάτων πρέπει να γίνεται κάτω από πνεύμα αντικειμενικότητας και αλήθειας και όχι με την αναπαραγωγή προκαταλήψεων που αναζωπυρώνουν μίση και αντιπαλότητες μεταξύ κρατών.
Το φιλειρηνικό πνεύμα μπορεί να ενισχύεται μέσα από τη συμμετοχή σε δραστηριότητες που αφορούν στο θέμα «πόλεμος – ειρήνη», όπως μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών και εκθέσεις. Φυσικά, η γνωριμία με τις φρικιαστικές όψεις του πολέμου συμβάλλει στην ενεργοποίηση του ατόμου για την δημιουργία ενός ειρηνικού κόσμου. Τέλος, δίνοντας έμφαση στην επαφή και την συνεργασία με νέους από το εξωτερικό, ανακαλύπτουμε έναν ευχάριστο και ουσιαστικό τρόπο για την ανάπτυξη πνεύματος ομόνοιας και αλληλεγγύης.
Επιπρόσθετα, κύρια προτεραιότητα της εκπαίδευσης πρέπει να είναι η προώθηση της ειρηνικής συνύπαρξης μέσα από τον τρόπο οργάνωσης της σχολικής ζωής. Βέβαια, ο αυταρχισμός, ο εξοντωτικός ανταγωνισμός και η έλλειψη συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού ανάμεσα στους διδάσκοντες και τους μαθητές, οδηγούν στην καλλιέργεια κλίματος εμπάθειας και βίαιων αντιδράσεων. Αντιθέτως, με σεβασμό στη δημοκρατική λειτουργία της σχολικής κοινότητας, στις αρχές της ισότητας, του σεβασμού και του διαλόγου διαμορφώνονται νέοι απαλλαγμένοι από πολεμοχαρείς διαθέσεις και συνειδητοποιημένοι υποστηρικτές της ειρήνης.
Συμπερασματικά, σκοπός κάθε εκπαιδευτικής δραστηριότητας πρέπει να είναι η πρόοδος του πολιτισμού, η εξέλιξη του ανθρώπου και η ενίσχυση των ανθρωπιστικών αξιών. Αυτό, όμως, θα αποτελεί ανέφικτο όραμα, αν δεν συνειδητοποιήσουμε την αξία της ειρήνης και αν δεν συνεργαστούμε για την εδραίωσή της. Ας είναι, λοιπόν, η ειρήνη ο θεμέλιος λίθος για κάθε αρμονική συνύπαρξη και ευημερία.
ΠΗΓΗ: http://blogs.sch.gr/5gymgala/
Ο Πόλεμος, η Ειρήνη και η Ανθρωπότητα
Άρθρο : Λογγίνου Δήμητρα
Ο άνθρωπος, φύση εγωιστική και άπληστη για υπεροχή, αγωνίζεται με όλα του τα μέσα, για να επιβληθεί πάνω στους άλλους και να ικανοποιήσει τα συμφέροντα ή τις φιλοδοξίες του . Σε ακραίες περιπτώσεις η έμφυτη αυτή τάση μετατρέπει τον άνθρωπο σε τύραννο που εκμεταλλεύεται τους γύρω του προκειμένου να υλοποιήσει τους σκοπούς του. Είναι εμφανές ότι η πραγματική αιτία ενός πολέμου βρίσκεται στη σύγκρουση της αλαζονικής συμπεριφοράς του εξουσιαστή με το αίσθημα δικαίου που διακατέχει τον εξουσιαζόμενο. Η ανάγκη για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, δημιουργικότητα και πνευματικότητα οδηγεί συχνά τους λαούς στον πόλεμο, που όταν γίνεται, επειδή επιδιώκει να περιορίσει το κακό που γεννά η μανία της κυριαρχίας και της επιβολής, δικαιώνει τον άνθρωπο. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις ο πόλεμος εξελίσσεται σε μια αδιάκοπη πάλη και συνεχή αγώνα για αντεκδίκηση. Το μίσος, η διχόνοια, η ζήλια, η αντιπάθεια και η αντικοινωνική συμπεριφορά οδηγούν το άτομο στην καταστροφή. Ο φόβος φωλιάζει στη ψυχή του, οι αιματηρές συγκρούσεις αφανίζουν ολοένα και περισσότερους συνανθρώπους του, ενώ το πραγματικό νόημα της ζωής, δηλαδή η υπεράσπισή της, πνίγεται μέσα στη σκληρότητα, την αυτοκαταστροφή και τη βία , που αναπόφευκτα γεννά ο πόλεμος. Αντίθετα, στη διάρκεια της ειρήνης , το πνεύμα του ανθρώπου λειτουργεί μέσα στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας. Γι αυτό τον λόγο και ο λαός το δέχεται ως ευλογία. Στην ειρήνη οι άνθρωποι εργάζονται για την ευημερία, την πρόοδο, τη συλλογικότητα, την ανάπτυξη της επιστήμης, τη δημιουργία, την αποκάλυψη ή ανακάλυψη της αλήθειας , την εξυπηρέτηση του συνανθρώπου, την καταπολέμηση της αρρώστιας, την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου ενός κοινωνικού συνόλου. Στην ειρήνη ο κάθε άνθρωπος γίνεται ένας αφανής ήρωας, που θεμελιώνει με το χρήσιμο έργο του – απλό ή σύνθετο- το πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο ενός ολόκληρου λαού. Άρα, η ανθρωπότητα δεν εξελίσσεται από εκείνους που κερδίζουν πολέμους, αλλά από αυτούς που αγωνίζονται στον ειρηνικό στίβο της ζωής. Το τι ακριβώς σημαίνει «πόλεμος» και το τι «ειρήνη» μπορεί κάλλιστα να περιγραφτεί μέσα από την φράση του Ηροδότου «Οὐδείς γάρ οὕτως ἀνόητος ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρό εἰρήνης αἱρέεται• ἐν μέν γάρ τῇ οἱ παῖδες τούς πατέρας θάπτουσιν, ἐν δέ τῷ οἱ πατέρες τά τέκνα» (Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους.)
Η μέρα της Ειρήνης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Σεπτεμβρίου. Μερικές δράσεις που μπορούν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί περιγράφονται στους συνδέσμους που ακολουθούν.
ΠΗΓΗ: http://ypatiaedu.blogspot.com/2013/11/blog-post.html
Άρθρο : Λογγίνου Δήμητρα
Ο άνθρωπος, φύση εγωιστική και άπληστη για υπεροχή, αγωνίζεται με όλα του τα μέσα, για να επιβληθεί πάνω στους άλλους και να ικανοποιήσει τα συμφέροντα ή τις φιλοδοξίες του . Σε ακραίες περιπτώσεις η έμφυτη αυτή τάση μετατρέπει τον άνθρωπο σε τύραννο που εκμεταλλεύεται τους γύρω του προκειμένου να υλοποιήσει τους σκοπούς του. Είναι εμφανές ότι η πραγματική αιτία ενός πολέμου βρίσκεται στη σύγκρουση της αλαζονικής συμπεριφοράς του εξουσιαστή με το αίσθημα δικαίου που διακατέχει τον εξουσιαζόμενο. Η ανάγκη για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, δημιουργικότητα και πνευματικότητα οδηγεί συχνά τους λαούς στον πόλεμο, που όταν γίνεται, επειδή επιδιώκει να περιορίσει το κακό που γεννά η μανία της κυριαρχίας και της επιβολής, δικαιώνει τον άνθρωπο. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις ο πόλεμος εξελίσσεται σε μια αδιάκοπη πάλη και συνεχή αγώνα για αντεκδίκηση. Το μίσος, η διχόνοια, η ζήλια, η αντιπάθεια και η αντικοινωνική συμπεριφορά οδηγούν το άτομο στην καταστροφή. Ο φόβος φωλιάζει στη ψυχή του, οι αιματηρές συγκρούσεις αφανίζουν ολοένα και περισσότερους συνανθρώπους του, ενώ το πραγματικό νόημα της ζωής, δηλαδή η υπεράσπισή της, πνίγεται μέσα στη σκληρότητα, την αυτοκαταστροφή και τη βία , που αναπόφευκτα γεννά ο πόλεμος. Αντίθετα, στη διάρκεια της ειρήνης , το πνεύμα του ανθρώπου λειτουργεί μέσα στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας. Γι αυτό τον λόγο και ο λαός το δέχεται ως ευλογία. Στην ειρήνη οι άνθρωποι εργάζονται για την ευημερία, την πρόοδο, τη συλλογικότητα, την ανάπτυξη της επιστήμης, τη δημιουργία, την αποκάλυψη ή ανακάλυψη της αλήθειας , την εξυπηρέτηση του συνανθρώπου, την καταπολέμηση της αρρώστιας, την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου ενός κοινωνικού συνόλου. Στην ειρήνη ο κάθε άνθρωπος γίνεται ένας αφανής ήρωας, που θεμελιώνει με το χρήσιμο έργο του – απλό ή σύνθετο- το πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο ενός ολόκληρου λαού. Άρα, η ανθρωπότητα δεν εξελίσσεται από εκείνους που κερδίζουν πολέμους, αλλά από αυτούς που αγωνίζονται στον ειρηνικό στίβο της ζωής. Το τι ακριβώς σημαίνει «πόλεμος» και το τι «ειρήνη» μπορεί κάλλιστα να περιγραφτεί μέσα από την φράση του Ηροδότου «Οὐδείς γάρ οὕτως ἀνόητος ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρό εἰρήνης αἱρέεται• ἐν μέν γάρ τῇ οἱ παῖδες τούς πατέρας θάπτουσιν, ἐν δέ τῷ οἱ πατέρες τά τέκνα» (Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους.)
Η μέρα της Ειρήνης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Σεπτεμβρίου. Μερικές δράσεις που μπορούν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί περιγράφονται στους συνδέσμους που ακολουθούν.
ΠΗΓΗ: http://ypatiaedu.blogspot.com/2013/11/blog-post.html
«Διψήφιος» ο αριθμός χωρών υπέρ της επέμβασης στη Συρία, λένε οι ΗΠΑ
Ουάσινγκτον
Κορυφώνονται οι διπλωματικές πρωτοβουλίες των ΗΠΑ, προκειμένου να πετύχουν τη μέγιστη στήριξη της διεθνούς κοινότητας στο συριακό ζήτημα.
Ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζον Κέρι, εκτίμησε ότι οι χώρες που είναι υπέρ της επέμβασης «κινούνται σε διψήφιο αριθμό».
Ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ξεκινήσει τη δική του «σταυροφορία» να πείσει το Κογκρέσο με διάγγελμα, αλλά και συνεντεύξεις.
Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος θα παραχωρήσει συνεντεύξεις τη Δευτέρα σε έξι παρουσιαστές τηλεοπτικών δικτύων, οι οποίες θα προβληθούν στη βραδινή ειδησεογραφική ζώνη των σταθμών. Παράλληλα, την Τρίτη θα απευθύνει διάγγελμα στον αμερικανικό λαό.
Στο άτυπο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο Βίλνιους της Λιθουανίας, παρόντος του Τζον Κέρι, οι επικεφαλής διπλωματίας της Ένωσης κάλεσαν την Ουάσινγκτον να περιμένει την έκθεση της αποστολής πραγματογνωμοσύνης.
Οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ επέρριψαν την ευθύνη στο καθεστώς Άσαντ για τη χρήση χημικών όπλων στη Δαμασκό αναφέροντας πως υπάρχουν «ισχυρές ενδείξεις» βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών.
Πάντως, ο Κέρι στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε μαζί με τον γάλλο ομόλογό του, τόνισε ότι «δεν είναι η ώρα να παραμείνουμε σιωπηλοί» μπροστά στα όσα συμβαίνουν στη Συρία.
«Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια στιγμή που θυμίζει Μόναχο» είπε ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, αναφερόμενος στην πολιτική του «appeasment» στην οποία κινήθηκαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 1930, αποτυγχάνοντας να σταματήσουν την επέλαση του Χίτλερ.
Ο Κέρι συνεχίζει τον διπλωματικό του μαραθώνιο με επαφές με εκπροσώπους του αραβικού κόσμου στη γαλλική πρωτεύουσα. Τη Δευτέρα θα βρεθεί στο Λονδίνο.
Λονδίνο: Επικίνδυνη η αδράνεια
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Τζον Κέρι κινήθηκε και ο βρετανός ομόλογός του Ουίλιαμ Χέιγκ. Μιλώντας στο BBC, o Χέιγκ είπε ότι η αδράνεια είναι πιο επικίνδυνη από τη δράση.
«Ο κίνδυνος των χημικών όπλων ξεπερνά το θέμα της Συρίας» συνέχισε, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν αναμένεται νέα ψηφοφορία στη Βουλή των Κοινοτήτων (όπου απορρίφθηκε η στρατιωτική ανάμειξη της Βρετανίας) εκτός και αν αλλάξουν τα δεδομένα.
Τεχεράνη: Απομονωμένες οι ΗΠΑ
Εν τω μεταξύ, ο νέος υπουργός Εξωτερικών του Ιράν βρίσκεται στη Βαγδάτη, προκειμένου να συζητήσει τις εξελίξεις γύρω από το συριακό.
Ο ΥΠΕΞ είπε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα είναι όσο ποτέ άλλοτε απομονωμένος μιας και απέτυχε στην πρόσφατη Σύνοδο της G20 να πείσει τις άλλες παγκόσμιες δυνάμεις να συμμετέχουν σε μία στρατιωτική επέμβαση κατά της Δαμασκού.
«Αυτό αποδεικνύει πως οι ΗΠΑ και η ομάδα χωρών που τάσσεται υπέρ του πολέμου είναι αντιμέτωπες με απομόνωση για τη βούλησή τους να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο και τα πραάνομα μέσα για να προωθήσουν την εξωτερική τους πολιτική» πρόσθεσε ο Ζαρίφ, του οποίου η χώρα είναι στενή σύμμαχος του Μπασάρ αλ Άσαντ και αμφισβητεί τις κατηγορίες εναντίον του ότι χρησιμοποίησε χημικά όπλα σε επίθεση κοντά στη Δαμασκό.
ΠΗΓΗ: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231264174
Ουάσινγκτον
Κορυφώνονται οι διπλωματικές πρωτοβουλίες των ΗΠΑ, προκειμένου να πετύχουν τη μέγιστη στήριξη της διεθνούς κοινότητας στο συριακό ζήτημα.
Ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζον Κέρι, εκτίμησε ότι οι χώρες που είναι υπέρ της επέμβασης «κινούνται σε διψήφιο αριθμό».
Ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ξεκινήσει τη δική του «σταυροφορία» να πείσει το Κογκρέσο με διάγγελμα, αλλά και συνεντεύξεις.
Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος θα παραχωρήσει συνεντεύξεις τη Δευτέρα σε έξι παρουσιαστές τηλεοπτικών δικτύων, οι οποίες θα προβληθούν στη βραδινή ειδησεογραφική ζώνη των σταθμών. Παράλληλα, την Τρίτη θα απευθύνει διάγγελμα στον αμερικανικό λαό.
Στο άτυπο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο Βίλνιους της Λιθουανίας, παρόντος του Τζον Κέρι, οι επικεφαλής διπλωματίας της Ένωσης κάλεσαν την Ουάσινγκτον να περιμένει την έκθεση της αποστολής πραγματογνωμοσύνης.
Οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ επέρριψαν την ευθύνη στο καθεστώς Άσαντ για τη χρήση χημικών όπλων στη Δαμασκό αναφέροντας πως υπάρχουν «ισχυρές ενδείξεις» βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών.
Πάντως, ο Κέρι στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε μαζί με τον γάλλο ομόλογό του, τόνισε ότι «δεν είναι η ώρα να παραμείνουμε σιωπηλοί» μπροστά στα όσα συμβαίνουν στη Συρία.
«Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια στιγμή που θυμίζει Μόναχο» είπε ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, αναφερόμενος στην πολιτική του «appeasment» στην οποία κινήθηκαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το 1930, αποτυγχάνοντας να σταματήσουν την επέλαση του Χίτλερ.
Ο Κέρι συνεχίζει τον διπλωματικό του μαραθώνιο με επαφές με εκπροσώπους του αραβικού κόσμου στη γαλλική πρωτεύουσα. Τη Δευτέρα θα βρεθεί στο Λονδίνο.
Λονδίνο: Επικίνδυνη η αδράνεια
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Τζον Κέρι κινήθηκε και ο βρετανός ομόλογός του Ουίλιαμ Χέιγκ. Μιλώντας στο BBC, o Χέιγκ είπε ότι η αδράνεια είναι πιο επικίνδυνη από τη δράση.
«Ο κίνδυνος των χημικών όπλων ξεπερνά το θέμα της Συρίας» συνέχισε, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν αναμένεται νέα ψηφοφορία στη Βουλή των Κοινοτήτων (όπου απορρίφθηκε η στρατιωτική ανάμειξη της Βρετανίας) εκτός και αν αλλάξουν τα δεδομένα.
Τεχεράνη: Απομονωμένες οι ΗΠΑ
Εν τω μεταξύ, ο νέος υπουργός Εξωτερικών του Ιράν βρίσκεται στη Βαγδάτη, προκειμένου να συζητήσει τις εξελίξεις γύρω από το συριακό.
Ο ΥΠΕΞ είπε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα είναι όσο ποτέ άλλοτε απομονωμένος μιας και απέτυχε στην πρόσφατη Σύνοδο της G20 να πείσει τις άλλες παγκόσμιες δυνάμεις να συμμετέχουν σε μία στρατιωτική επέμβαση κατά της Δαμασκού.
«Αυτό αποδεικνύει πως οι ΗΠΑ και η ομάδα χωρών που τάσσεται υπέρ του πολέμου είναι αντιμέτωπες με απομόνωση για τη βούλησή τους να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο και τα πραάνομα μέσα για να προωθήσουν την εξωτερική τους πολιτική» πρόσθεσε ο Ζαρίφ, του οποίου η χώρα είναι στενή σύμμαχος του Μπασάρ αλ Άσαντ και αμφισβητεί τις κατηγορίες εναντίον του ότι χρησιμοποίησε χημικά όπλα σε επίθεση κοντά στη Δαμασκό.
ΠΗΓΗ: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231264174
ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΛΕΝΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ 2 ΝΕΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Αντίθετοι με μια ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία εμφανίζονται στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι Αμερικανοί πολίτες, σύμφωνα με δύο δημοσκοπήσεις οι οποίες δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα, την ώρα που η κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα έχει επιδοθεί σε μια «εκστρατεία» για να λάβει την έγκριση του Κογκρέσου για να αρχίσει μια τέτοια επιχείρηση.Περίπου ένας στους δυο (ποσοστό 48%) δήλωσε ότι διαφωνεί με την ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία. Το 29% συμφωνεί με ένα τέτοιο ενδεχόμενο ενώ το 23% δεν εξέφρασε άποψη, σύμφωνα με την δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από το ερευνητικό κέντρο Pew.
Ακόμη μεγαλύτερο είναι το ποσοστό όσων είπαν ότι διαφωνούν στη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό του τηλεοπτικού καναλιού ABC και της εφημερίδας Ουάσινγκτον Ποστ: το 59% των ερωτηθέντων διαφωνεί, το 36% συμφωνεί και το 5% δεν έχει άποψη για το θέμα. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ακόμη και αν συμμετείχαν σε μια τέτοια επιχείρηση άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Βρετανία, το 51% των Αμερικανών θα συνέχιζε να διαφωνεί. Σε μια τέτοια περίπτωση πάντως το ποσοστό όσων συμφωνούν αυξάνεται σημαντικά, φτάνοντας το 46%. Επτά στους δέκα απορρίπτουν επίσης την ιδέα να εξοπλίσουν οι ΗΠΑ τους Σύρους αντάρτες.
Σχεδόν τρεις στους τέσσερις (ποσοστό 74%) από τους συμμετέχοντες στη δημοσκόπηση του Pew πιστεύουν ότι ένα πλήγμα εναντίον της Συρίας θα επέφερε αντίποινα στις ΗΠΑ και στους συμμάχους της στην περιοχή ενώ έξι στους δέκα (61%) θεωρούν ότι η εμπλοκή της χώρας τους σε μια τέτοια επιχείρηση θα είναι μακροχρόνια. Μόλις το 33% θεωρεί ότι με την ανάληψη στρατιωτικής δράσης θα εμποδιζόταν μια ενδεχόμενη χρήση χημικών όπλων στο μέλλον.
Η έρευνα του Pew έγινε στο διάστημα 29η Αυγούστου-1η Σεπτεμβρίου σε δείγμα 1.000 ενηλίκων ενώ η δεύτερη δημοσκόπηση διενεργήθηκε στο διάστημα 28 Αυγούστου-1η Σεπτεμβρίου σε δείγμα 1.012 ατόμων.
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/
Αντίθετοι με μια ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία εμφανίζονται στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι Αμερικανοί πολίτες, σύμφωνα με δύο δημοσκοπήσεις οι οποίες δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα, την ώρα που η κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα έχει επιδοθεί σε μια «εκστρατεία» για να λάβει την έγκριση του Κογκρέσου για να αρχίσει μια τέτοια επιχείρηση.Περίπου ένας στους δυο (ποσοστό 48%) δήλωσε ότι διαφωνεί με την ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία. Το 29% συμφωνεί με ένα τέτοιο ενδεχόμενο ενώ το 23% δεν εξέφρασε άποψη, σύμφωνα με την δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από το ερευνητικό κέντρο Pew.
Ακόμη μεγαλύτερο είναι το ποσοστό όσων είπαν ότι διαφωνούν στη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό του τηλεοπτικού καναλιού ABC και της εφημερίδας Ουάσινγκτον Ποστ: το 59% των ερωτηθέντων διαφωνεί, το 36% συμφωνεί και το 5% δεν έχει άποψη για το θέμα. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ακόμη και αν συμμετείχαν σε μια τέτοια επιχείρηση άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Βρετανία, το 51% των Αμερικανών θα συνέχιζε να διαφωνεί. Σε μια τέτοια περίπτωση πάντως το ποσοστό όσων συμφωνούν αυξάνεται σημαντικά, φτάνοντας το 46%. Επτά στους δέκα απορρίπτουν επίσης την ιδέα να εξοπλίσουν οι ΗΠΑ τους Σύρους αντάρτες.
Σχεδόν τρεις στους τέσσερις (ποσοστό 74%) από τους συμμετέχοντες στη δημοσκόπηση του Pew πιστεύουν ότι ένα πλήγμα εναντίον της Συρίας θα επέφερε αντίποινα στις ΗΠΑ και στους συμμάχους της στην περιοχή ενώ έξι στους δέκα (61%) θεωρούν ότι η εμπλοκή της χώρας τους σε μια τέτοια επιχείρηση θα είναι μακροχρόνια. Μόλις το 33% θεωρεί ότι με την ανάληψη στρατιωτικής δράσης θα εμποδιζόταν μια ενδεχόμενη χρήση χημικών όπλων στο μέλλον.
Η έρευνα του Pew έγινε στο διάστημα 29η Αυγούστου-1η Σεπτεμβρίου σε δείγμα 1.000 ενηλίκων ενώ η δεύτερη δημοσκόπηση διενεργήθηκε στο διάστημα 28 Αυγούστου-1η Σεπτεμβρίου σε δείγμα 1.012 ατόμων.
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/
Ο άμαχος πληθυσμός είναι τώρα ο στόχος.
Οι θάνατοι άμαχων σε καιρό πολέμου έχουν ανέβει από 5% στις αρχές του αιώνα σε περισσότεροπό 90% στους πολέμους της δεκαετίας του ‘90. Νέα όπλα και τύποι συρράξεων που περιλαμβάνουν προμελετημένα χτυπήματα κατά άμαχων αυξάνονται ραγδαία και καθιστούν τα παιδιά βασικό πολεμικό στόχο. Οι ένοπλες συρράξεις σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν περισσότερα παιδιά από στρατιώτες”, σημειώνει η έκθεση που συντάχθηκε από την Graca Machel, την εμπειρογνώμονα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στις Επιπτώσεις των Ενόπλων Συρράξεων στα Παιδιά του Πολέμου.
“Είναι βασική ανάγκη να προστατευθούν τα παιδιά όταν επίκειται μια σύρραξη, και τέτοια προστασία απαιτεί το σεβασμό των δικαιωμάτων τους μέσω της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου που έχει σχέση με ανθρωπιστικά θέματα”, αναφέρει η έκθεση.
Οι μοντέρνες πρακτικές πολέμου είναι λιγότερο συχνά αναμέτρηση ανάμεσα σε επαγγελματικές στρατιωτικές δυνάμεις και συχνότερα σκληρές συρράξεις ανάμεσα σε στρατιωτικές δυνάμεις και απλούς πολίτες της ίδιας χώρας ή ανάμεσα σε αντίπαλες ένοπλες δυνάμεις πολιτών. Όλο και περισσότερο, οι πόλεμοι είναι χαμηλής έντασης, εσωτερικές συρράξεις και διαρκούν περισσότερο. Οι μέρες που οι πόλεμοι γίνονταν από επαγγελματίες στρατιώτες σε περιοχές μακριά από πόλεις, έχουν πια περάσει. Σήμερα, οι πόλεμοι γίνονται μέσα από παράθυρα διαμερισμάτων και στις παρόδους χωριών και προαστίων, όπου ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μαχητές και απλούς πολίτες είναι αδύνατος.
Οι θάνατοι απλών πολιτών σε καιρό πολέμου έχει αυξηθεί από 5% στις αρχές τους αιώνα σε 15% κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε 65% στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σε περισσότερο από 90% στη δεκαετία του ‘90.
Δεν γίνεται διαχωρισμός για χάρη των παιδιών. Υπολογίζεται ότι μόνο μέσα στο 1992, 500.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πέθαναν εξαιτίας ενόπλων συρράξεων.
Στην Τσετσενία, από το Φεβρουάριο μέχρι το Μάιο του 1995, τα παιδιά ήταν το 40% των θυμάτων πολέμου. Οι εργαζόμενοι στον Ερυθρό Σταυρό βρήκαν σώματα παιδιών που είχαν εκτελεστεί συστηματικά με μια σφαίρα στον κρόταφο. Στο Σεράγεβο, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά είχε τραυματιστεί.
“Χρησιμοποιούνται όλες οι πρακτικές, από το συστηματικό βιασμό μέχρι τακτικές καταστροφής του περιβάλλοντος με την καταστροφή σοδιών και το μόλυνση πηγαδιών μέχρι τις εθνικές εκκαθαρίσεις και τη γενοκτονία”, αναφέρει η έκθεση.
Στον πόλεμο, τα παιδιά συνήθως έχουν στενά περιθώρια επιλογής και μοιράζονται τον ίδιο τρόμο με τους γονείς τους. Καθώς οι πόλεμοι παίρνουν το χαρακτήρα εθνικό, φυλετικό ή εμφύλιο, οι απλοί πολίτες και τα παιδιά τους βρίσκονται στο επίκεντρο της αδελφοκτόνου βίας. Όπως εκφράστηκε κυνικά ένας πολιτικός αρχηγός το 1994 σε μια ραδιοφωνική εκπομπή πριν ξεσπάσει η βία στη Ρουάντα “για να εξολοθρεύσεις τους μεγάλους αρουραίους, πρέπει να σκοτώσεις τα μικρά τους”.
“Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών σκοτώνονται και τραυματίζονται ενώ αμέτρητα παιδιά δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις υλικές και συναισθηματικές ανάγκες τους και μεγαλώνουν χωρίς τις δομές που δίνουν νόημα στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή”, αναφέρει η έκθεση. “Όλο το κοινωνικό πλέγμα, τα σπίτια, τα σχολεία, το σύστημα υγείας και οι θρησκευτικοί χώροι κατακερματίζονται”.
Ακόμη και οι ανθρωπιστικές δραστηριότητες που κάποτε ήταν ασφαλείς , τώρα απειλούνται ως σημαντικοί στρατιωτικοί στόχοι. Αποστολές με άμεση βοήθεια, κλινικές και κέντρα σίτισης έχουν γίνει στόχοι. Και όταν η τροφή τελειώνει και τον νερό μολύνεται, είναι τα παιδιά που υποφέρουν περισσότερο. Στη Σομαλία, τα μισά ή περισσότερα παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών, που ήταν ζωντανά στις αρχές του 1992, είχαν πεθάνει στο τέλος της ίδιας χρονιάς. Στη Μοζαμβίκη, οι καταστροφές σχολείων κατά τη διάρκεια του πολέμου, άφησαν τα δύο τρίτα των 2 εκατομμυρίων παιδιών προσχολικής ηλικίας, χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Επίσης, η τεχνολογία πολέμου έχει εξελιχθεί σε πιο θανατηφόρα. Νέα, φθηνά και ελαφριά όπλα καθιστούν δυνατή τη στρατολόγηση των παιδιών ως ένοπλοι στρατιώτες. Στην Ουγκάντα, ένα όπλο ΑΚ-47, που μπορεί εύκολα ένα παιδί δέκα ετών να το λύσει και να το δέσει, μπορεί να αγοραστεί στην ίδια τιμή με ένα κοτόπουλο και στη Μοζαμβίκη για μια σακούλα καλαμπόκι. Χάρη σε τέτοιες καινοτομίες, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, οι ενήλικες τοποθέτησαν όπλα σε 200.000 παιδικά χέρια, μικρότερα των 16 ετών, σε 15 χώρες. Ως στρατιώτες, τα παιδιά θεωρούνται πιο αναλώσιμα: στο πόλεμο Ιράν-Ιράκ, τα παιδιά στρατιώτες στέλνονταν μπροστά, κατά κύματα, σε ναρκοπέδια.
Ποιοι είναι οι λόγοι που οι μοντέρνες πρακτικές πολέμου δίνουν έμφαση στα χτυπήματα εναντίον παιδιών και γενικά άμαχου πληθυσμού; “Η αίσθηση παράλυσης και χάους που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες ένοπλες συρράξεις, μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες”, λέει η έκθεση.
“Μερικοί παρατηρητές τονίζουν τις καταστροφικές αναμετρήσεις και μάχες για έλεγχο των διαφόρων πηγών μπροστά στο γεγονός της διάχυτης φτώχειας και της οικονομικής αταξίας. Αλλοι βλέπουν τη σκληρότητα των μοντέρνων πρακτικών πολέμου ως φυσική απόρροια των κοινωνικών επαναστάσεων που έχουν ξεριζώσει παραδοσιακά στοιχεία κοινωνιών. Σύγχρονοι αναλυτές φέρουν ως απόδειξη αυτού, πολλές αφρικανικές κοινωνίες που είχαν πάντα πολύ έντονες στρατιωτικές παραδόσεις. Παρότι πολύ άγριοι στο πεδίο της μάχης, οι κανόνες και τα έθιμα αυτών των κοινωνιών, μόλις λίγες γενιές νωρίτερα, καθιστούσαν ταμπού το χτύπημα εναντίον γυναικών και παιδιών”, συνεχίζει η έκθεση.
Παρότι οι πόλεμοι γίνονται όλο και πιο θανατηφόροι για τους απλούς πολίτες, είναι δυνατόν να μετριαστούν οι επιπτώσεις τους στα παιδιά. Στο Ελ Σαλβαδόρ, για παράδειγμα, αρχίζοντας από το 1985, η κυβέρνηση και οι επαναστατικές δυνάμεις συμφώνησαν σε τριήμερη κατάπαυση του πυρός για να εμβολιστούν 250.000 μικρά παιδιά ενάντια στην πολιομυελίτιδα, ιλαρά, διφθερίτιδα, τέτανο και κοκίτη. Αυτή η εκεχειρία για εμβολιασμό επαναλήφθηκε τα επόμενα έξι χρόνια μέχρι και το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Όμοια, το 1996 οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα ήταν η αιτία για την εκεχειρία ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές στο Αφγανιστάν (3 εκατομμύρια παιδιά εμβολιάστηκαν) και στις Κουρδικές περιοχές στο βόρειο Ιράκ (66.000 παιδιά εμβολιάστηκαν) και αξίζει σε όλους τους συντελεστές ένα “χρυσό” μετάλλιο.
Η παγκόσμια κατάσταση των προσφύγων και των εκτοπισμένων πληθυσμών αυξάνει με ανησυχητικούς ρυθμούς. Ο αριθμός των προσφύγων εξ αιτίας ένοπλων συρράξεων σε όλο τον κόσμο, αυξήθηκε από 2,4 εκατομμύρια το 1974 σε περισσότερα από 27,4 εκατομμύρια σήμερα, με άλλα 30 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους ανθρώπους. Τα παιδιά και οι γυναίκες εκτιμάται ότι αποτελούν το 80% των εκτοπισμένων πληθυσμών.
ΠΗΓΗ: UNICEF Νοέμβριος 1996
http://www.unicef.gr/reports/warchild.php
Οι θάνατοι άμαχων σε καιρό πολέμου έχουν ανέβει από 5% στις αρχές του αιώνα σε περισσότεροπό 90% στους πολέμους της δεκαετίας του ‘90. Νέα όπλα και τύποι συρράξεων που περιλαμβάνουν προμελετημένα χτυπήματα κατά άμαχων αυξάνονται ραγδαία και καθιστούν τα παιδιά βασικό πολεμικό στόχο. Οι ένοπλες συρράξεις σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν περισσότερα παιδιά από στρατιώτες”, σημειώνει η έκθεση που συντάχθηκε από την Graca Machel, την εμπειρογνώμονα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στις Επιπτώσεις των Ενόπλων Συρράξεων στα Παιδιά του Πολέμου.
“Είναι βασική ανάγκη να προστατευθούν τα παιδιά όταν επίκειται μια σύρραξη, και τέτοια προστασία απαιτεί το σεβασμό των δικαιωμάτων τους μέσω της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου που έχει σχέση με ανθρωπιστικά θέματα”, αναφέρει η έκθεση.
Οι μοντέρνες πρακτικές πολέμου είναι λιγότερο συχνά αναμέτρηση ανάμεσα σε επαγγελματικές στρατιωτικές δυνάμεις και συχνότερα σκληρές συρράξεις ανάμεσα σε στρατιωτικές δυνάμεις και απλούς πολίτες της ίδιας χώρας ή ανάμεσα σε αντίπαλες ένοπλες δυνάμεις πολιτών. Όλο και περισσότερο, οι πόλεμοι είναι χαμηλής έντασης, εσωτερικές συρράξεις και διαρκούν περισσότερο. Οι μέρες που οι πόλεμοι γίνονταν από επαγγελματίες στρατιώτες σε περιοχές μακριά από πόλεις, έχουν πια περάσει. Σήμερα, οι πόλεμοι γίνονται μέσα από παράθυρα διαμερισμάτων και στις παρόδους χωριών και προαστίων, όπου ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μαχητές και απλούς πολίτες είναι αδύνατος.
Οι θάνατοι απλών πολιτών σε καιρό πολέμου έχει αυξηθεί από 5% στις αρχές τους αιώνα σε 15% κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε 65% στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σε περισσότερο από 90% στη δεκαετία του ‘90.
Δεν γίνεται διαχωρισμός για χάρη των παιδιών. Υπολογίζεται ότι μόνο μέσα στο 1992, 500.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πέθαναν εξαιτίας ενόπλων συρράξεων.
Στην Τσετσενία, από το Φεβρουάριο μέχρι το Μάιο του 1995, τα παιδιά ήταν το 40% των θυμάτων πολέμου. Οι εργαζόμενοι στον Ερυθρό Σταυρό βρήκαν σώματα παιδιών που είχαν εκτελεστεί συστηματικά με μια σφαίρα στον κρόταφο. Στο Σεράγεβο, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά είχε τραυματιστεί.
“Χρησιμοποιούνται όλες οι πρακτικές, από το συστηματικό βιασμό μέχρι τακτικές καταστροφής του περιβάλλοντος με την καταστροφή σοδιών και το μόλυνση πηγαδιών μέχρι τις εθνικές εκκαθαρίσεις και τη γενοκτονία”, αναφέρει η έκθεση.
Στον πόλεμο, τα παιδιά συνήθως έχουν στενά περιθώρια επιλογής και μοιράζονται τον ίδιο τρόμο με τους γονείς τους. Καθώς οι πόλεμοι παίρνουν το χαρακτήρα εθνικό, φυλετικό ή εμφύλιο, οι απλοί πολίτες και τα παιδιά τους βρίσκονται στο επίκεντρο της αδελφοκτόνου βίας. Όπως εκφράστηκε κυνικά ένας πολιτικός αρχηγός το 1994 σε μια ραδιοφωνική εκπομπή πριν ξεσπάσει η βία στη Ρουάντα “για να εξολοθρεύσεις τους μεγάλους αρουραίους, πρέπει να σκοτώσεις τα μικρά τους”.
“Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών σκοτώνονται και τραυματίζονται ενώ αμέτρητα παιδιά δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις υλικές και συναισθηματικές ανάγκες τους και μεγαλώνουν χωρίς τις δομές που δίνουν νόημα στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή”, αναφέρει η έκθεση. “Όλο το κοινωνικό πλέγμα, τα σπίτια, τα σχολεία, το σύστημα υγείας και οι θρησκευτικοί χώροι κατακερματίζονται”.
Ακόμη και οι ανθρωπιστικές δραστηριότητες που κάποτε ήταν ασφαλείς , τώρα απειλούνται ως σημαντικοί στρατιωτικοί στόχοι. Αποστολές με άμεση βοήθεια, κλινικές και κέντρα σίτισης έχουν γίνει στόχοι. Και όταν η τροφή τελειώνει και τον νερό μολύνεται, είναι τα παιδιά που υποφέρουν περισσότερο. Στη Σομαλία, τα μισά ή περισσότερα παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών, που ήταν ζωντανά στις αρχές του 1992, είχαν πεθάνει στο τέλος της ίδιας χρονιάς. Στη Μοζαμβίκη, οι καταστροφές σχολείων κατά τη διάρκεια του πολέμου, άφησαν τα δύο τρίτα των 2 εκατομμυρίων παιδιών προσχολικής ηλικίας, χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Επίσης, η τεχνολογία πολέμου έχει εξελιχθεί σε πιο θανατηφόρα. Νέα, φθηνά και ελαφριά όπλα καθιστούν δυνατή τη στρατολόγηση των παιδιών ως ένοπλοι στρατιώτες. Στην Ουγκάντα, ένα όπλο ΑΚ-47, που μπορεί εύκολα ένα παιδί δέκα ετών να το λύσει και να το δέσει, μπορεί να αγοραστεί στην ίδια τιμή με ένα κοτόπουλο και στη Μοζαμβίκη για μια σακούλα καλαμπόκι. Χάρη σε τέτοιες καινοτομίες, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, οι ενήλικες τοποθέτησαν όπλα σε 200.000 παιδικά χέρια, μικρότερα των 16 ετών, σε 15 χώρες. Ως στρατιώτες, τα παιδιά θεωρούνται πιο αναλώσιμα: στο πόλεμο Ιράν-Ιράκ, τα παιδιά στρατιώτες στέλνονταν μπροστά, κατά κύματα, σε ναρκοπέδια.
Ποιοι είναι οι λόγοι που οι μοντέρνες πρακτικές πολέμου δίνουν έμφαση στα χτυπήματα εναντίον παιδιών και γενικά άμαχου πληθυσμού; “Η αίσθηση παράλυσης και χάους που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες ένοπλες συρράξεις, μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες”, λέει η έκθεση.
“Μερικοί παρατηρητές τονίζουν τις καταστροφικές αναμετρήσεις και μάχες για έλεγχο των διαφόρων πηγών μπροστά στο γεγονός της διάχυτης φτώχειας και της οικονομικής αταξίας. Αλλοι βλέπουν τη σκληρότητα των μοντέρνων πρακτικών πολέμου ως φυσική απόρροια των κοινωνικών επαναστάσεων που έχουν ξεριζώσει παραδοσιακά στοιχεία κοινωνιών. Σύγχρονοι αναλυτές φέρουν ως απόδειξη αυτού, πολλές αφρικανικές κοινωνίες που είχαν πάντα πολύ έντονες στρατιωτικές παραδόσεις. Παρότι πολύ άγριοι στο πεδίο της μάχης, οι κανόνες και τα έθιμα αυτών των κοινωνιών, μόλις λίγες γενιές νωρίτερα, καθιστούσαν ταμπού το χτύπημα εναντίον γυναικών και παιδιών”, συνεχίζει η έκθεση.
Παρότι οι πόλεμοι γίνονται όλο και πιο θανατηφόροι για τους απλούς πολίτες, είναι δυνατόν να μετριαστούν οι επιπτώσεις τους στα παιδιά. Στο Ελ Σαλβαδόρ, για παράδειγμα, αρχίζοντας από το 1985, η κυβέρνηση και οι επαναστατικές δυνάμεις συμφώνησαν σε τριήμερη κατάπαυση του πυρός για να εμβολιστούν 250.000 μικρά παιδιά ενάντια στην πολιομυελίτιδα, ιλαρά, διφθερίτιδα, τέτανο και κοκίτη. Αυτή η εκεχειρία για εμβολιασμό επαναλήφθηκε τα επόμενα έξι χρόνια μέχρι και το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Όμοια, το 1996 οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα ήταν η αιτία για την εκεχειρία ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές στο Αφγανιστάν (3 εκατομμύρια παιδιά εμβολιάστηκαν) και στις Κουρδικές περιοχές στο βόρειο Ιράκ (66.000 παιδιά εμβολιάστηκαν) και αξίζει σε όλους τους συντελεστές ένα “χρυσό” μετάλλιο.
Η παγκόσμια κατάσταση των προσφύγων και των εκτοπισμένων πληθυσμών αυξάνει με ανησυχητικούς ρυθμούς. Ο αριθμός των προσφύγων εξ αιτίας ένοπλων συρράξεων σε όλο τον κόσμο, αυξήθηκε από 2,4 εκατομμύρια το 1974 σε περισσότερα από 27,4 εκατομμύρια σήμερα, με άλλα 30 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους ανθρώπους. Τα παιδιά και οι γυναίκες εκτιμάται ότι αποτελούν το 80% των εκτοπισμένων πληθυσμών.
ΠΗΓΗ: UNICEF Νοέμβριος 1996
http://www.unicef.gr/reports/warchild.php
Βγήκαν στους δρόμους κατά του πολέμου στην Συρία Άγγλοι και Αμερικάνοι Πολίτες.
Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από τον Λευκό Οίκο λίγο πριν το διάγγελμα του Ομπάμα 31/08/2013 22:22
Εκατοντάδες διαδηλωτές κατά του πολέμου, που κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα εναντίον της ανάληψης στρατιωτικής δράσης εναντίον της Συρίας, συγκεντρώθηκαν νωρίτερα έξω από το Λευκό Οίκο. Ηχώντας κόρνες και κρατώντας ένα μεγάλο πανό που ανέγραφε το σύνθημα «Όχι στον πόλεμο στη Συρία», οι διαδηλωτές κάλεσαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να μην οδηγήσει τη χώρα σε άλλον έναν πόλεμο.
Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τους πρόσφατους πολέμους στους οποίους ενεπλάκησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικά στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. «Πόλεμος χωρίς τέλος για την αυτοκρατορία», έγραφε ένα από τα πλακάτ.
Η διαδήλωση έγινε λίγη ώρα πριν ο Ομπάμα μιλήσει σχετικά με την απόφασή του να αναληφθεί στρατιωτική δράση εναντίον της κυβέρνησης του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ μετά την χρήση χημικών όπλων για την οποία την κατηγορεί, την 21η Αυγούστου, σε ένα προάστιο της Δαμασκού.
Στο μεταξύ πάνω από χίλιοι διαδηλωτές που αντιτίθενται στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία συγκεντρώθηκαν σήμερα στο Λονδίνο μετά την έκκληση της οργάνωσης «Σταματήστε τον Πόλεμο», για να χαιρετίσουν την άρνηση της βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων να εγκρίνει τη συμμετοχή της χώρας στη στρατιωτική δράση εναντίον της Δαμασκού.
«Μην αφήσετε να σας πουν ποτέ ότι οι διαδηλώσεις δεν χρησιμεύουν σε τίποτα», δήλωσε η Λίντσεϊ Τζέρμαν, ένα στέλεχος της οργάνωσης Σταματήστε τον Πόλεμο, επευφημούμενη από τους διαδηλωτές στην Πλατεία Τραφάλγκαρ, στην καρδιά της βρετανικής πρωτεύουσας.
Οι διαδηλωτές κρατούσαν πανό και πλακάτ που έγραφαν συνθήματα όπως «Όχι στην επίθεση στη Συρία» και «Κάτω τα χέρια από τη Συρία», ενώ γυναίκες κραύγαζαν το σύνθημα «Ηνωμένες Πολιτείες, ντροπή σας» με πρόσωπα βαμμένα στα χρώματα της συριακής σημαίας, υπό τα βλέμματα των τουριστών.
«Είναι μια ημέρα νίκης για την βρετανική κοινή γνώμη, η οποία επιβλήθηκε σε εκείνους που ήθελαν τον πόλεμο», είπε ο πρώην βουλευτής των Εργατικών, Τόνι Μπεν. «Τα χημικά όπλα είναι φρικιαστικά όπλα αλλά αν σκεφτεί κανείς τις χιλιάδες κόσμο που σκοτώθηκε από τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι αλήθεια ότι άλλος ένας πόλεμο θα επέλυνε το πρόβλημα», πρόσθεσε.
Ο Έντμοντ Φερς, ένας συνταξιούχος που πήρε μέρος στην διαδήλωση στο κέντρο του Λονδίνου, σημείωσε ότι «μας παρουσιάστηκε παραπληροφόρηση στον πόλεμο του Ιράκ από μέρους του (πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ),σήμερα έχουμε την ίδια ιστορία με τα χημικά όπλα, τα οποία δεν ξέρουμε εάν χρησιμοποιήθηκαν από τις δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης».
Θάνος Χριστακόπουλος
ΠΗΓΗ: http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/218121
Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από τον Λευκό Οίκο λίγο πριν το διάγγελμα του Ομπάμα 31/08/2013 22:22
Εκατοντάδες διαδηλωτές κατά του πολέμου, που κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα εναντίον της ανάληψης στρατιωτικής δράσης εναντίον της Συρίας, συγκεντρώθηκαν νωρίτερα έξω από το Λευκό Οίκο. Ηχώντας κόρνες και κρατώντας ένα μεγάλο πανό που ανέγραφε το σύνθημα «Όχι στον πόλεμο στη Συρία», οι διαδηλωτές κάλεσαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να μην οδηγήσει τη χώρα σε άλλον έναν πόλεμο.
Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τους πρόσφατους πολέμους στους οποίους ενεπλάκησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικά στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. «Πόλεμος χωρίς τέλος για την αυτοκρατορία», έγραφε ένα από τα πλακάτ.
Η διαδήλωση έγινε λίγη ώρα πριν ο Ομπάμα μιλήσει σχετικά με την απόφασή του να αναληφθεί στρατιωτική δράση εναντίον της κυβέρνησης του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ μετά την χρήση χημικών όπλων για την οποία την κατηγορεί, την 21η Αυγούστου, σε ένα προάστιο της Δαμασκού.
Στο μεταξύ πάνω από χίλιοι διαδηλωτές που αντιτίθενται στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία συγκεντρώθηκαν σήμερα στο Λονδίνο μετά την έκκληση της οργάνωσης «Σταματήστε τον Πόλεμο», για να χαιρετίσουν την άρνηση της βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων να εγκρίνει τη συμμετοχή της χώρας στη στρατιωτική δράση εναντίον της Δαμασκού.
«Μην αφήσετε να σας πουν ποτέ ότι οι διαδηλώσεις δεν χρησιμεύουν σε τίποτα», δήλωσε η Λίντσεϊ Τζέρμαν, ένα στέλεχος της οργάνωσης Σταματήστε τον Πόλεμο, επευφημούμενη από τους διαδηλωτές στην Πλατεία Τραφάλγκαρ, στην καρδιά της βρετανικής πρωτεύουσας.
Οι διαδηλωτές κρατούσαν πανό και πλακάτ που έγραφαν συνθήματα όπως «Όχι στην επίθεση στη Συρία» και «Κάτω τα χέρια από τη Συρία», ενώ γυναίκες κραύγαζαν το σύνθημα «Ηνωμένες Πολιτείες, ντροπή σας» με πρόσωπα βαμμένα στα χρώματα της συριακής σημαίας, υπό τα βλέμματα των τουριστών.
«Είναι μια ημέρα νίκης για την βρετανική κοινή γνώμη, η οποία επιβλήθηκε σε εκείνους που ήθελαν τον πόλεμο», είπε ο πρώην βουλευτής των Εργατικών, Τόνι Μπεν. «Τα χημικά όπλα είναι φρικιαστικά όπλα αλλά αν σκεφτεί κανείς τις χιλιάδες κόσμο που σκοτώθηκε από τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι αλήθεια ότι άλλος ένας πόλεμο θα επέλυνε το πρόβλημα», πρόσθεσε.
Ο Έντμοντ Φερς, ένας συνταξιούχος που πήρε μέρος στην διαδήλωση στο κέντρο του Λονδίνου, σημείωσε ότι «μας παρουσιάστηκε παραπληροφόρηση στον πόλεμο του Ιράκ από μέρους του (πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ),σήμερα έχουμε την ίδια ιστορία με τα χημικά όπλα, τα οποία δεν ξέρουμε εάν χρησιμοποιήθηκαν από τις δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης».
Θάνος Χριστακόπουλος
ΠΗΓΗ: http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/218121
Εγκλήματα πολέμου στη Συρία. Παρά τα λόγια, η φρίκη συνεχίζεται.
Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 20:15 Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014
«Άμαχοι στο στόχαστρο» ,καταγγέλλει η Διεθνής Αμνηστία
Νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αποκαλύπτει ότι εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έχουν διαπραχθεί εναντίον Παλαιστινίων και Σύρων αμάχων στη Γιαρμούκ, στα προάστια της Δαμασκού, η οποία τελεί υπό βάναυση πολιορκία από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας.
Αναλυτικά η έκθεση:
Απομυζώντας τη ζωή από τη Γιαρμούκ: Εγκλήματα πολέμου εναντίον πολιορκημένων αμάχων η οποία δημοσιεύθηκε λίγο πριν την τρίτη επέτειο της συριακής κρίσης, επισημαίνει το θάνατο περίπου 200 ατόμων, από τον Ιούλιο του 2013, οπότε έγινε στενότερη η πολιορκία και κόπηκε η πρόσβαση σε βασικά τρόφιμα και ιατρικά υλικά.
Σύμφωνα με την έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, το 60 τοις εκατό εκείνων που παραμένουν στη Yarmouk πάσχει από υποσιτισμό. Οι 128 από τους 200 πέθαναν από την πείνα κατά τη διάρκεια της καταστροφικής ανθρωπιστικής κρίσης που έχει προκληθεί. «Η ζωή γίνεται όλο και πιο αφόρητη για τους απελπισμένους αμάχους της Γιαρμούκ, οι οποίοι λιμοκτονούν, παγιδευμένοι σε ένα φαύλο κύκλο δεινών, χωρίς τρόπο διαφυγής. Οι συριακές δυνάμεις διαπράττουν εγκλήματα πολέμου χρησιμοποιώντας τη λιμοκτονία των αμάχων ως όπλο πολέμου. Οι σπαρακτικές μαρτυρίες οικογενειών οι οποίες αναγκάζονται να τρώνε γάτες και σκύλους, καθώς και αμάχων που σκοτώνονται από ελεύθερους σκοπευτές, ενώ αναζητούν τροφή στα χωράφια, είναι τα γνωστά πλέον σε όλους στοιχεία της ιστορίας τρόμου η οποία εκτυλίσσεται στην Γιαρμούκ. Οι αδιάκριτες επιθέσεις σε περιοχές αμάχων, οι οποίες οδηγούν σε θανάτους και τραυματισμούς, αποτελούν έγκλημα πολέμου. Το να χτυπά κανείς επανειλημμένα μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, όπου οι άμαχοι δεν έχουν τρόπο διαφυγής, είναι δείγμα ανελέητης στάσης και περιφρόνησης των πιο βασικών αρχών του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου,», δήλωσε ο Philip Luther, Διευθυντής του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Η ηλεκτροδότηση έχει επίσης διακοπεί από τον Απρίλιο του 2013. Παρά την κατά διαστήματα παροχή περιορισμένων προμηθειών τροφίμων από την Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2014, η ανθρωπιστική βοήθεια που έχει καταφτάσει εξακολουθεί να μην επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών των πολιορκημένων αμάχων.
«Οι θάνατοι στη Γιαρμούκ αυξάνονται διαρκώς και η κατάσταση είναι δύσκολη. Είναι εξαιρετικά λυπηρό να σκέφτεται κανείς ότι σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις οι ζωές των ανθρώπων θα ήταν δυνατό να έχουν σωθεί, εάν ήταν διαθέσιμη η κατάλληλη ιατρική περίθαλψη», είπε ο Philip Luther. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις θανάτων γυναικών κατά τον τοκετό.
Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι υποφέρουν περισσότερο. Δεκαοκτώ παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και βρεφών, έχουν πεθάνει. Επιπλοκές έχουν προκύψει επίσης σε κατοίκους οι οποίοι έχουν καταναλώσει μη βρώσιμα ή δηλητηριώδη φυτά και κρέας σκύλων. Στα νοσοκομεία έχουν εξαντληθεί ακόμα και τα πιο βασικά ιατρικά υλικά. Τα περισσότερα νοσοκομεία αναγκάστηκαν να κλείσουν. Κάτοικοι δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης λεηλάτησαν ιατρικές προμήθειες και έκλεψαν ασθενοφόρα από τα νοσοκομεία.
Εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχουν επανειλημμένα υποστεί δίωξη. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας έχουν συλληφθεί τουλάχιστον 12 άτομα σε σημεία ελέγχου. Έξι απήχθησαν από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας και εξαφανίστηκαν. Τουλάχιστον ένας γιατρός πιστεύεται ότι πέθανε έπειτα από βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε ενόσω βρισκόταν υπό κράτηση. Όλες οι πλευρές πρέπει να απέχουν από επιθέσεις σε εργαζομένους στο τομέα της υγείας και της ανθρωπιστικής βοήθειας», δήλωσε ο Philip Luther. Από τον Απρίλιο του 2011 και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας τουλάχιστον 150 άτομα έχουν συλληφθεί, με περισσότερα από 80 να εξακολουθούν να κρατούνται από τα τέλη Φεβρουαρίου του 2014. Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση όλων όσων κρατούνται λόγω των πολιτικών απόψεων ή της ταυτότητάς τους.
Ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο συμφωνήθηκε τον περασμένο μήνα, καλεί όλες τις πλευρές της σύρραξης να δώσουν αμέσως ένα τέλος στις πολιορκίες των κατοικημένων περιοχών και στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, και να επιτρέψουν την απρόσκοπτη πρόσβαση των ανθρωπιστικών φορέων.
Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όσοι ενδέχεται να έχουν διαπράξει ή να έχουν δώσει εντολή να διαπραχθούν εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μεταξύ άλλων, μέσω της παραπομπής της κατάστασης στη Συρία στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ορισμένες πράξεις, συμπεριλαμβανομένων της δολοφονίας, των βασανιστηρίων και των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων, αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εάν στρέφονται κατά του άμαχου πληθυσμού ως μέρος μιας εκτεταμένης ή συστηματικής επίθεσης»
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=419845
Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 20:15 Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014
«Άμαχοι στο στόχαστρο» ,καταγγέλλει η Διεθνής Αμνηστία
Νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αποκαλύπτει ότι εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έχουν διαπραχθεί εναντίον Παλαιστινίων και Σύρων αμάχων στη Γιαρμούκ, στα προάστια της Δαμασκού, η οποία τελεί υπό βάναυση πολιορκία από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας.
Αναλυτικά η έκθεση:
Απομυζώντας τη ζωή από τη Γιαρμούκ: Εγκλήματα πολέμου εναντίον πολιορκημένων αμάχων η οποία δημοσιεύθηκε λίγο πριν την τρίτη επέτειο της συριακής κρίσης, επισημαίνει το θάνατο περίπου 200 ατόμων, από τον Ιούλιο του 2013, οπότε έγινε στενότερη η πολιορκία και κόπηκε η πρόσβαση σε βασικά τρόφιμα και ιατρικά υλικά.
Σύμφωνα με την έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, το 60 τοις εκατό εκείνων που παραμένουν στη Yarmouk πάσχει από υποσιτισμό. Οι 128 από τους 200 πέθαναν από την πείνα κατά τη διάρκεια της καταστροφικής ανθρωπιστικής κρίσης που έχει προκληθεί. «Η ζωή γίνεται όλο και πιο αφόρητη για τους απελπισμένους αμάχους της Γιαρμούκ, οι οποίοι λιμοκτονούν, παγιδευμένοι σε ένα φαύλο κύκλο δεινών, χωρίς τρόπο διαφυγής. Οι συριακές δυνάμεις διαπράττουν εγκλήματα πολέμου χρησιμοποιώντας τη λιμοκτονία των αμάχων ως όπλο πολέμου. Οι σπαρακτικές μαρτυρίες οικογενειών οι οποίες αναγκάζονται να τρώνε γάτες και σκύλους, καθώς και αμάχων που σκοτώνονται από ελεύθερους σκοπευτές, ενώ αναζητούν τροφή στα χωράφια, είναι τα γνωστά πλέον σε όλους στοιχεία της ιστορίας τρόμου η οποία εκτυλίσσεται στην Γιαρμούκ. Οι αδιάκριτες επιθέσεις σε περιοχές αμάχων, οι οποίες οδηγούν σε θανάτους και τραυματισμούς, αποτελούν έγκλημα πολέμου. Το να χτυπά κανείς επανειλημμένα μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, όπου οι άμαχοι δεν έχουν τρόπο διαφυγής, είναι δείγμα ανελέητης στάσης και περιφρόνησης των πιο βασικών αρχών του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου,», δήλωσε ο Philip Luther, Διευθυντής του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Η ηλεκτροδότηση έχει επίσης διακοπεί από τον Απρίλιο του 2013. Παρά την κατά διαστήματα παροχή περιορισμένων προμηθειών τροφίμων από την Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2014, η ανθρωπιστική βοήθεια που έχει καταφτάσει εξακολουθεί να μην επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών των πολιορκημένων αμάχων.
«Οι θάνατοι στη Γιαρμούκ αυξάνονται διαρκώς και η κατάσταση είναι δύσκολη. Είναι εξαιρετικά λυπηρό να σκέφτεται κανείς ότι σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις οι ζωές των ανθρώπων θα ήταν δυνατό να έχουν σωθεί, εάν ήταν διαθέσιμη η κατάλληλη ιατρική περίθαλψη», είπε ο Philip Luther. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις θανάτων γυναικών κατά τον τοκετό.
Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι υποφέρουν περισσότερο. Δεκαοκτώ παιδιά, συμπεριλαμβανομένων και βρεφών, έχουν πεθάνει. Επιπλοκές έχουν προκύψει επίσης σε κατοίκους οι οποίοι έχουν καταναλώσει μη βρώσιμα ή δηλητηριώδη φυτά και κρέας σκύλων. Στα νοσοκομεία έχουν εξαντληθεί ακόμα και τα πιο βασικά ιατρικά υλικά. Τα περισσότερα νοσοκομεία αναγκάστηκαν να κλείσουν. Κάτοικοι δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης λεηλάτησαν ιατρικές προμήθειες και έκλεψαν ασθενοφόρα από τα νοσοκομεία.
Εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχουν επανειλημμένα υποστεί δίωξη. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας έχουν συλληφθεί τουλάχιστον 12 άτομα σε σημεία ελέγχου. Έξι απήχθησαν από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας και εξαφανίστηκαν. Τουλάχιστον ένας γιατρός πιστεύεται ότι πέθανε έπειτα από βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε ενόσω βρισκόταν υπό κράτηση. Όλες οι πλευρές πρέπει να απέχουν από επιθέσεις σε εργαζομένους στο τομέα της υγείας και της ανθρωπιστικής βοήθειας», δήλωσε ο Philip Luther. Από τον Απρίλιο του 2011 και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας τουλάχιστον 150 άτομα έχουν συλληφθεί, με περισσότερα από 80 να εξακολουθούν να κρατούνται από τα τέλη Φεβρουαρίου του 2014. Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση όλων όσων κρατούνται λόγω των πολιτικών απόψεων ή της ταυτότητάς τους.
Ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο συμφωνήθηκε τον περασμένο μήνα, καλεί όλες τις πλευρές της σύρραξης να δώσουν αμέσως ένα τέλος στις πολιορκίες των κατοικημένων περιοχών και στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, και να επιτρέψουν την απρόσκοπτη πρόσβαση των ανθρωπιστικών φορέων.
Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όσοι ενδέχεται να έχουν διαπράξει ή να έχουν δώσει εντολή να διαπραχθούν εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μεταξύ άλλων, μέσω της παραπομπής της κατάστασης στη Συρία στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ορισμένες πράξεις, συμπεριλαμβανομένων της δολοφονίας, των βασανιστηρίων και των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων, αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εάν στρέφονται κατά του άμαχου πληθυσμού ως μέρος μιας εκτεταμένης ή συστηματικής επίθεσης»
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=419845
Ουκρανία: «Η Ρωσία θέλει να ξεκινήσει τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο»
Ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Αρσένι Γιατσενιούκ κατηγόρησε τη Ρωσία ότι θέλει να αρχίσει «έναν Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο» καταλαμβάνοντας «στρατιωτικά και πολιτικά» τη χώρα του και δημιουργώντας μια σύγκρουση η οποία θα εξαπλωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ ο υπουργός Άμυνας Μιχαΐλο Κοβάλ δήλωσε πως τα ρωσικά στρατεύματα στη διάρκεια των ασκήσεών τους αυτή την εβδομάδα πλησίασαν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τα ουκρανικά σύνορα, αλλά δεν τα διέσχισαν.
«Προσπάθειες για στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία θα οδηγήσουν σε μια στρατιωτική σύγκρουση στην Ευρώπη», τόνισε ο πρωθυπουργός Γιατσενιούκ σε δηλώσεις του προς το προσωρινό υπουργικό συμβούλιο, οι οποίες μεταδόθηκαν απευθείας από την τηλεόραση.
«Ο κόσμος δεν έχει ακόμη ξεχάσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η Ρωσία θέλει ήδη να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο», δήλωσε ακόμη προσθέτοντας πως «η υποστήριξη της Ρωσίας προς τους τρομοκράτες στην Ουκρανία αποτελεί ένα διεθνές έγκλημα» και καλώντας «τη διεθνή κοινότητα να ενωθεί εναντίον της ρωσικής επίθεσης».
Ο ουκρανός υπουργός Άμυνας δήλωσε από την πλευρά του ότι μια μονάδα των ρωσικών δυνάμεων πλησίασε σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τα σύνορα ενώ αεροσκάφη μετείχαν στα ρωσικά στρατιωτικά γυμνάσια. «Οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας είναι έτοιμες να αποκρούσουν οποιαδήποτε επίθεση», πρόσθεσε ο Κοβάλ σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Interfax-Ουκρανία.
ΠΗΓΗ: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=113262169
Ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Αρσένι Γιατσενιούκ κατηγόρησε τη Ρωσία ότι θέλει να αρχίσει «έναν Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο» καταλαμβάνοντας «στρατιωτικά και πολιτικά» τη χώρα του και δημιουργώντας μια σύγκρουση η οποία θα εξαπλωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ ο υπουργός Άμυνας Μιχαΐλο Κοβάλ δήλωσε πως τα ρωσικά στρατεύματα στη διάρκεια των ασκήσεών τους αυτή την εβδομάδα πλησίασαν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τα ουκρανικά σύνορα, αλλά δεν τα διέσχισαν.
«Προσπάθειες για στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία θα οδηγήσουν σε μια στρατιωτική σύγκρουση στην Ευρώπη», τόνισε ο πρωθυπουργός Γιατσενιούκ σε δηλώσεις του προς το προσωρινό υπουργικό συμβούλιο, οι οποίες μεταδόθηκαν απευθείας από την τηλεόραση.
«Ο κόσμος δεν έχει ακόμη ξεχάσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η Ρωσία θέλει ήδη να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο», δήλωσε ακόμη προσθέτοντας πως «η υποστήριξη της Ρωσίας προς τους τρομοκράτες στην Ουκρανία αποτελεί ένα διεθνές έγκλημα» και καλώντας «τη διεθνή κοινότητα να ενωθεί εναντίον της ρωσικής επίθεσης».
Ο ουκρανός υπουργός Άμυνας δήλωσε από την πλευρά του ότι μια μονάδα των ρωσικών δυνάμεων πλησίασε σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τα σύνορα ενώ αεροσκάφη μετείχαν στα ρωσικά στρατιωτικά γυμνάσια. «Οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας είναι έτοιμες να αποκρούσουν οποιαδήποτε επίθεση», πρόσθεσε ο Κοβάλ σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Interfax-Ουκρανία.
ΠΗΓΗ: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=113262169
Πόλεμος και Ειρήνη
Η υπερδεκαετής σφαγή στα κατεχόμενα Ιράκ και Αφγανιστάν συνεχίζεται αδιάλειπτα. Τι κι αν οι εκατόμβες, τι κι αν οι διαρκείς «11ες του Σεπτέμβρη» που σπέρνουν στις δυο κατεστραμμένες χώρες οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους δε βρίσκουν πια στον Τύπο της Δύσης χώρο ούτε για μονόστηλο...
Στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στο Λίβανο, το γεωστρατηγικό μακελειό που σχεδιάστηκε υπό την κωδική ονομασία «Ευρεία Μέση Ανατολή» και άρχισε να ξεδιπλώνεται με τη μετατροπή της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης» σε παρασύνθημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, απειλεί πλέον να μετατραπεί σε Αρμαγεδδώνα. Τα όσα εκτυλίσσονται στη Δαμασκό, η επανάληψη της εφαρμογής ενός «Διεθνούς Δικαίου» που έχει ως σήμα κατατεθέν αφ' ενός τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου κατά της Γιουγκοσλαβίας και αφ' ετέρου τη «δημοκρατία» όπως την εννοούν οι υπολοχαγοί του ιμπεριαλισμού σε Τελ Αβιβ και Αγκυρα, δε σταματούν στα σύνορα της Συρίας, αγκαλιάζουν όλη την περιοχή από το Ιράν μέχρι και τον Καύκασο...
Η φωτιά του πολέμου, του γενικευμένου πολέμου, δεν είναι πλέον σενάριο. Είναι η τραγική πραγματικότητα που εξαπλώνεται στην καθ' ημάς Ανατολή. Ο πόλεμος, όχι αυτός που διαφημίζουν οι δευτεροκλασάτες ταινίες του Χόλιγουντ, αλλά εκεί που οι άνθρωποι κομματιάζονται, εκεί που οι μάνες κλαίνε τα παιδιά τους, εκεί που η δυστυχία και ο τρόμος βασιλεύουν, εκεί που η απόδραση της προσφυγιάς γίνεται διαβατήριο απελπισίας, ήταν και παραμένει το πανάρχαιο μέσο για να επιβάλουν οι ιμπεριαλιστές όσα από τα συμφέροντά τους είναι πλέον αδύνατον να υπηρετηθούν μέσω της «ειρήνης» τους.
Γιατί, ναι, εκτός από τον πόλεμό τους, υπάρχει και αυτή: Υπάρχει και η «ειρήνη» τους... Οπως και τον πόλεμό τους, τη γνωρίζουμε. Τη ζούμε! Στην «ειρήνη» τους, τα παιδιά λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία. Στην «ειρήνη» τους, η φτώχεια των 100 εκατομμυρίων άπορων της «πολιτισμένης» Ευρωζώνης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την «εξωτική» φτώχεια των εκατομμυρίων εξεγερμένων της Βραζιλίας.
Η «ειρήνη» τους είναι αδίστακτη. Τα 50 εκατομμύρια των Αμερικανών που περίσσεψαν από το «αμερικανικό όνειρο», το τέλος του οποίου εξήγγειλε και επισήμως ο Ομπάμα. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια των «απελευθερωμένων» της Ρωσίας και του «σιδηρού παραπετάσματος». Τα δισεκατομμύρια των εξαθλιωμένων στα φασονάδικα της Κίνας και της Ινδίας. Τα εκατομμύρια επί εκατομμυρίων στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα, είναι οι αιχμάλωτοι της «ειρήνης» τους. Του μονομερούς, δηλαδή, ταξικού πολέμου που διεξάγεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη της καπιταλιστικής κρίσης και της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».
Αυτή είναι η «ειρήνη» στον καπιταλιστικό κόσμο τους. Στον κόσμο των μονοπωλίων, των πολυεθνικών, των πετρελαϊκών, των εταιρειών του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, τόσο ειδεχθής και τόσο φρικαλέα είναι η «ειρήνη» τους, όσο κτηνώδης είναι ο πόλεμός τους. Ο πόλεμός τους είναι η συνέχιση της «ειρήνης» τους. Και η «ειρήνη» τους δεν είναι παρά μια όλο και πιο αδυσώπητη μορφή εφαρμογής του πολέμου τους.
Ούτε τον πόλεμό τους θέλουμε, ούτε την «ειρήνη» τους.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=7583852&publDate=27/8/2013
Η υπερδεκαετής σφαγή στα κατεχόμενα Ιράκ και Αφγανιστάν συνεχίζεται αδιάλειπτα. Τι κι αν οι εκατόμβες, τι κι αν οι διαρκείς «11ες του Σεπτέμβρη» που σπέρνουν στις δυο κατεστραμμένες χώρες οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους δε βρίσκουν πια στον Τύπο της Δύσης χώρο ούτε για μονόστηλο...
Στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στο Λίβανο, το γεωστρατηγικό μακελειό που σχεδιάστηκε υπό την κωδική ονομασία «Ευρεία Μέση Ανατολή» και άρχισε να ξεδιπλώνεται με τη μετατροπή της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης» σε παρασύνθημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, απειλεί πλέον να μετατραπεί σε Αρμαγεδδώνα. Τα όσα εκτυλίσσονται στη Δαμασκό, η επανάληψη της εφαρμογής ενός «Διεθνούς Δικαίου» που έχει ως σήμα κατατεθέν αφ' ενός τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου κατά της Γιουγκοσλαβίας και αφ' ετέρου τη «δημοκρατία» όπως την εννοούν οι υπολοχαγοί του ιμπεριαλισμού σε Τελ Αβιβ και Αγκυρα, δε σταματούν στα σύνορα της Συρίας, αγκαλιάζουν όλη την περιοχή από το Ιράν μέχρι και τον Καύκασο...
Η φωτιά του πολέμου, του γενικευμένου πολέμου, δεν είναι πλέον σενάριο. Είναι η τραγική πραγματικότητα που εξαπλώνεται στην καθ' ημάς Ανατολή. Ο πόλεμος, όχι αυτός που διαφημίζουν οι δευτεροκλασάτες ταινίες του Χόλιγουντ, αλλά εκεί που οι άνθρωποι κομματιάζονται, εκεί που οι μάνες κλαίνε τα παιδιά τους, εκεί που η δυστυχία και ο τρόμος βασιλεύουν, εκεί που η απόδραση της προσφυγιάς γίνεται διαβατήριο απελπισίας, ήταν και παραμένει το πανάρχαιο μέσο για να επιβάλουν οι ιμπεριαλιστές όσα από τα συμφέροντά τους είναι πλέον αδύνατον να υπηρετηθούν μέσω της «ειρήνης» τους.
Γιατί, ναι, εκτός από τον πόλεμό τους, υπάρχει και αυτή: Υπάρχει και η «ειρήνη» τους... Οπως και τον πόλεμό τους, τη γνωρίζουμε. Τη ζούμε! Στην «ειρήνη» τους, τα παιδιά λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία. Στην «ειρήνη» τους, η φτώχεια των 100 εκατομμυρίων άπορων της «πολιτισμένης» Ευρωζώνης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την «εξωτική» φτώχεια των εκατομμυρίων εξεγερμένων της Βραζιλίας.
Η «ειρήνη» τους είναι αδίστακτη. Τα 50 εκατομμύρια των Αμερικανών που περίσσεψαν από το «αμερικανικό όνειρο», το τέλος του οποίου εξήγγειλε και επισήμως ο Ομπάμα. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια των «απελευθερωμένων» της Ρωσίας και του «σιδηρού παραπετάσματος». Τα δισεκατομμύρια των εξαθλιωμένων στα φασονάδικα της Κίνας και της Ινδίας. Τα εκατομμύρια επί εκατομμυρίων στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα, είναι οι αιχμάλωτοι της «ειρήνης» τους. Του μονομερούς, δηλαδή, ταξικού πολέμου που διεξάγεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη της καπιταλιστικής κρίσης και της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».
Αυτή είναι η «ειρήνη» στον καπιταλιστικό κόσμο τους. Στον κόσμο των μονοπωλίων, των πολυεθνικών, των πετρελαϊκών, των εταιρειών του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, τόσο ειδεχθής και τόσο φρικαλέα είναι η «ειρήνη» τους, όσο κτηνώδης είναι ο πόλεμός τους. Ο πόλεμός τους είναι η συνέχιση της «ειρήνης» τους. Και η «ειρήνη» τους δεν είναι παρά μια όλο και πιο αδυσώπητη μορφή εφαρμογής του πολέμου τους.
Ούτε τον πόλεμό τους θέλουμε, ούτε την «ειρήνη» τους.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=7583852&publDate=27/8/2013
Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους. (Ηρόδοτος)
Η ζωή του ανθρώπου από τα χρόνια τα παλιά ως τα σήμερα υπήρξε μια αδιάκοπη σχοινοβασία ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Αιώνιο πεπρωμένο των ανθρώπινων γενεών ήταν να κινούνται, όπως το εκκρεμές, ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Και οι δύο αυτές καταστάσεις διέπονται από δικούς τους νόμους και δημιουργούν διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτή τη διαφορά θέλει να δείξει ο πατέρας της ιστορίας, για να καταδείξει πόσο ανόητος είναι αυτός που προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Με τον πόλεμο ανατρέπεται η φυσιολογική διαδικασία της ζωής : Οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους. Αντίθετα με την ειρήνη η ζωή ακολουθεί το φυσικό της ρυθμό και τα παιδιά είναι αυτά, που όταν έλθει η ώρα θάβουν τους γονείς τους. Ολόκληρη την περικοπή αυτή διαποτίζει ένας υγιής ουμανισμός και μια βαθιά αίσθηση και γνώση του ανθρώπου και της μοίρας του.
Αλλά για να κατανοήσουμε πληρέστερα τη θέση του Ηροδότου, είναι καλό να υπογραμμίσουμε εναργέστερα τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Άρση του πολέμου είναι η ειρήνη και άρση της ειρήνης είναι ο πόλεμος. Ως πόλεμος νοείται η ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε κράτη ή ανάμεσα σε πολίτες μιας και μόνης χώρας. Κάθε πόλεμος διεξάγεται κάτω από τις πτυχές μιας σημαίας και καθορίζεται από μια συγκεκριμένη ιδεολογία ή κίνητρο : Συνηθίζουμε να διακρίνουμε τους πολέμους σ' επιθετικούς και αμυντικούς. Σκοπός του επιθετικού πολέμου είναι η κατάληψη εδαφών, η σύλληψη αιχμαλώτων, η λεηλασία, η ταπείνωση, ο αφανισμός ή η υποδούλωση ενός λαού.
Τους πολέμους είναι δυνατό να προκαλούν αίτια πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά, δημογραφικά. Ο Πλάτωνας θεωρεί τον πόλεμο σαν προϊόν των ανθρώπινων παθών. Ο Νίτσε, θεωρεί τον πόλεμο ως μια βιολογική αναγκαιότητα. Κατά τον Ρενάν μάλιστα «ο πόλεμος είναι ένας από τους όρους της προόδου, η ώθηση που εμποδίζει ένα έθνος ν' αποκοιμηθεί». Μια μορφή πολέμου, η πιο ειδεχθής, είναι ο εμφύλιος πόλεμος. Επίθεση αδελφών εναντίον αδελφών. Δικαίωση βρίσκει μόνο ο αμυντικός πόλεμος, που συνίσταται σε δικαιολογημένη χρήση όπλων για τη διασφάλιση της ακεραιότητας και υπεράσπιση της ζωής, της τιμής και της περιουσίας του έθνους.
Οποιαδήποτε όμως μορφή κι αν έχει ο πόλεμος, οποιαδήποτε κι αν είναι τα ελατήριά του, γεγονός παραμένει ότι τ' αποτελέσματά του είναι πάντοτε οδυνηρά. Πολλοί μάλιστα φρονούν ότι σ' έναν πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Υπάρχουν μόνο νικημένοι. Θα μπορούσε βέβαια να παρατηρήσει κανείς ότι χάρη στον πόλεμο επισπεύτηκε η ανάπτυξη της τεχνικής. Αλλά ποια πρόοδος μπορεί να θεραπεύσει τον πόνο μιας μητέρας που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της ; Ο πόλεμος είναι μάστιγα, που εξαφανίζει, νεκρώνει καθετί που με μόχθο δημιουργεί η ανθρωπότητα στην πορεία της. Είναι η διαρκής αγωνία, ο άφατος φόβος, είναι η σκιά του θανάτου, που βάζει τροχοπέδη στην ανάπτυξη των τεχνών και της εσωτερικής καλλιέργειας του ανθρώπου. Μετά από κάθε πόλεμο η πείνα, η φτώχεια, η έλλειψη ηθικής ισορροπίας είναι τα μόνα που απομένουν μαζί με τα πτώματα και τα ερείπια. Κι αν όλες οι πληγές των υλικών καταστροφών επουλωθούν, υπάρχουν τα δάκρυα, υπάρχει ο σπαραγμός μιας μητέρας, που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της,
Μετά τη νύχτα η ημέρα, μετά το θάνατο η ζωή, μετά τον πόλεμο η ειρήνη. Με τη λέξη αυτή εννοούμε μια κατάσταση ησυχίας, τάξης και αρμονίας. Εννοούμε το φως που διαλύει τα ζοφερά σκοτάδια του πολέμου, διώχνει τη σκιά του θανάτου, στεγνώνει τα δάκρυα, ζεσταίνει τις πληγές των λαβωμένων, μαλακώνει τον πόνο των πονεμένων και γεμίζει ευφροσύνη τις ψυχές. Ειρήνη είναι ο δίκαιος ύπνος, είναι η θεά η «βαθύπλουτος, καλλίστη μακάρων θεών», είναι η ανατολή και η εγγύηση της ζωής. Όταν προβάλλει η ειρήνη, τα πεδία των μαχών γίνονται χωράφια, τα όπλα άροτρα, τα κράνη φωλιές πουλιών, η κατάρα ευχή, η δύναμη όχι θάνατος αλλά δημιουργία. Ο άνθρωπος προάγεται με την καλλιέργεια των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών, με τα έργα ειρήνης. Χάνεται ο φόβος και η αγωνία. υπάρχει ασφάλεια και γαλήνη, υπάρχει ειρήνη. Γι’ αυτό πάντοτε ο άνθρωπος την αναζήτησε και δεν κουράζεται ποτέ να την αναζητεί.. Όλες οι ανθρώπινες γενεές την αγάπησαν, όλες ευχήθηκαν να παραδώσουν στις επόμενες όχι το δαυλό της καταστροφής αλλά τη σκυτάλη της δημιουργίας, όμως οι περισσότερες, αν όχι όλες, δοκίμασαν τη θηριωδία του πολέμου.
Αυτό ακριβώς έκανε τους ανθρώπους να την λατρέψουν περισσότερο, να την επιζητήσουν με μεγαλύτερη λαχτάρα. Μόνο αυτός που μάχεται, γνωρίζει την αξία της ειρήνης. Μόνο λαοί που γνώρισαν τη φρίκη του πολέμου ψάλλουν τους ωραιότερους ύμνους γι' αυτή. Οι Έλληνες πολέμησαν πολύ στη διάρκεια της ιστορίας τους και γι' αυτό λάτρεψαν όσο κανείς σαν θεά την ειρήνη. Ο Παλαμάς μ' έξοχο ποιητικό τρόπο δηλώνει την τραγική αυτή διάσταση : «Τι κι αν τον πολέμου το χορό χορεύω, γονατιστός ειρήνη εσέ λατρεύω».
Ο προηγούμενος αιώνας υπήρξε μια εποχή συμπυκνωμένης σκληρότητας. Έχει στο ενεργητικό του το θλιβερό προνόμιο δύο παγκόσμιων πολέμων και αναρίθμητων άλλων με μικρότερο βεληνεκές. Οι συνεχείς πόλεμοι επιφέρανε μια αλυσωτή έκρηξη του ενστίκτου και υποβίβασαν την αξία της ανθρώπινης ζωής. Καθώς όμως λέει ο Μαλρώ «μια ζωή δεν αξίζει τίποτα, αλλά και τίποτα δεν αξίζει όσο μια ζωή». Η ζωή είναι ανεπανάληπτο αγαθό και δεν επιτρέπεται να την αφανίσουμε. Ειδικά ,σήμερα, με τα όπλα μαζικής καταστροφής έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών.
Όλοι οι μεγάλοι ανθρωπιστές πιστεύουν ότι είναι αναγκαία ,αλλά και δυνατή η επιβολή μιας δίκαιης και παγκόσμιας ειρήνης. Ο Τζων Κέννεντυ λίγο πριν πέσει νεκρός είχε διακηρύξει: «Όλα τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους, άρα μόνο από αυτούς μπορούν να επιλυθούν».». Και τότε πια οι άνθρωποι, πλήρεις ημερών, θ' αναμένουν τον αναπόφευκτο θάνατο, που θα έρχεται από τα γεράματα, και θα μεταφέρονται από τα παιδιά τους στην τελευταία τους κατοικία, όπως ακριβώς η θημωνιά από τ' αλώνι, για να θυμηθούμε μια άλλη παρομοίωση της Γραφής.
Σαράντος Ι. Καργάκος
ΠΗΓΗ: http://www.sarantoskargakos.gr/
Η ζωή του ανθρώπου από τα χρόνια τα παλιά ως τα σήμερα υπήρξε μια αδιάκοπη σχοινοβασία ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Αιώνιο πεπρωμένο των ανθρώπινων γενεών ήταν να κινούνται, όπως το εκκρεμές, ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Και οι δύο αυτές καταστάσεις διέπονται από δικούς τους νόμους και δημιουργούν διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτή τη διαφορά θέλει να δείξει ο πατέρας της ιστορίας, για να καταδείξει πόσο ανόητος είναι αυτός που προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Με τον πόλεμο ανατρέπεται η φυσιολογική διαδικασία της ζωής : Οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους. Αντίθετα με την ειρήνη η ζωή ακολουθεί το φυσικό της ρυθμό και τα παιδιά είναι αυτά, που όταν έλθει η ώρα θάβουν τους γονείς τους. Ολόκληρη την περικοπή αυτή διαποτίζει ένας υγιής ουμανισμός και μια βαθιά αίσθηση και γνώση του ανθρώπου και της μοίρας του.
Αλλά για να κατανοήσουμε πληρέστερα τη θέση του Ηροδότου, είναι καλό να υπογραμμίσουμε εναργέστερα τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Άρση του πολέμου είναι η ειρήνη και άρση της ειρήνης είναι ο πόλεμος. Ως πόλεμος νοείται η ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε κράτη ή ανάμεσα σε πολίτες μιας και μόνης χώρας. Κάθε πόλεμος διεξάγεται κάτω από τις πτυχές μιας σημαίας και καθορίζεται από μια συγκεκριμένη ιδεολογία ή κίνητρο : Συνηθίζουμε να διακρίνουμε τους πολέμους σ' επιθετικούς και αμυντικούς. Σκοπός του επιθετικού πολέμου είναι η κατάληψη εδαφών, η σύλληψη αιχμαλώτων, η λεηλασία, η ταπείνωση, ο αφανισμός ή η υποδούλωση ενός λαού.
Τους πολέμους είναι δυνατό να προκαλούν αίτια πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά, δημογραφικά. Ο Πλάτωνας θεωρεί τον πόλεμο σαν προϊόν των ανθρώπινων παθών. Ο Νίτσε, θεωρεί τον πόλεμο ως μια βιολογική αναγκαιότητα. Κατά τον Ρενάν μάλιστα «ο πόλεμος είναι ένας από τους όρους της προόδου, η ώθηση που εμποδίζει ένα έθνος ν' αποκοιμηθεί». Μια μορφή πολέμου, η πιο ειδεχθής, είναι ο εμφύλιος πόλεμος. Επίθεση αδελφών εναντίον αδελφών. Δικαίωση βρίσκει μόνο ο αμυντικός πόλεμος, που συνίσταται σε δικαιολογημένη χρήση όπλων για τη διασφάλιση της ακεραιότητας και υπεράσπιση της ζωής, της τιμής και της περιουσίας του έθνους.
Οποιαδήποτε όμως μορφή κι αν έχει ο πόλεμος, οποιαδήποτε κι αν είναι τα ελατήριά του, γεγονός παραμένει ότι τ' αποτελέσματά του είναι πάντοτε οδυνηρά. Πολλοί μάλιστα φρονούν ότι σ' έναν πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Υπάρχουν μόνο νικημένοι. Θα μπορούσε βέβαια να παρατηρήσει κανείς ότι χάρη στον πόλεμο επισπεύτηκε η ανάπτυξη της τεχνικής. Αλλά ποια πρόοδος μπορεί να θεραπεύσει τον πόνο μιας μητέρας που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της ; Ο πόλεμος είναι μάστιγα, που εξαφανίζει, νεκρώνει καθετί που με μόχθο δημιουργεί η ανθρωπότητα στην πορεία της. Είναι η διαρκής αγωνία, ο άφατος φόβος, είναι η σκιά του θανάτου, που βάζει τροχοπέδη στην ανάπτυξη των τεχνών και της εσωτερικής καλλιέργειας του ανθρώπου. Μετά από κάθε πόλεμο η πείνα, η φτώχεια, η έλλειψη ηθικής ισορροπίας είναι τα μόνα που απομένουν μαζί με τα πτώματα και τα ερείπια. Κι αν όλες οι πληγές των υλικών καταστροφών επουλωθούν, υπάρχουν τα δάκρυα, υπάρχει ο σπαραγμός μιας μητέρας, που θρηνεί για την απώλεια του τέκνου της,
Μετά τη νύχτα η ημέρα, μετά το θάνατο η ζωή, μετά τον πόλεμο η ειρήνη. Με τη λέξη αυτή εννοούμε μια κατάσταση ησυχίας, τάξης και αρμονίας. Εννοούμε το φως που διαλύει τα ζοφερά σκοτάδια του πολέμου, διώχνει τη σκιά του θανάτου, στεγνώνει τα δάκρυα, ζεσταίνει τις πληγές των λαβωμένων, μαλακώνει τον πόνο των πονεμένων και γεμίζει ευφροσύνη τις ψυχές. Ειρήνη είναι ο δίκαιος ύπνος, είναι η θεά η «βαθύπλουτος, καλλίστη μακάρων θεών», είναι η ανατολή και η εγγύηση της ζωής. Όταν προβάλλει η ειρήνη, τα πεδία των μαχών γίνονται χωράφια, τα όπλα άροτρα, τα κράνη φωλιές πουλιών, η κατάρα ευχή, η δύναμη όχι θάνατος αλλά δημιουργία. Ο άνθρωπος προάγεται με την καλλιέργεια των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών, με τα έργα ειρήνης. Χάνεται ο φόβος και η αγωνία. υπάρχει ασφάλεια και γαλήνη, υπάρχει ειρήνη. Γι’ αυτό πάντοτε ο άνθρωπος την αναζήτησε και δεν κουράζεται ποτέ να την αναζητεί.. Όλες οι ανθρώπινες γενεές την αγάπησαν, όλες ευχήθηκαν να παραδώσουν στις επόμενες όχι το δαυλό της καταστροφής αλλά τη σκυτάλη της δημιουργίας, όμως οι περισσότερες, αν όχι όλες, δοκίμασαν τη θηριωδία του πολέμου.
Αυτό ακριβώς έκανε τους ανθρώπους να την λατρέψουν περισσότερο, να την επιζητήσουν με μεγαλύτερη λαχτάρα. Μόνο αυτός που μάχεται, γνωρίζει την αξία της ειρήνης. Μόνο λαοί που γνώρισαν τη φρίκη του πολέμου ψάλλουν τους ωραιότερους ύμνους γι' αυτή. Οι Έλληνες πολέμησαν πολύ στη διάρκεια της ιστορίας τους και γι' αυτό λάτρεψαν όσο κανείς σαν θεά την ειρήνη. Ο Παλαμάς μ' έξοχο ποιητικό τρόπο δηλώνει την τραγική αυτή διάσταση : «Τι κι αν τον πολέμου το χορό χορεύω, γονατιστός ειρήνη εσέ λατρεύω».
Ο προηγούμενος αιώνας υπήρξε μια εποχή συμπυκνωμένης σκληρότητας. Έχει στο ενεργητικό του το θλιβερό προνόμιο δύο παγκόσμιων πολέμων και αναρίθμητων άλλων με μικρότερο βεληνεκές. Οι συνεχείς πόλεμοι επιφέρανε μια αλυσωτή έκρηξη του ενστίκτου και υποβίβασαν την αξία της ανθρώπινης ζωής. Καθώς όμως λέει ο Μαλρώ «μια ζωή δεν αξίζει τίποτα, αλλά και τίποτα δεν αξίζει όσο μια ζωή». Η ζωή είναι ανεπανάληπτο αγαθό και δεν επιτρέπεται να την αφανίσουμε. Ειδικά ,σήμερα, με τα όπλα μαζικής καταστροφής έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών.
Όλοι οι μεγάλοι ανθρωπιστές πιστεύουν ότι είναι αναγκαία ,αλλά και δυνατή η επιβολή μιας δίκαιης και παγκόσμιας ειρήνης. Ο Τζων Κέννεντυ λίγο πριν πέσει νεκρός είχε διακηρύξει: «Όλα τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους, άρα μόνο από αυτούς μπορούν να επιλυθούν».». Και τότε πια οι άνθρωποι, πλήρεις ημερών, θ' αναμένουν τον αναπόφευκτο θάνατο, που θα έρχεται από τα γεράματα, και θα μεταφέρονται από τα παιδιά τους στην τελευταία τους κατοικία, όπως ακριβώς η θημωνιά από τ' αλώνι, για να θυμηθούμε μια άλλη παρομοίωση της Γραφής.
Σαράντος Ι. Καργάκος
ΠΗΓΗ: http://www.sarantoskargakos.gr/
Κίεβο, Μόσχα ανεβάζουν τόνους
Απειλητικό ύφος, που κρύβει όμως επιχειρησιακή αναποφασιστικότητα, επιδεικνύουν αυτοί οι Ουκρανοί κομάντος σε σημείο ελέγχου στον δρόμο έξω από το κατειλημμένο από φιλορώσους, Σλαβιάνσκ.
Τύμπανα πολέμου ηχούσαν χθες και από τις δύο πλευρές των ουκρανορωσικών συνόρων, με τη Μόσχα να προειδοποιεί το Κίεβο ότι «θα πληρώσει τίμημα» για τις αιματηρές επιχειρήσεις του στρατού στην περιοχή του Ντονέτσκ και τον Ουκρανό πρωθυπουργό να κατηγορεί το Κρεμλίνο ότι επιδιώκει «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο».
«Εχουν εξαπολύσει πόλεμο εναντίον του ίδιου του λαού τους. Πρόκειται για ένα αιματηρό έγκλημα και όσοι ώθησαν τον στρατό να το διαπράξει είμαι βέβαιος ότι θα το πληρώσουν, θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη», δήλωσε χθες ο Σεργκέι Λαβρόφ. Η αποστροφή του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών περί «αιματηρού εγκλήματος» παρέπεμπε στον θάνατο δύο (κατ’ άλλη εκδοχή πέντε) ρωσόφωνων πολιτοφυλάκων από πυρά του ουκρανικού στρατού, στα περίχωρα της πόλης Σλαβιάνσκ. Το περιστατικό σημειώθηκε την Πέμπτη, στη διάρκεια της «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» που έχουν εξαπολύσει οι αρχές του Κιέβου εναντίον της ένοπλης, αυτονομιστικής εξέγερσης στην Ανατολική Ουκρανία.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση του Κιέβου κατήγγειλε ότι ρωσικά στρατεύματα που πραγματοποιούν γυμνάσια έφτασαν σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από τα ουκρανικά σύνορα, μεγενθύνοντας τους φόβους για επικείμενη εισβολή. Ο προσωρινός πρωθυπουργός της Ουκρανίας Αρσένι Γιατσένιουκ κατήγγειλε ότι η Ρωσία επιδιώκει να καταλάβει «στρατιωτικά και πολιτικά» τη χώρα του, μη διστάζοντας να πυροδοτήσει μια σύγκρουση που ενδέχεται να διαχυθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη και να εξελιχθεί σε «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Από την πλευρά του, ο διευθυντής του γραφείου του Ουκρανού προέδρου Σεργκέι Πασίνσκι προειδοποίησε ότι το Κίεβο «θα θεωρήσει κάθε παραβίαση των ουκρανικών συνόρων στην περιοχή του Ντονέτσκ ή σε άλλη περιοχή της χώρας ως εχθρική εισβολή και θα καταστρέψει τους επιτιθέμενους. Δεν θα δεχθούμε ψευδείς διακηρύξεις περί ανθρωπιστικής δράσης».
Χθες το μεσημέρι, φιλορώσοι αυτονομιστές έπληξαν με ρουκέτα ελικόπτερο του ουκρανικού στρατού στο αεροδρόμιο του Κραματόρσκ, κοντά στο Σλαβιάνσκ, τραυματίζοντας τον πιλότο. Λίγο αργότερα, ο ουκρανικός στρατός ξεκίνησε τη «δεύτερη φάση της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» με στόχο τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό του Σλαβιάνσκ, όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Αμυνας.
Στο μεταξύ, οι φλόγες της σύγκρουσης απειλούν να μεταδοθούν και στο λιμάνι της Οδησσού, στη Μαύρη Θάλασσα, όπου επτά άνθρωποι τραυματίστηκαν τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, όταν πυροδοτήθηκε εκρηκτικός μηχανισμός σε σημείο ελέγχου δυνάμεων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Κιέβου. Το περιστατικό αυτό ενίσχυσε τους φόβους για το ενδεχόμενο εισβολής ρωσικών δυνάμεων από τη γειτονική περιοχή της Υπερδνειστερίας, η οποία ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της από τη Μολδαβία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και φιλοξενεί ρωσική ειρηνευτική δύναμη.
Μιλώντας για τις εξελίξεις στο ουκρανικό μέτωπο από τη Σεούλ, σταθμό της ασιατικής περιοδείας του, ο Μπαράκ Ομπάμα προειδοποίησε και πάλι τη Ρωσία ότι θα υποστεί νέες, επώδυνες κυρώσεις εάν δεν εφαρμόσει τη συμφωνία της Γενεύης για την εκτόνωση της κρίσης. Ο Αμερικανός πρόεδρος επρόκειτο να επικοινωνήσει αργότερα με ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιδιώκοντας τον συντονισμό των δυτικών αντιδράσεων έναντι της Ρωσίας.
Την ίδια ώρα, η Γερμανίδα καγκελάριος είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στην ανάγκη να διεξαχθούν το συντομότερο τριμερείς διαβουλεύσεις Ε.Ε.-Ρωσίας-Ουκρανίας με αντικείμενο την ομαλή ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ πρότεινε κοινή αποστολή ΗΠΑ, Ρωσίας και Ε.Ε. στα θερμά σημεία της ουκρανικής κρίσης, προς αναζήτηση μέτρων εκτόνωσης της έντασης και εφαρμογής της συμφωνίας της Γενεύης.
ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr/764157/article/epikairothta/kosmos/kievo-mosxa-anevazoyn-tonoys
Απειλητικό ύφος, που κρύβει όμως επιχειρησιακή αναποφασιστικότητα, επιδεικνύουν αυτοί οι Ουκρανοί κομάντος σε σημείο ελέγχου στον δρόμο έξω από το κατειλημμένο από φιλορώσους, Σλαβιάνσκ.
Τύμπανα πολέμου ηχούσαν χθες και από τις δύο πλευρές των ουκρανορωσικών συνόρων, με τη Μόσχα να προειδοποιεί το Κίεβο ότι «θα πληρώσει τίμημα» για τις αιματηρές επιχειρήσεις του στρατού στην περιοχή του Ντονέτσκ και τον Ουκρανό πρωθυπουργό να κατηγορεί το Κρεμλίνο ότι επιδιώκει «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο».
«Εχουν εξαπολύσει πόλεμο εναντίον του ίδιου του λαού τους. Πρόκειται για ένα αιματηρό έγκλημα και όσοι ώθησαν τον στρατό να το διαπράξει είμαι βέβαιος ότι θα το πληρώσουν, θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη», δήλωσε χθες ο Σεργκέι Λαβρόφ. Η αποστροφή του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών περί «αιματηρού εγκλήματος» παρέπεμπε στον θάνατο δύο (κατ’ άλλη εκδοχή πέντε) ρωσόφωνων πολιτοφυλάκων από πυρά του ουκρανικού στρατού, στα περίχωρα της πόλης Σλαβιάνσκ. Το περιστατικό σημειώθηκε την Πέμπτη, στη διάρκεια της «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» που έχουν εξαπολύσει οι αρχές του Κιέβου εναντίον της ένοπλης, αυτονομιστικής εξέγερσης στην Ανατολική Ουκρανία.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση του Κιέβου κατήγγειλε ότι ρωσικά στρατεύματα που πραγματοποιούν γυμνάσια έφτασαν σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από τα ουκρανικά σύνορα, μεγενθύνοντας τους φόβους για επικείμενη εισβολή. Ο προσωρινός πρωθυπουργός της Ουκρανίας Αρσένι Γιατσένιουκ κατήγγειλε ότι η Ρωσία επιδιώκει να καταλάβει «στρατιωτικά και πολιτικά» τη χώρα του, μη διστάζοντας να πυροδοτήσει μια σύγκρουση που ενδέχεται να διαχυθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη και να εξελιχθεί σε «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Από την πλευρά του, ο διευθυντής του γραφείου του Ουκρανού προέδρου Σεργκέι Πασίνσκι προειδοποίησε ότι το Κίεβο «θα θεωρήσει κάθε παραβίαση των ουκρανικών συνόρων στην περιοχή του Ντονέτσκ ή σε άλλη περιοχή της χώρας ως εχθρική εισβολή και θα καταστρέψει τους επιτιθέμενους. Δεν θα δεχθούμε ψευδείς διακηρύξεις περί ανθρωπιστικής δράσης».
Χθες το μεσημέρι, φιλορώσοι αυτονομιστές έπληξαν με ρουκέτα ελικόπτερο του ουκρανικού στρατού στο αεροδρόμιο του Κραματόρσκ, κοντά στο Σλαβιάνσκ, τραυματίζοντας τον πιλότο. Λίγο αργότερα, ο ουκρανικός στρατός ξεκίνησε τη «δεύτερη φάση της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» με στόχο τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό του Σλαβιάνσκ, όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Αμυνας.
Στο μεταξύ, οι φλόγες της σύγκρουσης απειλούν να μεταδοθούν και στο λιμάνι της Οδησσού, στη Μαύρη Θάλασσα, όπου επτά άνθρωποι τραυματίστηκαν τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, όταν πυροδοτήθηκε εκρηκτικός μηχανισμός σε σημείο ελέγχου δυνάμεων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Κιέβου. Το περιστατικό αυτό ενίσχυσε τους φόβους για το ενδεχόμενο εισβολής ρωσικών δυνάμεων από τη γειτονική περιοχή της Υπερδνειστερίας, η οποία ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της από τη Μολδαβία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και φιλοξενεί ρωσική ειρηνευτική δύναμη.
Μιλώντας για τις εξελίξεις στο ουκρανικό μέτωπο από τη Σεούλ, σταθμό της ασιατικής περιοδείας του, ο Μπαράκ Ομπάμα προειδοποίησε και πάλι τη Ρωσία ότι θα υποστεί νέες, επώδυνες κυρώσεις εάν δεν εφαρμόσει τη συμφωνία της Γενεύης για την εκτόνωση της κρίσης. Ο Αμερικανός πρόεδρος επρόκειτο να επικοινωνήσει αργότερα με ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιδιώκοντας τον συντονισμό των δυτικών αντιδράσεων έναντι της Ρωσίας.
Την ίδια ώρα, η Γερμανίδα καγκελάριος είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στην ανάγκη να διεξαχθούν το συντομότερο τριμερείς διαβουλεύσεις Ε.Ε.-Ρωσίας-Ουκρανίας με αντικείμενο την ομαλή ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ πρότεινε κοινή αποστολή ΗΠΑ, Ρωσίας και Ε.Ε. στα θερμά σημεία της ουκρανικής κρίσης, προς αναζήτηση μέτρων εκτόνωσης της έντασης και εφαρμογής της συμφωνίας της Γενεύης.
ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr/764157/article/epikairothta/kosmos/kievo-mosxa-anevazoyn-tonoys
«Σε συμφωνία» Ρωσία και Κίνα για την Ουκρανία – δε θέλουμε πόλεμο διαμηνύει η Μόσχα
Συμπαράταξη του Πεκίνου με τη Μόσχα θα έχει ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια της Ρωσίας να αποτρέψει τη διπλωματική απομόνωση, με την οποία την έχει απειλήσει η Δύση. Η εν λόγω εξέλιξη έρχεται τη στιγμή που, σύμφωνα με το BBC, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, όπου μετέχουν ΗΠΑ και Ρωσία, αναμένεται να συνεδριάσει εκτάκτως σήμερα Δευτέρα.
Κορυφώνεται το διπλωματικό παρασκήνιο γύρω από την κρίση στην Ουκρανία, με τη Ρωσία, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, να διασφαλίζει τουλάχιστον την ανοχή της Κίνας, ενώ στον αντίποδα το G-7 καταδίκασε τη Μόσχα για την «ξεκάθαρη παραβίαση της αυτοκυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας» της Ουκρανίας.
Όπως ανακοίνωσε το πρωί της Δευτέρας το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, η Κίνα βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό «σε συμφωνία» με την Ρωσία όσον αφορά την κατάσταση στην Ουκρανία, κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας μεταξύ του ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ και του κινέζου ομολόγου του Γουάνγκ Γι.
Οι δύο υπουργοί έχουν «γενικώς συμπίπτουσες οπτικές γωνίες», συμπλήρωσε η ανακοίνωση της Μόσχας.
Πιο συγκρατημένη ήταν η ανακοίνωση του κινεζικού ΥΠΕΞ, όπου επισημαίνεται πως οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει «κατάλληλος χειρισμός» του θέματος με στόχο τη «διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή».
Συμπαράταξη του Πεκίνου με τη Μόσχα θα έχει ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια της Ρωσίας να αποτρέψει τη διπλωματική απομόνωση, με την οποία την έχει απειλήσει η Δύση, στήριξη που μπορεί να φανεί και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου και οι δύο δυνάμεις είναι μόνιμα μέλη με δικαίωμα βέτο.
Η εν λόγω εξέλιξη έρχεται τη στιγμή που, σύμφωνα με το BBC, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, όπου μετέχουν ΗΠΑ και Ρωσία, αναμένεται να συνεδριάσει εκτάκτως σήμερα Δευτέρα. Αυτό θα μπορούσε να φέρει τις δύο πλευρές στο ίδιο τραπέζι για την πρώτη φορά.
Το απόγευμα συνεδριάζουν και οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αντικείμενο την κρίση στην Ουκρανία.
Εν τω μεταξύ, μήνυμα πως η Ρωσία δε θέλει πόλεμο με την Ουκρανία και το πράσινο φως του ρωσικού κοινοβουλίου στον πρόεδρο Πούτιν για μια στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία έχει στόχο πρωτίστως να δείξει τη σοβαρότητα των προθέσεων του Κρεμλίνου, έστειλε το βράδυ της Κυριακής ο ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Γκριγκόρι Καρασίν.
«Η Ρωσία δε θέλει τον πόλεμο με την Ουκρανία. Είμαι πεπεισμένος ότι ουδείς στη Ρωσία θέλει τον πόλεμο. Είμαστε κατά της χρήσης μιας τέτοιου είδους ορολογίας όταν συζητούμε για τις σχέσεις με την Ουκρανία που είναι πολύ κοντά μας», δήλωσε ο κ. Καρασίν σε εκπομπή του δημόσιου τηλεοπτικού δικτύου Rossia 1.
Παράλληλα ο ρώσος αξιωματούχος επέκρινε τις χώρες της Δύσης που απείλησαν να αποκλείσουν τη Ρωσία από τη G8.
«Θα υποστηρίζουμε όλες τις δυνάμεις του τάσσονται υπέρ της ενίσχυσης των διμερών μας σχέσεων, πολλώ δε μάλλον όταν από τις σχέσεις αυτές εξαρτάται η σταθερότητα στην Ευρώπη.Οι πολιτικοί της Δύσης πρέπει να το κατανοήσουν αυτό», δήλωσε ο κ. Καρασίν.
Όσον αφορά την απόφαση του ρωσικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (Άνω Βουλή) να επιτρέψει στις ένοπλες δυνάμεις να επέμβουν στην Ουκρανία, ο ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών σημείωσε την πίστη της Μόσχας ότι η απόφαση αυτή θα «επαναφέρει τη λογική σε πολλά πρόσωπα και θα δείξει τη σοβαρότητα των προθέσεων της Ομοσπονδίας της Ρωσίας», υπογράμμισε.
Η Βαλεντίνα Ματβιένκο, πρόεδρος της ρωσικής Άνω Βουλής, επίσης απέρριψε την εκδοχή του πολέμου. «Δεν θα υπάρξει ποτέ πόλεμος μεταξύ μας. Είμαστε αδελφοί λαοί», τόνισε στην ίδια τηλεοπτική εκπομπή.
ΠΗΓΗ: http://www.skai.gr/news/world/article/253139/se-sumfonia-rosia-kai-kina-gia-tin-oukrania-de-theloume-polemo-diaminuei-i-mosha/#ixzz30AnAjFsv
Συμπαράταξη του Πεκίνου με τη Μόσχα θα έχει ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια της Ρωσίας να αποτρέψει τη διπλωματική απομόνωση, με την οποία την έχει απειλήσει η Δύση. Η εν λόγω εξέλιξη έρχεται τη στιγμή που, σύμφωνα με το BBC, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, όπου μετέχουν ΗΠΑ και Ρωσία, αναμένεται να συνεδριάσει εκτάκτως σήμερα Δευτέρα.
Κορυφώνεται το διπλωματικό παρασκήνιο γύρω από την κρίση στην Ουκρανία, με τη Ρωσία, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, να διασφαλίζει τουλάχιστον την ανοχή της Κίνας, ενώ στον αντίποδα το G-7 καταδίκασε τη Μόσχα για την «ξεκάθαρη παραβίαση της αυτοκυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας» της Ουκρανίας.
Όπως ανακοίνωσε το πρωί της Δευτέρας το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, η Κίνα βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό «σε συμφωνία» με την Ρωσία όσον αφορά την κατάσταση στην Ουκρανία, κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας μεταξύ του ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ και του κινέζου ομολόγου του Γουάνγκ Γι.
Οι δύο υπουργοί έχουν «γενικώς συμπίπτουσες οπτικές γωνίες», συμπλήρωσε η ανακοίνωση της Μόσχας.
Πιο συγκρατημένη ήταν η ανακοίνωση του κινεζικού ΥΠΕΞ, όπου επισημαίνεται πως οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει «κατάλληλος χειρισμός» του θέματος με στόχο τη «διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή».
Συμπαράταξη του Πεκίνου με τη Μόσχα θα έχει ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια της Ρωσίας να αποτρέψει τη διπλωματική απομόνωση, με την οποία την έχει απειλήσει η Δύση, στήριξη που μπορεί να φανεί και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου και οι δύο δυνάμεις είναι μόνιμα μέλη με δικαίωμα βέτο.
Η εν λόγω εξέλιξη έρχεται τη στιγμή που, σύμφωνα με το BBC, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, όπου μετέχουν ΗΠΑ και Ρωσία, αναμένεται να συνεδριάσει εκτάκτως σήμερα Δευτέρα. Αυτό θα μπορούσε να φέρει τις δύο πλευρές στο ίδιο τραπέζι για την πρώτη φορά.
Το απόγευμα συνεδριάζουν και οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αντικείμενο την κρίση στην Ουκρανία.
Εν τω μεταξύ, μήνυμα πως η Ρωσία δε θέλει πόλεμο με την Ουκρανία και το πράσινο φως του ρωσικού κοινοβουλίου στον πρόεδρο Πούτιν για μια στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία έχει στόχο πρωτίστως να δείξει τη σοβαρότητα των προθέσεων του Κρεμλίνου, έστειλε το βράδυ της Κυριακής ο ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Γκριγκόρι Καρασίν.
«Η Ρωσία δε θέλει τον πόλεμο με την Ουκρανία. Είμαι πεπεισμένος ότι ουδείς στη Ρωσία θέλει τον πόλεμο. Είμαστε κατά της χρήσης μιας τέτοιου είδους ορολογίας όταν συζητούμε για τις σχέσεις με την Ουκρανία που είναι πολύ κοντά μας», δήλωσε ο κ. Καρασίν σε εκπομπή του δημόσιου τηλεοπτικού δικτύου Rossia 1.
Παράλληλα ο ρώσος αξιωματούχος επέκρινε τις χώρες της Δύσης που απείλησαν να αποκλείσουν τη Ρωσία από τη G8.
«Θα υποστηρίζουμε όλες τις δυνάμεις του τάσσονται υπέρ της ενίσχυσης των διμερών μας σχέσεων, πολλώ δε μάλλον όταν από τις σχέσεις αυτές εξαρτάται η σταθερότητα στην Ευρώπη.Οι πολιτικοί της Δύσης πρέπει να το κατανοήσουν αυτό», δήλωσε ο κ. Καρασίν.
Όσον αφορά την απόφαση του ρωσικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (Άνω Βουλή) να επιτρέψει στις ένοπλες δυνάμεις να επέμβουν στην Ουκρανία, ο ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών σημείωσε την πίστη της Μόσχας ότι η απόφαση αυτή θα «επαναφέρει τη λογική σε πολλά πρόσωπα και θα δείξει τη σοβαρότητα των προθέσεων της Ομοσπονδίας της Ρωσίας», υπογράμμισε.
Η Βαλεντίνα Ματβιένκο, πρόεδρος της ρωσικής Άνω Βουλής, επίσης απέρριψε την εκδοχή του πολέμου. «Δεν θα υπάρξει ποτέ πόλεμος μεταξύ μας. Είμαστε αδελφοί λαοί», τόνισε στην ίδια τηλεοπτική εκπομπή.
ΠΗΓΗ: http://www.skai.gr/news/world/article/253139/se-sumfonia-rosia-kai-kina-gia-tin-oukrania-de-theloume-polemo-diaminuei-i-mosha/#ixzz30AnAjFsv
Ουκρανία: Αγριεύει ο λεκτικός πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας
Αυστηρή προειδοποίηση απηύθυνε η Ουάσινγκτον προς τη Μόσχα κατηγορώντας την ευθέως για μη συμμόρφωση προς τα συμπεφωνηθέντα της Γενεύης.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Τζων Κέρι, τόνισε ότι ο χρόνος κυλά αντίστροφα για τη Ρωσία καλώντας και τον Βλαντιμίρ Πούτιν ν’ αναλάβει τις ευθύνες του.
«Το παράθυρο γι’ αλλαγή πορείας κλείνει. Ο Πρόεδρος Πούτιν και η Ρωσία καλούνται να επιλέξουν. Αν η Ρωσία επιλέξει την οδό της αποκλιμάκωσης, η διεθνής κοινότητα, όλοι μας θα την καλωσορίσουν. Αν δεν το πράξει, ο κόσμος θα διασφαλίσει ότι το κόστος για τη Ρωσία θ’ αυξηθεί» δήλωσε σε αυστηρό ύφος ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Τζων Κέρι.
Νωρίτερα ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε πετάξει το γάντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας ότι δεν ασκούν καμία πίεση στην ουκρανική κυβέρνηση.
«Είμαι πεπεισμένος ότι οι Αμερικανοί εταίροι μας μπορούν και θα πρέπει ν’ ασκήσουν όλην την επιρροή τους να επιβάλουν στην παρούσα ηγεσία του Κιέβου, όχι μόνο ν’ αναγνωρίσει αλλά και να μεταστρέψει την ευθύνη της για όσα συμβαίνουν σε πράξη» επεσήμανε ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Σύμφωνα με την ρωσική πλευρά οι αρχές του Κιέβου οφείλουν να κάνουν το πρώτο βήμα, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι θα τηρηθεί ο οδικός χάρτης, που συναποφασίστηκε στην Ελβετία.
ΠΗΓΗ: http://gr.euronews.com/2014/04/25/war-of-words-between-us-and-russia-over-events-in-ukraine/
Αυστηρή προειδοποίηση απηύθυνε η Ουάσινγκτον προς τη Μόσχα κατηγορώντας την ευθέως για μη συμμόρφωση προς τα συμπεφωνηθέντα της Γενεύης.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Τζων Κέρι, τόνισε ότι ο χρόνος κυλά αντίστροφα για τη Ρωσία καλώντας και τον Βλαντιμίρ Πούτιν ν’ αναλάβει τις ευθύνες του.
«Το παράθυρο γι’ αλλαγή πορείας κλείνει. Ο Πρόεδρος Πούτιν και η Ρωσία καλούνται να επιλέξουν. Αν η Ρωσία επιλέξει την οδό της αποκλιμάκωσης, η διεθνής κοινότητα, όλοι μας θα την καλωσορίσουν. Αν δεν το πράξει, ο κόσμος θα διασφαλίσει ότι το κόστος για τη Ρωσία θ’ αυξηθεί» δήλωσε σε αυστηρό ύφος ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Τζων Κέρι.
Νωρίτερα ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε πετάξει το γάντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας ότι δεν ασκούν καμία πίεση στην ουκρανική κυβέρνηση.
«Είμαι πεπεισμένος ότι οι Αμερικανοί εταίροι μας μπορούν και θα πρέπει ν’ ασκήσουν όλην την επιρροή τους να επιβάλουν στην παρούσα ηγεσία του Κιέβου, όχι μόνο ν’ αναγνωρίσει αλλά και να μεταστρέψει την ευθύνη της για όσα συμβαίνουν σε πράξη» επεσήμανε ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Σύμφωνα με την ρωσική πλευρά οι αρχές του Κιέβου οφείλουν να κάνουν το πρώτο βήμα, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι θα τηρηθεί ο οδικός χάρτης, που συναποφασίστηκε στην Ελβετία.
ΠΗΓΗ: http://gr.euronews.com/2014/04/25/war-of-words-between-us-and-russia-over-events-in-ukraine/
ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΤΟΥ ΟΛΕΘΡΟΥ
Όταν συλλογίζεται κανείς ότι,ύστερ'από δύο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους και ενώ ακόμη καπνίζουν τα ερείπια από πολέμικές ρήξεις σε τόσα γεωγραφικά σημεία τον πλανήτη μας,ακμάζουν και αναπτύσσονται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου οι βιομηχανίες που κατασκευάζουν τα τρομακτικά σήμερα όπλα του ολέθρου και εκείνοι που ρυθμίζουν τις τύχες της οικουμένης δεν αποκλείουν,απεναντίας λογαριάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο μιας νέας σύρραξης-τον πιάνει απελπισία.
Είναι δυνατόν αυτό...
το έξυπνο ζώο,ο <<άνθρωπος>>,που αυτοπροβαλλεται ώς <<κορωνίδα της δημιουργίας>>,ώστε να μη μπορεί να φαντασθεί και να θεσπίσει για τη λύση των διαφορών του άλλον τρόπον παρά τη σφαγή;
Η τραγωδία της σημερινής ανθρωπότητας είναι ότι διαθέτει αλόγιστα τα προϊόντα του ιδρώτα της σε πολεμικούς εξοπλισμούς και προσφέρει τους δημόσιους πόρους της (που πολλές φορές για να συγκεντρωθούν αποστραγγίζεται φορολογικά ο εργαζόμενος λαός) στη ληστρική κερδοσκοπία των <<βιομηχανιών πολέμου>> .Τί φταίνε όμως οι μικροί και φτωχοί λαοί που τόσες ανάγκες να αντιμετωπίζουν (ανάγκες παιδείας,υγείας,πρόνοιας) και που αγωνίζονται να βελτιώσουν το ποιόν της ζωής τους - τί φταίνε που υποχρεώνονται,αντί να αποκτούν σχολεία,νοσοκομεία,βιβλιοθήκες,θέατρα,να ξοδεύουν τα λιγοστά χρήματά τους για σιδερικά που τόσο γρήγορα αχρηστεύνται;
Εκείνο πάντως που οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε αντιληφθεί και εκτιμήσει ανάλογα προς τις διαστάσεις του,είναι ότι στις μεγάλες βιομηχανίες κατασκευής όπλων και πολεμικών οχημάτων,που λειτουργούν σε χώρες οικονομικά ισχυρές,έχουν επενδυθεί τεράστια κεφάλαια από ιδιωτικές και κρατικές πηγές,που εργάζονται εκατομμύρια ανθρώπων που αυτό μόνο το επάγγελμα ασκούν και απ'αυτό ζουν.Οι εγκέφαλοι τούτων των επιχειρήσεων,ακριβά μισθωμένοι,επινοούν κάθε μέρα πιο τελειοποιημένες μηχανές ολέθρου,και τα εργοστάσιά τους πολλαπλασιάζουν διαρκώς τη παραγωγή τους που πρέπει,φυσικά,να μην παραμείνει και φθαρεί στις αποθήκες,αλλά να ρηχτεί στην <<αγορά>> και να πουληθεί,για να αμειφθούν οι εργαζόμενοι,να κερδίσουν και οι κεφαλαιούχοι.Πώς θα πραγματοποιηθεί αυτή η αγοραπωλησία;Σκεφτείτε τι κοινωνικός σάλος πρόκειται να γεννηθεί άμα κλείσουν τα τεράστια και πολυάριθμα αυτά εργοστάσια παραγωγής πολεμικών ειδών με την ανεργία εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν από τη λειτουργία τους.Ποιοι είναι αυτοί οι "άλλοι" που σώζουν τα εργοστάσια του ολέθρου από τη χρεωκοπία,όταν αυξάνεται με ταχύ ρυθμό η παραγωγή τους και τα προΪόντα τους αναζητούν αγοραστές,δεν χρειάζεται πολλή σοφία να το μαντέψει ο αναγνώστης.Είναι τα φανερά και τα μυστηκά "γραφεία" των ισχυρών κρατών που βρίσκονται μέσα στο κύκλωμα.Αυτών των υπηρεσιών το θεάρεστο έργο είναι να δημιουργούν "αντιπάλους",την ώρα που οι πολιτικοί ηγέτες των ίδιων κρατών στις επίσημες συναντήσεις ή στις δημόσιες διασκέψεις τους ψάλλουν με κατάνυξη τον ύμνο της παγκόσμιας ειρήνης...
Αμφιβάλλω αν,στο κοντινό τουλάχιστον μέλλον,θα βρεθεί τρόπος να λύνουν οι λαοί τις διαφορές τους με μέσα ειρηνικά,χωρίς αιματοχυσία και ερήμωση της γης.Είναι σκληρή του ανθρώπου η καρδιά και το συμφέρον τον τυφλώνει.Όμως πρέπει να περιμένουμε ότι θα καλυτερέψει η κατάσταση,άν κάτω από την πίεση των πραγμάτων (και τέτοια είναι ο φόβος της ολικής καταστροφής από τις καινούργιες πολεμικές μηχανές) αποφασίσουμε κάποτε να δώσουμε άλλη διέξοδο στην κερδοσκοπική μανία μας και εγκαταλείψουμε τις τεράστιες πολεμικές βιομηχανίες που με τον ανταγωνισμό τους απειλούν να κάνουν μια μέρα πυροτέχνημα τον πλανήτη μας.Γιατί τότε επιτέλους θα έχει,άν όχι εξαλειφθεί,τουλάχιστο περιοριστεί μια από τις πολεμογόνες αιτίες: η από μακριά πυροδότηση του πάθους και της μωρίας.
ΠΗΓΗ: http://angelaspinkyworld.blogspot.com/2011/01/blog-post_21.html
Όταν συλλογίζεται κανείς ότι,ύστερ'από δύο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους και ενώ ακόμη καπνίζουν τα ερείπια από πολέμικές ρήξεις σε τόσα γεωγραφικά σημεία τον πλανήτη μας,ακμάζουν και αναπτύσσονται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου οι βιομηχανίες που κατασκευάζουν τα τρομακτικά σήμερα όπλα του ολέθρου και εκείνοι που ρυθμίζουν τις τύχες της οικουμένης δεν αποκλείουν,απεναντίας λογαριάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο μιας νέας σύρραξης-τον πιάνει απελπισία.
Είναι δυνατόν αυτό...
το έξυπνο ζώο,ο <<άνθρωπος>>,που αυτοπροβαλλεται ώς <<κορωνίδα της δημιουργίας>>,ώστε να μη μπορεί να φαντασθεί και να θεσπίσει για τη λύση των διαφορών του άλλον τρόπον παρά τη σφαγή;
Η τραγωδία της σημερινής ανθρωπότητας είναι ότι διαθέτει αλόγιστα τα προϊόντα του ιδρώτα της σε πολεμικούς εξοπλισμούς και προσφέρει τους δημόσιους πόρους της (που πολλές φορές για να συγκεντρωθούν αποστραγγίζεται φορολογικά ο εργαζόμενος λαός) στη ληστρική κερδοσκοπία των <<βιομηχανιών πολέμου>> .Τί φταίνε όμως οι μικροί και φτωχοί λαοί που τόσες ανάγκες να αντιμετωπίζουν (ανάγκες παιδείας,υγείας,πρόνοιας) και που αγωνίζονται να βελτιώσουν το ποιόν της ζωής τους - τί φταίνε που υποχρεώνονται,αντί να αποκτούν σχολεία,νοσοκομεία,βιβλιοθήκες,θέατρα,να ξοδεύουν τα λιγοστά χρήματά τους για σιδερικά που τόσο γρήγορα αχρηστεύνται;
Εκείνο πάντως που οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε αντιληφθεί και εκτιμήσει ανάλογα προς τις διαστάσεις του,είναι ότι στις μεγάλες βιομηχανίες κατασκευής όπλων και πολεμικών οχημάτων,που λειτουργούν σε χώρες οικονομικά ισχυρές,έχουν επενδυθεί τεράστια κεφάλαια από ιδιωτικές και κρατικές πηγές,που εργάζονται εκατομμύρια ανθρώπων που αυτό μόνο το επάγγελμα ασκούν και απ'αυτό ζουν.Οι εγκέφαλοι τούτων των επιχειρήσεων,ακριβά μισθωμένοι,επινοούν κάθε μέρα πιο τελειοποιημένες μηχανές ολέθρου,και τα εργοστάσιά τους πολλαπλασιάζουν διαρκώς τη παραγωγή τους που πρέπει,φυσικά,να μην παραμείνει και φθαρεί στις αποθήκες,αλλά να ρηχτεί στην <<αγορά>> και να πουληθεί,για να αμειφθούν οι εργαζόμενοι,να κερδίσουν και οι κεφαλαιούχοι.Πώς θα πραγματοποιηθεί αυτή η αγοραπωλησία;Σκεφτείτε τι κοινωνικός σάλος πρόκειται να γεννηθεί άμα κλείσουν τα τεράστια και πολυάριθμα αυτά εργοστάσια παραγωγής πολεμικών ειδών με την ανεργία εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν από τη λειτουργία τους.Ποιοι είναι αυτοί οι "άλλοι" που σώζουν τα εργοστάσια του ολέθρου από τη χρεωκοπία,όταν αυξάνεται με ταχύ ρυθμό η παραγωγή τους και τα προΪόντα τους αναζητούν αγοραστές,δεν χρειάζεται πολλή σοφία να το μαντέψει ο αναγνώστης.Είναι τα φανερά και τα μυστηκά "γραφεία" των ισχυρών κρατών που βρίσκονται μέσα στο κύκλωμα.Αυτών των υπηρεσιών το θεάρεστο έργο είναι να δημιουργούν "αντιπάλους",την ώρα που οι πολιτικοί ηγέτες των ίδιων κρατών στις επίσημες συναντήσεις ή στις δημόσιες διασκέψεις τους ψάλλουν με κατάνυξη τον ύμνο της παγκόσμιας ειρήνης...
Αμφιβάλλω αν,στο κοντινό τουλάχιστον μέλλον,θα βρεθεί τρόπος να λύνουν οι λαοί τις διαφορές τους με μέσα ειρηνικά,χωρίς αιματοχυσία και ερήμωση της γης.Είναι σκληρή του ανθρώπου η καρδιά και το συμφέρον τον τυφλώνει.Όμως πρέπει να περιμένουμε ότι θα καλυτερέψει η κατάσταση,άν κάτω από την πίεση των πραγμάτων (και τέτοια είναι ο φόβος της ολικής καταστροφής από τις καινούργιες πολεμικές μηχανές) αποφασίσουμε κάποτε να δώσουμε άλλη διέξοδο στην κερδοσκοπική μανία μας και εγκαταλείψουμε τις τεράστιες πολεμικές βιομηχανίες που με τον ανταγωνισμό τους απειλούν να κάνουν μια μέρα πυροτέχνημα τον πλανήτη μας.Γιατί τότε επιτέλους θα έχει,άν όχι εξαλειφθεί,τουλάχιστο περιοριστεί μια από τις πολεμογόνες αιτίες: η από μακριά πυροδότηση του πάθους και της μωρίας.
ΠΗΓΗ: http://angelaspinkyworld.blogspot.com/2011/01/blog-post_21.html